Οι προτάσεις προέρχονται από δυο άξια "τέκνα" της περιοχής, που δραστηριοποιούνται στον καλλιτεχνικό χώρο και έχουν δρέψει "δάφνες" στο εσωτερικό και, κυρίως, το εξωτερικό.

Πρόκειται για διαφορετικής "φιλοσοφίας" και "αισθητικού περιεχομένου" προτάσεις, καθώς οι κύριοι Νίκος Φλώρος και Δημήτρης Ταλαγάνης εκπροσωπούν τεχνοτροπίες και "εποχές" που ίσως "τέμνονται" αλλά δεν ταυτίζονται και ούτε θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει πως αποτελούν "μέρη" μιας ταυτόσημης, εξελικτικής, καλλιτεχνικής πορείας.

Το αντικείμενο "Κολοκοτρώνης" έχει πλειστάκις αντιμετωπιστεί, είτε από την Ελληνική Πολιτεία είτε από την πόλη της Τρίπολης, ως ένα "ιερό δισκοπότηρο" και, αναλόγως, έχει τιμηθεί με πολλούς τρόπους.

Η επέτειος των 200 χρόνων από την έναρξη της Επανάστασης του 1821- στην οποία, ως γνωστόν, ο "Γέρος του Μοριά" έπαιξε κεντρικότατο ρόλο- είναι, όντως, μια ευκαιρία για την Τρίπολη να εκμεταλλευτεί τη "σύνδεσή" της με τον Κολοκοτρώνη και να "επανατοποθετήσει" τον εαυτό της μέσα στο Ελληνικό και Ευρωπαϊκό ιστορικό και πολιτισμικό γίγνεσθαι.

Και, φυσικά, να μεταβληθεί σε σημαντικό τουριστικό- ή περιηγητικό, αν θέλετε,- προορισμό, με διεθνή εμβέλεια. Οι κινήσεις όμως προς αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να είναι προσεκτικά σχεδιασμένες και να αφορούν το "όλον" της πόλης και όχι να περιορίζονται σε "εικαστικά πυροτεχνήματα"..

Λόγου χάρη, το 2020, η πρωτεύουσα της Αρκαδίας δεν διαθέτει, ουσιαστικά, κανέναν πολιτιστικό θεσμό που να ξεπερνά τα στενά, τοπικά πλαίσια ή, έστω, αυτά της Πελοποννήσου. Επιπρόσθετα, η νέα προσπάθεια βελτίωσης της εικόνας του δημοσίου χώρου της πόλης έχει ξεκινήσει, στην πραγματικότητα, εδώ και μερικούς μήνες, με αποτέλεσμα να είναι ακόμα πολύ νωρίς για να βιώσουμε απτά αποτελέσματα. 

Κοινώς, τα περισσότερα πάρκα είναι σε κακή κατάσταση, όπως και πολλά εμβληματικά κτίρια. Αν, μάλιστα, "πιάσουμε" και το θέμα των συντριβανιών, η εικόνα γίνεται αποκρουστική..

Μέσα σ'αυτό το πλαίσιο, οι προτάσεις των οιονδήποτε δημιουργών είναι καλοδεχούμενες, αρκεί να εντάσσονται σ' ένα ευρύτερο πλαίσιο σχεδιασμού για την συνολική βελτίωση της εικόνας του αστικού ιστού και όχι να είναι "φωτοβολίδες" φθηνού εντυπωσιασμού. 

Οπωσδήποτε, σε ορισμένες περιπτώσεις, υπάρχουν περαιτέρω επιφυλάξεις λόγω, αφενός, της πρόσφατης δραστηριότητας που έχει επιδειχθεί από κάποιες πλευρές και, αφετέρου, λόγω της επίγνωσης πως το "Ελλάδα 2021" είναι, πάντα, και μια ευκαιρία γι'.."αρπαχτές"!

Σε κάθε περίπτωση, όμως, δεν θα πρέπει ν' αποτελεί "τροχοπέδη" η λογική της μιζέριας που μας επιβάλλεται, ασυνείδητα, αυτή την εποχή, λόγω κυρίως της πανδημίας και της συνακόλουθης οικονομικής δυσπραγίας.

Τέλος, ας μην ξεχνάμε και τους "άφαντους ήρωες", εκείνους δηλαδή που θυσίασαν τη ζωή τους και την περιουσία τους για τον αγώνα του 1821 αλλά δεν είχαν την.."τύχη" να προβληθούν επαρκώς από την Ιστορία. Σ' αυτή την κατεύθυνση, η Τρίπολη διαθέτει την καταγραφή των ντόπιων αγωνιστών- επί Δημαρχίας Γιάννη Σμυρνιώτη- και πρέπει να την εκμεταλλευθεί περαιτέρω, με την ελπίδα να μην γίνει, κι εδώ, της.."Ύδρας", όπου ο μεν τάφος του Ναυάρχου Παύλου Κουντουριώτη (κεντρική φωτογραφία) είναι "υπόδειγμα" από πολλές απόψεις, το δε μνημείο των "άφαντων ηρώων και ναυτών" (φωτογραφία εντός κειμένου) είναι πραγματικά..άφαντο!