Αφιερωματα

Αφιέρωμα 938: Μπαμπά για σένα!

Επτά συντάκτες - συνεργάτες του Arcadia Sports - Arcadia 93.8 μοιράζονται μαζί σας τι σημαίνει για αυτούς η λέξη "Μπαμπάς"...

ΣΙΝΤΥ ΚΟΛΑ

Μπαμπά μου!

Όταν σκέφτομαι τον πατέρα μου αναρωτιέμαι αν θα αγαπήσω άλλον άνδρα όσο εκείνον.... Ο μπαμπάς, όπως όλοι ξέρουμε είναι ο μεγάλος έρωτας της κόρης, είναι εκείνος που την αγαπάει με ανιδιοτέλεια, την έχει σαν πριγκίπισσα και θα κάνει τα πάντα για να είναι ευτυχισμένη και χαρούμενη!

Είναι εκείνος που δουλεύει σκληρά και στερείται πολλά για να μη σου λείψει εσένα τίποτα. Έχει το άγχος να σε μεγαλώσει αξιοπρεπώς κ να σου δώσει όση φροντίδα και αγάπη χρειάζεσαι για να γίνεις καλός άνθρωπος... Όσο και να μεγαλώνεις για τον μπαμπά σου θα είσαι για πάντα η κορούλα του, η πριγκίπισσα του, η αδυναμία του.

Μπορεί να μην του λέμε συχνά σ’ αγαπώ ενώ θα έπρεπε... γιατί οι στιγμές περνούν. Μπαμπά μου θέλω να ξέρεις πως σε αγαπώ και θα σε αγαπώ για πάντα... είσαι πολύτιμος. Συγχώρεσε με για τις φορές που σε πλήγωσα άθελα μου... Σε ευχαριστώ για όλες τις θυσίες που έχεις κάνει για μένα, νιώθω ευλογημένη που σε έχω. Σήμερα είναι η μέρα σου... Χρόνια πολλά μπαμπά μου. Σ’ αγαπώ πολύ και εύχομαι να σε έχω δίπλα μου και να μου δίνεις στοργή για πολλά χρόνια ακόμα!

 

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΑΛΑΤΑΡΙΩΦ

Θυμάμαι να μεγαλώνω θέλοντας να σου μοιάσω. Και 'συ αυτό ήθελες, μιας και πάντα μου έλεγες "άντε να έρθει η στιγμή να αναλάβεις το γραφείο". Κι ήρθε αυτή η στιγμή, τελείωσα τα ασφαλιστικά και ήρθα να μου μάθεις τη δουλειά.

Άντεξα περίπου 2 χρόνια. Το πρωινό του Σεπτεμβρίου πριν από 10 χρόνια σου έριξα τη βόμβα ότι θα ασχοληθώ με την αθλητική δημοσιογραφία. Αντέδρασες πιο ψύχραιμα και από τον Ανρί λίγο πριν πλασάρει. "Να κάνεις ό,τι θες, προχώρα". Γκρεμίζοντας το δικό σου όνειρο άρχισα να χτίζω το δικό μου.

Η σχέση μας δεν ήταν και σίγουρα δεν είναι η καλύτερη. Ξέρω όμως πως πάντα στηρίζεις τα "θέλω" μου, ξέρω πως πάντα είσαι εκεί. Εδώ. Για μένα. Κι αυτό μου αρκεί... Ευχαριστώ δεν θα σου πω γιατί μεταξύ μας αυτά δεν υπάρχουν. Αν θα το έκανα, θα ήταν μόνο γιατί με έκανες να μη σου μοιάσω. Να μη μοιάσω σε κανέναν παρά μόνο να ακούω τη φωνή που με καλεί στο δικό μου μονοπάτι...

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ

Πατέρας, αυτός ο..."ταλαίπωρος"...

Ποιος δεν θυμάται απέξω το διάλογο μεταξύ του Λάμπρου Κωνσταντάρα (πατέρας) και των "κινηματογραφικών παιδιών" του στην ταινία "Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι"; Μέσα σε μια σκηνή, εκτυλίσσεται όλο το… "διαχρονικό δράμα" του πατέρα-και, μάλιστα, του χήρου-, που δεν μπορεί ούτε να ελέγξει ούτε να φιλοτιμήσει τα αγόρια του. 

Ο πατέρας είναι ο "αφανής" ήρωας της, λεγόμενης, "παραδοσιακής" οικογένειας και, κανονικά, θα έπρεπε να υπάρχουν μνημεία παντού στον κόσμο, για να μνημονεύεται η συμβολή του στην παγκόσμια σταθερότητα-όποια κι αν είναι αυτή…

Δυστυχώς, όμως, η "μητέρα" (μάνα, μαμά...) έχει, ουσιαστικά, "μονοπωλήσει" τις τιμές που αποδίδονται στους θεματοφύλακες των αξιών και των ηθών της νεοελληνικής οικογενείας.

 

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

"Είμαστε φτιαγμένοι από μικρά θραύσματα σοφίας"

"Μάνα είναι μόνο μία" λένε... Tι συμβαίνει όμως με τον πατέρα; Γιατί έχουμε αφήσει το ρόλο ή τη μορφή του πατέρα λίγο στο περιθώριο; Κάτι τέτοιο σκέφτονταν, οι πρώτοι άνθρωποι που προσπάθησαν να καθιερώσουν τη γιορτή του πατέρα στην Αμερική, στις αρχές του 20ού αιώνα• χωρίς μεγάλη επιτυχία ωστόσο…

Ο πρόεδρος Richard Milhous Nixon οριστικοποίησε την κινητή αυτή εορτή στη νέα ήπειρο το 1972, με την καθιέρωσή της να έρχεται λίγα χρόνια αργότερα στη χώρα μας από τους διαζευγμένους πατεράδες του Συλλόγου για την Ανδρική και Πατρική Αξιοπρέπεια. Ο λόγος; Η απαξίωση που βίωναν στα δικαστήρια όσον αφορά sτην επιμέλεια των παιδιών στις υποθέσεις διαζυγίων. 

To απόφθεγμα που αφιερώνω σε όλους τους πατεράδες για τη γιορτή του πατέρα, είναι του Ιταλού σημειολόγου, δοκιμιογράφου, φιλόσοφου, κριτικού λογοτεχνίας και μυθιστοριογράφου, Umberto Eco και πάει κάπως έτσι…

"Πιστεύω πως ό,τι γινόμαστε βασίζεται σε αυτά που οι πατεράδες μας μάς δίδαξαν σε περίεργες στιγμές, όταν δεν προσπαθούσαν καν να μας διδάξουν κάτι. Είμαστε φτιαγμένοι από μικρά θραύσματα σοφίας"

 

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΝΕΖΗΣ

ΣΤΗΡΙΓΜΑ… Όταν ήμουν παιδί , ακόμα και τώρα που έχω ξεπεράσει τα 40…  Η ήρεμη δύναμη, η φωνή της λογικής και της ψυχραιμίας όταν όλα φαίνονται μαύρα.

Θα μπορούσα να γράφω ολόκληρες σελίδες γεμάτες λόγους για να τον ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

Για τις συμβουλές που μου έδινε όταν ήμουν νέος (οι οποίες τότε φαίνονταν παράλογες, όμως αργότερα πάρα πολύ λογικές), για το ότι με έπαιρνε μαζί του στο γήπεδο και κόλλησα το μικρόβιο των αθλητικών (παρότι φώναζε η γιαγιά), για το ότι μου υπέδειξε τον καλύτερο δρόμο για την επαγγελματική μου αποκατάσταση, για το ότι με τον τρόπο του μου υπόδειξε να είμαι ανεξάρτητος, για το ότι έχει μετατραπεί από τον καλύτερο πατέρα στον καλύτερο παππού. Γενικά, τον ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΟΛΑ!

 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΝΑ ΒΟΣΝΟΥ

Μπαμπά, σ’ αγαπώ!

Η πατρότητα δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί, είναι δύσκολο να την αγγίξει κάποιος και ακόμη πιο απαιτητικό να τη διατηρήσει.

Κάθε άντρας μπορεί να γίνει πατέρας, χρειάζεται όμως κάτι παραπάνω για να γίνει ΜΠΑΜΠΑΣ!

Μπαμπά είσαι αυτός που δεν έπαψε ποτέ να πιστεύει σε μένα, που με έμαθε να στηρίζομαι στις δικές μου δυνάμεις και να πιστεύω στον εαυτό μου.

Σ’ αγαπώ γιατί πραγματικά πιστεύεις ότι το μόνο που με χωρίζει από το να κατακτήσω τον κόσμο είναι ότι ψιλοβαριέμαι να τον κατακτήσω.

Σ’ αγαπώ γιατί έχεις ένα σωρό συμπαγείς, φρέσκες ιδέες που δεν διστάζεις να μοιραστείς κ είναι όλες τους χρήσιμες.

Σ’ αγαπώ γιατί μου έμαθες τι σημαίνει "ταλάντωση", "πληθωρισμός" και "αντιπολίτευση".

Σ’ αγαπώ γιατί μου υπενθυμίζεις κάθε μέρα την έννοια της ανιδιοτελούς αγάπης. Γιατί η αγκαλιά σου είναι κάπως ιαματική. 

Σ’ ευχαριστώ που συνεχίζεις να με εμπνέεις κάθε μέρα…

Είμαι υπερήφανη και τυχερή που σε έχω πατέρα!

Μπαμπά, ευχαριστώ!

 

ΛΙΤΣΑ ΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Εγώ δεν πρόλαβα να σε γνωρίσω καλά - καλά. Χάσαμε χρόνο. Έφυγες νωρίς από το σπίτι μας, μετά έφυγες νωρίς και από τη ζωή. Ειρωνεία, που κάποια "Ήμερα του Πατέρα" ήταν η τελευταία που δε γνωρίζαμε πως αυτό που έχεις δεν θα σε αφήσει να μείνεις για πολύ ακόμα. Η τελευταία "καλή" μέρα. Την επόμενη μάθαμε.

Τους τελευταίους μήνες κάτι προλάβαμε όμως. Ανάμεσα στα άλλα, τα σοβαρά, είπαμε και μερικά δικά μας. Σοβαρά κι αυτά, αλλιώς πώς θα συνέχιζα. Και σε άφησα να φύγεις.

Τόσα χρόνια μετά, μου λείπει ακόμα αφόρητα ο "Μπαμπάς": αυτό που ήσουν, ή αυτό που ευχόμουν να είσαι, ή αυτό που θα γινόσουν αν είχαμε λίγο χρόνο ακόμα. Γρίφος έμεινες. Δεν σε "έλυσα" ποτέ. Αλλά σ' αγάπησα πολύ.

 

Videos

Σχόλια

Το Arcadia938.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης υβριστικών, συκοφαντικών, ρατσιστικών σχολίων και διαφημίσεων, καθώς αντιβαίνουν στις διατάξεις την κείμενης νομοθεσίας. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά προσωπικές απόψεις αναγνωστών.