Ως είθισται, αυτή την εποχή, θα ακούσετε πολλές ευχές περί καλοτυχίας και προόδου, σχετικά με το επόμενο έτος...

Επίσης, θα δείτε και τους πολιτικούς μας, σε τοπικό και εθνικό επίπεδο, να μιλάνε για "επιστροφή στην ανάπτυξη"-αν είναι αυτοί που κατέχουν την πλειοψηφία-, "επανίδρυση, αλλαγή και νέο αφήγημα"-αν ανήκουν στην μείζονα αντιπολίτευση- και οτιδήποτε αρκούντως συντηρητικό, λαϊκιστικό και ανέξοδο, αν ανήκουν σε οποιαδήποτε άλλη πολιτική κατηγορία, απ' αυτές που απλά διαχειρίζονται εκλογικά ποσοστά επιβίωσης, χωρίς καν να φιλοδοξούν να ασκήσουν εξουσία...

Υπάρχει ένα παλιό, μουσικό κομμάτι των διάσημων, Ιρλανδών ρόκερς U2, που είχε τον τίτλο "Nothing changes on New Year's Day" (Τίποτα δεν αλλάζει την Πρωτοχρονιά)...Για τη χώρα μας, ο τίτλος αυτός ταιριάζει "γάντι", εδώ και πολλά χρόνια...

Και πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά;

Το ελληνικό, πολιτικό προσωπικό αποδείχθηκε αναποτελεσματικό, δυσλειτουργικό, μονολιθικό και, αποκλειστικά σχεδόν, κρατικοδίαιτο, αλλά επιβιώνει μέσω του πελατειακού συστήματος, της άγνοιας και του ελέγχου της "ημερήσιας διάταξης" από μερίδα των λεγόμενων "συστημικών" ΜΜΕ.

Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές και στην εθνική πολιτική σκηνή αλλά και στην τοπική. 

Οι ίδιοι και οι ίδιοι άνθρωποι-που ενώ αποτελούν μέρος του προβλήματος, επιμένουν να υποστηρίζουν πως έχουν και τις λύσεις-, μοιράζονται αξιώματα και θώκους, "διαπλέκονται" και λειτουργούν ως εμπόδιο για κάθε υγιή προσπάθεια οικονομικής και κοινωνικής εξυγίανσης που συντελείται στη χώρα.

Χαμένοι μέσα στον, αδικαιολόγητο και "γραφικό", ναρκισισμό τους, οι "επαγγελματίες" της πολιτικής δεν ξέρουν, ούτε θέλουν να κάνουν τίποτε άλλο παρά διαχείριση της μιζέριας και της κατάθλιψης που χαρακτηρίζει ολοένα και μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού.

Παρ' ότι δεν μπορούν να δώσουν λύση ούτε στα πιο στοιχειώδη προβλήματα της καθημερινότητας-το παράδειγμα της διαχείρισης των απορριμμάτων στην Περιφέρεια και του δήμους της Πελοποννήσου είναι ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά....-, οι άνθρωποι αυτοί παραμένουν στις θέσεις τους, εναλλάσσοντας την πρωτοκαθεδρία και "πείθοντας" τους πολίτες πως δεν υπάρχει άλλη λύση, παρά μόνο οι ίδιοι και οι..."κολλητοί" τους, ενίοτε!

Κι όμως, στην επαρχία για παράδειγμα, υπάρχουν πολλοί, ιδιαίτερα επιτυχημένοι επιχειρηματίες και ιδιώτες επαγγελματίες, που είναι βέβαιο πως θα ήταν ικανότεροι διαχειριστές των κοινών  απ' τους..."δεινοσαύρους ετών 40"που λυμαίνονται την δημόσια ζωή και τον δημόσιο πλούτο της Ελλάδας.

Πάρτε για παράδειγμα, τους, πολύ γνωστούς σε όλους, ιδιοκτήτες του Αστέρα της Τρίπολης, κ. Μπάκο και Καύμενάκη...Πιστεύετε, ειλικρινά, πως δεν θα είχαν την οξυδέρκεια να επιλέξουν καλύτερα στελέχη και ικανότερους συμβούλους, αν, σε καθαρά θεωρητικό επίπεδο, είχαν την ευκαιρία να σχηματίσουν μια, ας πούμε, "τοπική κυβέρνηση";

Πως καταφέρνουν οι εν λόγω άνθρωποι να έχουν μια τόσο επιτυχημένη επιχειρηματική πορεία στο εξωτερικό, επί τόσα πολλά χρόνια; Μήπως επειδή είχαν..."βύσμα" ή...."τύχη"; Όποιος πιστεύει κάτι τέτοιο, είναι απλά αφελής...

Απλά, οι άνθρωποι είναι "ψημένοι" στον κόσμο των επιχειρήσεων, είναι "κοσμοπολίτες", γνωρίζουν πολύ καλά να διαχειρίζονται τα μεγέθη του διεθνούς ,αλλά και εθνικού, οικονομικού περιβάλλοντος και, εν τέλει, είναι άρτιοι γνώστες των καλών πρακτικών που θα πρέπει να μετέρχεται κάθε υγιώς σκεπτόμενος επιχειρηματίας.

Θα ήταν ενδιαφέρον να παραχωρούσαμε, ως δήμος ας πούμε, το δικαίωμα στους εν λόγω κυρίους να διαχειριστούν τις τύχες της δημοτικής αρχής για ένα εξάμηνο...Ίσως να βλέπαμε να γίνονται πράγματα που αυτή τη στιγμή, ούτε στα πιο αισιόδοξά μας όνειρα δεν τολμάμε να δούμε... 

Καλώς ή κακώς, φυσικά,  οι  συγκεκριμένοι άνθρωποι επιλέγουν να μη μετέχουν στον, ούτως ή άλλως, «κλειστό» χώρο της πολιτικής γιατί, προφανώς, είτε δεν ενδιαφέρονται είτε έχουν αρκετές «σκοτούρες» στο κεφάλι τους…

Όμως, αναρωτιόμαστε μήπως έφθασε-και από ανάγκη, πλέον- το «πλήρωμα του χρόνου» για να ασχοληθούν, ενεργά, με την πολιτική διαδικασία οι άνθρωποι εκείνοι που έχουν αποδείξει πως γνωρίζουν να δίνουν πρακτικές λύσεις σε πραγματικά προβλήματα και όχι να αερολογούν επί παντός του επιστητού, ανέξοδα φυσικά…Και είναι, νομίζω, προφανές πως , πέρα απ’ το παράδειγμα που δώσαμε, υπάρχουν και στην Αρκαδία πάρα πολλοί που πληρούν τις  παραπάνω  προδιαγραφές…

Κι ενώ η Δύση προχωρά, πλέον, με τέτοιες λογικές-ειδικά στις τοπικές κοινωνίες-, εδώ περιμένουμε να μας..."σώσουν" αυτοί που μας έφτασαν σε αυτό το οδυνηρό σημείο που βιώνουμε σήμερα, 2016 ακόμα, και θα βιώνουμε αύριο, 2017 πλέον...