Σε έρευνα που πραγματοποίησε το arcadia938.gr, ανακαλύψαμε τα πρώτα σινεμά που υπήρχαν στην πόλη μας και η έρευνά μας έφτασε μέχρι και το σήμερα. Μια έρευνα με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον...

"ΑΛΗΣΙΟΝ", ο πρώτος κινηματογράφος!

Ο πρώτος κινηματογράφος στην πόλη που λειτούργησε αρχικά ως βουβός τη δεκαετία του 1910 ήταν ο "ΑΛΗΣΙΟΝ" στο κτίριο του Παναγιώταρου. Εκεί αργότερα έγινε η "ΑΕΛΛΩ".

Το 1938 στην Πλατεία Άρεως κατεδαφίστηκε ο κινηματογράφος "ΑΤΤΙΚΟΝ" και στο χώρο έγινε το σημερινό ξενοδοχείο "Μαίναλον". Στη γωνία σήμερα της πολυκατοικίας Δαβλάντη, πριν εκεί γίνει ο θερινός κινηματογράφος "ΕΣΠΕΡΟΣ".

Ο χώρος της σημερινής "ΑΛΕΑΣ", μια μεγάλη αλάνα!

Ο χώρος που σήμερα είναι η καφετέρια "ΑΛΕΑ", τη δεκαετία του ’20 ήταν μια κλειστή αλάνα που ονομαζόταν "ΑΥΡΑ". 

Εκεί εκείνη την εποχή, έρχονταν μεγάλοι θίασοι καθώς και πολλά κουκλοθέατρα, όπως αυτό του περίφημου Φασουλή. Αργότερα ο χώρος αναβαθμίζεται και ξεκινά τη λειτουργία της επίσημα η θερινή "ΑΥΡΑ".

Στο ξενοδοχείο "ΑΝΑΚΤΟΡΙΚΟΝ" στον ΙΒ’ και Δεληγιάννη (πεζόδρομος σήμερα), υπήρχε ένα ζαχαροπλαστείο που τα βράδια το μετέτρεπαν σε κινηματογράφο. Τότε ήταν ο έτερος χειμερινός κινηματογράφος μετά το "ΑΛΗΣΙΟΝ", ονομαζόταν "ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΝ", και αυτός τότε ήταν βουβός.

Επί τούτου δίπλα στην οθόνη ήταν ένας μουσικός πιανίστας και κατά την διάρκεια της προβολής του έργου έκανε μουσική υπόκρουση με αυτοσχεδιασμούς στο πιάνο, ανάλογα με την σκηνή και ανάλογα το έργο. Αργότερα έρχεται ο ομίλων κινηματογράφος "ΜΟΥΒΙΤΟΡ" στην "ΑΥΡΑ".

Τρίπολη 1950. Ο κινηματογράφος "θερινός ΑΥΡΑ", στην πλατεία Άρεως.
(Αρχείο Νίκου Ζαχαρόπουλου)

Τρίπολη 1952. Ο μηχανικός κινηματογράφου Φώτης Γεωργακόπουλος έξω από την χειμερινή "ΑΥΡΑ", Κωνσταντίνου ΙΒ' και Δεληγιάννη.
(Αρχείο Τριαντάφυλλου Γεωργακόπουλου) 

Τρίπολη 1952, δεξιά ο μηχανικός κινηματογράφου Φώτης Γεωργακόπουλος με δύο ακόμα συνεργάτες του κουβαλούν καρέκλες σε 
κάποιο θερινό κινηματογράφο της πόλης.
(Αρχείο Τριαντάφυλλου Γεωργακόπουλου)

"ΑΤΤΙΚΟΝ- ΑΠΟΛΛΩΝ"

Το 1937 ο Αθηναίος επιχειρηματίας Απόλλων Μαγκλής γίνεται ο νέος ιδιοκτήτης του κινηματογράφου "ΑΝΑΚΤΟΡΙΚΟΝ". Ο ίδιος παίρνει και το "ΑΤΤΙΚΟΝ" και τους μετονομάζει σε "ΑΠΟΛΛΩΝ".

Τότε οι πελάτες μπορούσαν με το ίδιο εισιτήριο να παρακολουθούν όσες φορές ήθελαν την ταινία!

Αυτή την περίοδο, ο χειμερινός κινηματογράφος στην πόλη περνάει στη σύγχρονη πλέον εποχή! 

ΤΟ "ΜΑΛΛΙΑΡΟΠΟΥΛΕΙΟ" , ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ…

Το 1938, ο Δήμος Τρίπολης αποφάσισε να διαθέσει για κινηματογράφο το "ΜΑΛΛΙΑΡΟΠΟΥΛΕΙΟ" θέατρο.  Εν τω μεταξύ, το 1938, στην Πλατεία Άρεως, κατεδαφίζεται ο κινηματογράφος "ΑΤΤΙΚΟΝ" και στο χώρο αυτό δημιουργείται το σημερινό ξενοδοχείο "ΜΑΙΝΑΛΟΝ".

Τρίπολη 1955, εσωτερικά ο σινέ "Απόλλων".
(Αρχείο Χ. Μήτσια)

"ΑΥΡΑ", "ΑΠΟΛΛΩΝ", "ΡΕΞ", "ΑΡΙΩΝ" ΚΑΙ "ΕΣΠΕΡΟΣ"…

Ήρθε η κατοχή και το "ΜΑΛΛΙΑΡΟΠΟΥΛΕΙΟ" το επιτάξανε τα στρατεύματα κατοχής. Το 1945, ανοίγει τον θερινό κινηματογράφο "ΕΣΠΕΡΟΣ" στην πρώτη γωνία της Πλατείας Άρεως (εκεί που είναι τώρα η πολυκατοικία Δαβλάντη).

Από τη δεκαετία του 1930, ο Θ. Σπυρόπουλος ερχόταν στου Παραλά με ζωντανή ορχήστρα, απέναντι από την ταβέρνα του Πιτερού, ο θερινός "ΑΣΤΕΡΙΑ", σε ένα οικόπεδο, ενώ τη δεκαετία του 1980 στη Λέσχη Αξιωματικών, δίπλα στου Πολύβιου, ερχόταν και θέατρο σκηνών και έπαιζε ο καραγκιόζης για μικρούς και μεγάλους. Στην Πλατεία Άρεως, στη θέση που σήμερα είναι το ξενοδοχείο "Άρτεμης" είχαμε την κινηματογραφική λέσχη των νέων με το όνομα "ΠΑΝΘΕΟΝ".

"ΑΕΛΛΩ"

Στο διάστημα αυτό στον παλιό "ΑΠΟΛΛΩΝΑ", ορθώνεται νέο κτίριο, που θα στεγάσει νέο, σύγχρονο, χειμερινό και καλοκαιρινό κινηματογράφο.

Εδώ ξεκινά η εποχή του κινηματογράφου "ΑΡΚΑΔΙΑ", που κάτω από την πίεση της μικρής οθόνης, κατέβασε τα ρολά του προς το τέλος της δεκαετίας του 1980. Επίσης, από τις αρχές της δεκαετίας του ’60, μέχρι τέλος της δεκαετίας του ’80 λειτούργησε και ο κινηματογράφος "ΑΡΙΩΝ", πίσω από την εκκλησία του Αγίου Βασιλείου στην οδό Κύπρου. 

Η Τρίπολη πλέον φαντάζει "σαν παλιό σινεμά" αφού η χρυσή εποχή του κινηματογράφου κράτησε μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’70 και από τότε αρχίζει σταδιακά η πτώση! 

Σήμερα στην Τρίπολη έχουν κλείσει όλοι οι παλιοί  κινηματογράφοι και υπάρχουν οι σύγχρονοι πλέον "πολυκινηματογραφοι" του Κώστα Λουκαϊτη, στην οδό 28ης Οκτωβρίου.

ΠΗΓΗ: "Στα χρόνια του μόχθου"/ Θανάσης Μ. Σιαβρακάς