Η μεγάλη κυρία της κωμωδίας που σαγήνευε ως η "ομορφότερη άσχημη" του ελληνικού κινηματογράφου. Ξεκίνησε την καλλιτεχνική της καριέρα ως μέτζο σοπράνο στη Λυρική Σκηνή. Σαν σήμερα έφυγε από τη ζωή η μοναδική Γεωργία Βασιλειάδου.

Η Γεωργία Βασιλειάδου (Αθανασίου το πατρικό της) γεννήθηκε στην Αθήνα την Πρωτοχρονιά 1897. Αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σχολείο νωρίς και προκειμένου να βοηθήσει οικονομικά την οικογένειά της εργάστηκε ως πωλήτρια σε διάφορα εμπορικά καταστήματα.

Στα μέσα της δεκαετίας του τριάντα, ύστερα από ένα άτυχο γάμο, αποφάσισε να αποσυρθεί από τον κόσμο του θεάματος για να αφοσιωθεί στην ανατροφή της κόρης της. Ωστόσο, το 1939 με ένα μικρό ρόλο σε κωμωδία ξεκίνησε η δεύτερη μεγάλη καριέρα της.

Η σπουδαία κωμικός άφησε την τελευταία της πνοή στις 12 Φεβρουαρίου 1980 στο νοσοκομείο "Ευαγγελισμός" της Αθήνας. Στη διάρκεια της βραχυχρόνιας νοσηλείας της, εκτός από τη χρόνια βρογχίτιδα από την οποία έπασχε, οι γιατροί διέγνωσαν καρδιακή ανεπάρκεια και κακοήθη εξεργασία του παγκρέατος. Κηδεύτηκε παρουσία λίγου κόσμου, ένα βροχερό πρωινό στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.

Στο θέατρο και συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους θεατρικούς θιάσους της εποχής, όπως της Κυβέλης, της Μαρίκας Κοτοπούλη (1925-1931) και Αιμίλιου Βεάκη (1932-1935).

Το 1939 ο Αλέκος Σακελλάριος της προσέφερε ένα μικρό ρόλο στη μουσική κωμωδία "Κορίτσια της παντρειάς"», που αποτέλεσε την αρχή μιας δεύτερης καριέρας για τη συμπαθή ηθοποιό. Από τότε καθιερώθηκε σαν καρατερίστα και πρωταγωνίστησε σε διαφόρους θιάσους. Ως τα τέλη της δεκαετίας του ‘60 πρωταγωνίστησε σε πολλές κωμωδίες, ενώ σχημάτισε και δικούς της θιάσους.

Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίσθηκε το 1930 στην ταινία του ολλανδού ηθοποιού και σκηνοθέτη Λου Τέλεγκεν "Το Όνειρον του γλύπτου". Εξελίχθηκε σε μία από τις πιο αγαπημένες ηθοποιούς της μεγάλης οθόνης κατά τη δεκαετία του ‘50, πρωταγωνιστώντας σε ιδιαίτερα δημοφιλείς κωμωδίες, όπως "Το Στραβόξυλο" (1952), "Η ωραία των Αθηνών" (1954), "Η θεία από το Σικάγο" (1957), "Η κυρά μας η μαμή" (1958), "Ο θησαυρός του μακαρίτη" (1959).

Η Γεωργία Βασιλειάδου, που τη θυμόμαστε κυρίως σε ρόλους της καφετζούς, μ' ένα φλυτζάνι στο χέρι, ή της Τσιγγάνας να λέει εκείνη τη χαρακτηριστική φράση "μεγάλη πόρτα θα διαβείς", ήταν ιδιαίτερα αγαπητή στο κοινό, και το όνομά της αρκούσε για να προσελκύσει κόσμο στα ταμεία. Οι επιθεωρησιογράφοι έβρισκαν πάντα κάποιο νούμερο να της γράφουν, μέσα από το οποίο η συμπαθής ηθοποιός σατίριζε τον ίδιο τον εαυτό της και κυρίως την "ομορφιά" της, πράγμα που έκανε το κοινό να γελάει με την ψυχή του.

Πρώτα ήταν σοπράνο στη Λυρική και μετά έγινε ηθοποιός 

Ίσως δεν είναι ευρύτατα γνωστό ότι σπούδασε φωνητική μουσική στη Γεννάδιο Σχολή και ξεκίνησε την καλλιτεχνική της καριέρα ως μέτζο σοπράνο στη Λυρική Σκηνή. Η Βασιλειάδου πρωτοεμφανίστηκε το 1923 στα Ολύμπια, τη σημερινή Λυρική, στη χορωδία του Ερνάνη.

Η "ομορφότερη άσχημη" του ελληνικού κινηματογράφου

Η δημοφιλής ιστορία θέλει τον Νίκο Τσιφόρο να ρωτά κάποια στιγμή τη Γεωργία Βασιλειάδου: "Βρε Γεωργία, το σκέφτηκες να πας να κάνεις πλαστική στο πρόσωπο;", μόνο και μόνο για να εισπράξει την αποστομωτική απάντηση: "Κι εσύ σκέφτηκες ότι τότε οι κωμωδίες σου θα πήγαιναν στράφι άμα τις έπαιζα;"!

Ο διάλογος αυτός συνοψίζει λίγο πολύ ποια ήταν η ανεπανάληπτη Βασιλειάδου αλλά και τον αντίκτυπο που είχε τόσο στο σινεμά και το θέατρο όσο και τις καρδιές των Ελλήνων.

Η συζήτηση για την ομορφιά και την ασχήμια κατείχε πάντα κεντρική θέση στη ζωή της, αν και ήταν σε όλους σαφές ότι η Βασιλειάδου ήταν πολλά περισσότερα από τη χαρακτηριστική εξωτερική της εμφάνιση, με την οποία συνήθιζε εξάλλου να παίζει και η ίδια. Όταν την ρώτησε, για παράδειγμα, ο Σταμάτης Φιλιπούλης τι θα ήθελε να ήταν αν δεν ήταν αυτή που ήταν, εκείνη απάντησε: "Πάλι ηθοποιός και φυσικά πάλι άσχημη!"

Χαρακτηριστικό είναι το περιστατικό που εκτυλίχθηκε στα γραφεία του Φίνου, όταν μετά την επιτυχία που γνώρισε η Βασιλειάδου στην ταινία του Αλέκου Σακελλάριου "Οι Γερμανοί ξανάρχονται" (1948), ο γεννήτορας του ελληνικού σινεμά την κάλεσε για να της προτείνει συνεργασία. Η Βασιλειάδου εμφανίστηκε λοιπόν στο γραφείο του μεγαλοπαραγωγού καλοντυμένη, αρωματισμένη και περιποιημένη, μόνο για να συγκεντρώσει την καλοπροαίρετη οργή του Φίνου: "Τι είναι αυτά; Θέλεις να χάσεις το ψωμί σου; Εγώ δεν σε θέλω έτσι. Άσχημη σε θέλω!".

Φιλμογραφία

    Το όνειρον του γλύπτου (1930)

    Για την αγάπη της (1930)

    Παπούτσι από τον τόπο σου (1946)

    Οι Γερμανοί ξανάρχονται... (1948)

    Τα τέσσερα σκαλοπάτια (1951)

    Μια νύχτα στον Παράδεισο (1951)

    Εκείνες που δεν πρέπει να αγαπούν (1951)

    Το στραβόξυλο (1952)

    Ο φαταούλας (1952)

    Ο γρουσούζης (1952)

    Χαρούμενο ξεκίνημα (1954)

    Η ωραία των Αθηνών (1954)

    Γκολ στον έρωτα (1954)

    Πιάσαμε την καλή (1955)

    Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας (1955)

    Η καφετζού (1956)

    Το αμαξάκι (1957)

    Η θεία από το Σικάγο (1957)

    Η Αθήνα χορεύει ροκ εν ρολ (1957)

    Η κυρά μας η μαμή (1958)

    Ο μαγκούφης (1959)

    Ο θησαυρός του μακαρίτη (1959)

    Ο θείος από τον Καναδά (1959)

    Νταντά με το ζόρι (1959)

    Μπουμπουλίνα (1959)

    Αστέρω (1959)

    Η κυρία δήμαρχος (1960)

    Ο Κλέαρχος η Μαρίνα και ο κοντός (1961)

    Το καρπουζάκι (1962)

    Οι γαμπροί της Ευτυχίας (1962)

    Ο Μιχαλιός του 14ου συντάγματος (1962)

    Η Ελληνίδα και ο έρωτας (1962)

    Έξυπνοι και κορόιδα (1962)

    Ο Θύμιος στη χώρα του στριπτίζ (1963)

    Ο ανηψιός μου ο Μανόλης (1963)

    Εμείς τα μπατιράκια (1963)

    Αγάπησα και πόνεσα (1963)

    Ήταν όλοι τους... κορόιδα! (1964)

    Κάλλιο πέντε και στο χέρι (1965)

    Προξενήτρα πράκτωρ 017 (1966)

    Ο Μελέτης στην άμεσο δράση (1966)

    Ησαϊα χόρευε (1966)

    Δοσατζού: Επιχείρησις γαμπρός (1966)

    Διπλοπεννιές (1966)

    Τόσα όνειρα στους δρόμους (1968)

    Η λυγερή (1968)

    Η Σμυρνιά (1969)

    Η περιπτερού (1970)

    Η βαρώνη και ο Προκόπης (1970)

    Ένα ένα τέσσερα (1977)

Τηλεοπτικές σειρές

    Το παλιό το κατοστάρι (1974, ΥΕΝΕΔ)

    Ο Χριστός ξανασταυρώνεται (1975, ΕΙΡΤ)

ΠΗΓΗ: sansimera.gr/newsbeast.gr/mixanitouxronou.gr