Κατά την ημερίδα της Ένωσης Τεχνικών Ομίλου ΔΕΗ-ΚΗΕ στη Μεγαλόπολη στις 17 Δεκεμβρίου με θέμα  «Λιγνίτης : το εθνικό μας καύσιμο χθες … αύριο τι ;  τελικά τον θέλουμε το λιγνίτη ; ναι ή όχι ; αν ναι, σε τι ποσοστό και πως τον στηρίζουμε !!!», ο βουλευτής Αρκαδίας Γιώργος Η. Παπαηλιού είπε : 

Η ημερίδα πραγματοποιείται σε μία κρίσιμη περίοδο για το μέλλον του ενεργειακού τομέα, της ΔΕΗ και των δήμων που φιλοξενούν μονάδες της ΔΕΗ. Οι αποφάσεις που λαμβάνονται και θα ληφθούν, τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, επηρεάζουν και θα επηρεάσουν την πορεία της ΔΕΗ αλλά και της χώρας.

Ο ενεργειακός τομέας είναι στρατηγικής σημασίας. Η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί ότι η ενέργεια, ως δημόσιο κοινωνικό αγαθό, θα παραμείνει υπό τον έλεγχο του κράτους για λόγους δημοσίου συμφέροντος και εθνικής ασφάλειας. Αυτή η δέσμευση προβλέπεται να περιβληθεί και συνταγματική προστασία στη σχεδιαζόμενη συνταγματική αναθεώρηση. 

Σ΄ αυτό το πλαίσιο κινούνται και, οι επί μέρους αποφάσεις που λαμβάνονται σε ένα εξαιρετικά δύσκολο περιβάλλον, στο οποίο συγκρούονται μεγάλα συμφέροντα και «παίκτες» ευρωπαϊκής και παγκόσμιας εμβέλειας. Πάντως η ΔΕΗ, λόγω υψηλής τεχνογνωσίας, του άριστα καταρτισμένου και έμπειρου προσωπικού της αλλά και της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας μας, είναι σε θέση να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στο σημερινό ανταγωνιστικό περιβάλλον. Αρκεί να προχωρήσει σε αναδιάρθρωσή της που να αντιστοιχεί στα νέα δεδομένα και δυνατότητες.

Σκοπός της εθνικής ενεργειακής πολιτικής πρέπει να είναι η ασφάλεια του ενεργειακού εφοδιασμού, η εξασφάλιση χαμηλών τιμών για τον καταναλωτή (νοικοκυριά και επιχειρήσεις) και η προστασία του περιβάλλοντος. Και αυτά δεν μπορούν να επιτευχθούν με τους νόμους της αγοράς που ο νεοφιλελευθερισμός έχει αναγάγει σε «ευαγγέλιο».    

Οι μονάδες της ΔΕΗ λειτουργούν κυρίως με λιγνίτη, τα κοιτάσματα του οποίου είναι πλούσια στο ελληνικό υπέδαφος. Κατά συνέπεια, υπηρετούν την περιφερειακή ανάπτυξη και τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Τούτων δοθέντων, ο λιγνίτης είναι το εθνικό μας καύσιμο. 

Όμως ταυτόχρονα, κατά την ΕΕ, ο λιγνίτης θεωρείται ορυκτό καύσιμο, η συμμετοχή του οποίου στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας πρέπει να μειώνεται, διότι ρυπαίνει. Βέβαια ο λόγος είναι προσχηματικός. Ο πραγματικός λόγος είναι ότι ο λιγνίτης ανταγωνίζεται άλλα καύσιμα που συνδέονται με μεγάλα συμφέροντα διεθνώς. 

Αυτές τις διαφορετικές προσεγγίσεις είμεθα υποχρεωμένοι να διαχειριστούμε, με τρόπο ώστε το χρησιμοποιούμενο μίγμα καυσίμου να είναι ισορροπημένο και να υπηρετεί τους σκοπούς της εθνικής ενεργειακής πολιτικής. 

Η αξιοποίηση του λιγνίτη και συνακόλουθα η συνέχιση της λειτουργίας των μονάδων του ΑΗΣ Μεγαλόπολης (αλλά και αυτών της Κοζάνης και της Φλώρινας) είναι συνάρτηση των παραγόντων του χρόνου και της περιβαλλοντικής διάστασης.      

Εν πάση περιπτώσει, ο λιγνίτης έχει ημερομηνία λήξεως. Επομένως, οι περιοχές, με αποθέματα λιγνίτη,  οι οποίες φιλοξενούν μονάδες της ΔΕΗ πρέπει να αναζητήσουν και να σχεδιάσουν διεξόδους για την επιβίωση και την ανάπτυξή τους, κατά τη μεταλιγνιτική περίοδο.    

Συμπερασματικά, προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να κινηθούμε. Αφενός να διατηρήσουμε το λιγνίτη ως εθνικό καύσιμο και αφετέρου να προετοιμάσουμε τη μεταλιγνιτική περίοδο. Προς τούτο, απαιτείται συνεργασία του κράτους, της ΔΕΗ, των εργαζομένων και των τοπικών κοινωνιών.