Aυτό συμβαίνει καθώς, σύμφωνα με τον νόμο Κατρούγκαλου, για τις νέες μειωμένες παροχές, πρέπει να ληφθούν υπόψη οι αποδοχές του ασφαλισμένου, προσαυξημένες με ένα ποσό που αντιστοιχεί στους κοινωνικούς πόρους που καταβάλλονταν εν είδει εισφορών έως το 2016. Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, υπήρξαν τουλάχιστον 40 περιπτώσεις που οι κοινωνικοί πόροι δεν συνυπολογίστηκαν στις αρχικές αποφάσεις, με αποτέλεσμα να οδηγούν σε συντάξεις μειωμένες μεσοσταθμικά κατά 250 ευρώ, σε σχέση όχι με το προηγούμενο καθεστώς, αλλά με τις συντάξεις που βγαίνουν βάσει του νόμου Κατρούγκαλου. Το πρόβλημα διορθώθηκε καθώς οι αποφάσεις ανεκλήθησαν, όμως η καθυστέρηση παραμένει.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα αντιμετωπίζουν οι υπηρεσίες που καλούνται να εκδώσουν συνταξιοδοτικές αποφάσεις των δικηγόρων και των λοιπών αυτοαπασχολουμένων του τέως ΕΤΑΑ, και μάλιστα απλές περιπτώσεις μηχανικών ή δικηγόρων, χωρίς παράλληλη ή διαδοχική ασφάλιση και χωρίς έμμισθη απασχόληση, όπου τα πράγματα είναι ακόμη πιο συγκεχυμένα.

Να σημειωθεί ότι η ιδιαιτερότητα έγκειται στο γεγονός ότι ειδικά για τους ασφαλισμένους του πρώην ΕΤΑΑ και του πρώην ΕΤΑΠ-ΜΜΕ υπήρχαν έως το 2016 κοινωνικοί πόροι, που αποτελούσαν βασικό έσοδο στα Ταμεία, και υποκαθιστούσαν ασφαλιστικές εισφορές. Κάτι, που δημιούργησε πρόβλημα στον υπολογισμό των συντάξιμων αποδοχών για την έκδοση του ανταποδοτικού μέρους της σύνταξης.

Και αυτό γιατί, βάσει του νόμου Κατρούγκαλου, που έχει μονίμως την τιμητική του, βρίσκεται όμως τελευταία στο προσκήνιο λόγω της επικείμενης απόφασης του ΣτΕ για τις εισφορές των μη μισθωτών, η σύνταξη αποτελείται από το άθροισμα δύο ποσών, δηλαδή της εθνικής (384 ευρώ για όσους έχουν συμπληρώσει 20 έτη ασφάλισης) και της ανταποδοτικής.

Για το σκέλος της ανταποδοτικής, βάσει του νόμου, λαμβάνεται υπόψη το εισόδημα που υπόκειται σε εισφορές, καθ’ όλη τη διάρκεια του ασφαλιστικού βίου.

Από το 2002 όμως και για το διάστημα μέχρι το 2016, όταν στα Ταμεία εισέρρεαν κοινωνικοί πόροι, για τον υπολογισμό των συντάξιμων αποδοχών πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι αποδοχές του ασφαλισμένου προσαυξανόμενες με ένα «κατά κεφαλήν» ποσό που αντιστοιχεί στους κοινωνικούς πόρους.

Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ