Πρόκειται για το λαϊκό και το παραδοσιακό σχήμα. Το πρώτο απέδωσε έργα από το ρεπερτόριο του Γιώργου Ζαμπέτα και το δεύτερο παρουσίασε τραγούδια από την ευρύτερη περιοχή της Πελοποννήσου.

Ο Χρήστος Ζώτος είναι ίσως ο μοναδικός, για πολλούς ερευνητές, γνήσιος εκφραστής και συνεχιστής της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής και της τέχνης του λαούτου. Μπορεί μεν να είναι, όπως και ο ίδιος δηλώνει, οργανοπαίκτης, αλλά στην πραγματικότητα είναι πολλά παραπάνω. Εισάγοντας έναν ιδιόμορφο, πρωτοποριακό και συνάμα δεξιοτεχνικό τρόπο παιξίματος, επαναπροσδιορίζει τη θέση του λαούτου και το ανάγει από συνοδευτικό σε σολιστικό όργανο της δημοτικής μουσικής. Δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί πως με το έργο του δίνει νέα διάσταση στη δισκογραφία, όντας ταυτόχρονα αυθεντικός φορέας της παράδοσης.

Όσοι βρέθηκαν λοιπόν στην πλατεία Πετρινού τίμησαν "τον παππού" της παραδοσιακής μουσικής και μαζί με τους μαθητές του Μουσικού Σχολείου σιγοτραγούδησαν τραγούδια που όλοι αγαπήσαμε ταξιδεύοντας σε αλλοτινές εποχές.