Μάλλον καλύτερα δεν ΕΠΑΡΚΕΙ για να ανταποδώσουμε την αγάπη που λαμβάνουμε από αυτό την κάθε στιγμή...

Συντάκτες - συνεργάτες του Arcadia Sports - Arcadia 93.8 αναπολούν στιγμές.

Παναγιώτης Δαλαταριώφ - Κάρλος

Συνήθως, ακούς τους ανθρώπους να λένε «μεγάλωσε η οικογένεια, πήραμε σκύλο».

Στη δική μου περίπτωση η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική. Ο Κάρλος γεννήθηκε πριν από τέσσερα χρόνια, περίπου τέτοιες μέρες. Και ήρθε στη ζωή μου ξαφνικά. Και λίγα χρόνια μετά αυτός φρόντισε να τρακάρει με τη γυναίκα της ζωής μου, να μου τη γνωρίσει και να που η ζωή τα έφερε έτσι και σε λίγους μήνες, πρώτα ο Θεός, θα μεγαλώσει η οικογένειά μας. Αυτή που ο Κάρλος φρόντισε να φτιάξει.

Κάρλος είσαι/ήσουν ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί. Και το καλύτερο που θα μου συμβεί οφείλεται σε εσένα. Σου είμαι για πάντα ευγνώμων μάγκα μου. Σ' ευχαριστώ.  

Θοδωρής Κουνάδης - Ερμής

Δεν είναι πράγμα να το χρησιμοποιείς όποτε εσύ θέλεις. Και όποτε θέλεις. Δεν είναι αντικείμενο. Δεν είναι παιχνίδι. Δεν είναι μιας χρήσης ή μερικών χρήσεων. Είναι μέγιστη ευθύνη γιατί έχει ΨΥΧΗ και έχει ανάγκες.

Και το βασικότερο; Σε έχει ανάγκη. Εσύ ορίζεις τη ζωή του από τη στιγμή που θα το βάλεις στη δική σου ζωή. Αν δεν είσαι έτοιμος να θυσιάσεις πράγματα, μην τολμήσεις να αποκτήσεις σκυλί.

Δεν σου αξίζει η αστείρευτη αγάπη που θα σου δώσει, η ουρά που θα σου κουνάει κάθε φορά που θα σε βλέπει σαν να έχει να σε δει χρόνια, το βλέμμα στεναχώριας όταν καταλαβαίνει ότι δεν είσαι καλά, το βλέμμα "ζητιάνου" όταν σε βλέπει να τρως, η έκρηξη χαράς όταν πιάνεις το λουρί.

Αν δεν καταλαβαίνεις ότι αυτά τα πλάσματα έχουν ΨΥΧΗ, βολέψου με Netflix ή PlayStation.

Αγγελική Σπυροπούλου - Cookie

Μου έλεγαν πως "ο σκύλος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου", όμως μέχρι να μπει στη ζωή μου ο Cookie δε μπορούσα να καταλάβω τι εννοούσαν.

Η αδερφή μου (Άννυ) έφερε στη ζωή μας τον Cookie και τον λατρέψαμε από την πρώτη κιόλας μέρα, που ήταν μία μαλλιαρή άσπρη μπαλίτσα.

Στα τέσσερα του χρόνια, μετά από μία λάθος διάγνωση γιατρού, παρέλυσαν τα πίσω του πόδια και πλέον ο Cookie είναι σκύλος με κινητικές δυσκολίες. Σας πληροφορώ πως είναι πιο ευτυχισμένος από ποτέ αντιμετωπίζοντας αυτό το θέμα εδώ και έναν χρόνο. Δεν τον επηρεάζει στην καθημερινότητά του. Είναι ακόμα το τρελόσκυλο που ξέραμε κι όσοι τον γνωρίζουν έχουν να λένε γι' αυτόν πως δεν έχουν ξαναδεί τέτοιο σκυλί (να μην το παινευτώ αλλά είναι το καλύτερο σκυλάκι που υπάρχει στον κόσμο). 

Ο ξεχωριστός μας Cookie είναι στην καρδιά μας!

Η αγάπη του σκύλου είναι "ανεξάντλητη" αυτή είναι η πραγματικότητα... Cookie σ' αγαπάμε! 

Γιώργος Γεωργακόπουλος - Λόκο

Αυτός είναι ο Λόκο. Είναι beagle, παιχνιδιάρης και ο καλύτερος φίλος μου. Τον απέκτησα πριν 7 χρόνια, ήταν δυο μηνών και λατρεύτηκε απ όλη την οικογένεια αμέσως. Για εμένα και τον αδελφό μου είναι σαν αδελφός, για τους γονείς μου το τρίτο τους παιδί.

Τρελαίνεται να “αράζει” μαζί μας και να παρατηρεί τα πάντα, όπως κάθε σκύλος της ράτσας του.

Όταν δεν έχουμε χρόνο "μετατρέπεται και σε εγγόνι" για τη γιαγιά μου που ζει μόνη της.

Δεν μετάνιωσα λεπτό από τη μέρα που τον απέκτησα. Συνιστώ σε όλους όσοι μπορούν και θέλουν, να πάρουν ένα σκυλί ή οποίο κατοικίδιο τους αρέσει. Η αγάπη που θα πάρετε απ’ αυτά τα πλάσματα δεν περιγράφεται.

|* Ακολουθεί διάλογος σκύλου και αφεντικού | Tobias Wolff | Δικό της σκυλί | Η χαρά του πολεμιστή και άλλα διηγήματα | μτφρ.: Τάσος Αναστασίου - Γιάννης Παλαβός | εκδόσεις Ίκαρος |

| 4 Οκτωβρίου, Παγκόσμια Ημέρα Ζώων |

"-Δεν είναι ότι δεν ήθελα εσένα συγκεκριμένα. Απλώς δεν ήμουν έτοιμος για σκυλί.

-Μάλλον όχι. Πώς έκανες όταν η Γκρέις μ' έφερε στο σπίτι... Τι κακομαθημένος.

-Το ξέρω.

-Αμέτρητες προϋποθέσεις για να με κρατήσει. Ήμουν δικό της σκυλί. Τάισμα, βόλτες, μάζεμα των σκατών από τον δρόμο, μπάνιο, επισκέψεις στον κτηνίατρο, συνεννοήσεις με την πανσιόν για τα σκυλιά όταν φεύγατε ταξίδι -όλα δική της ευθύνη.

-Το ξέρω.

-Δικό της σκυλί, δική της δουλειά να μη μ' αφήνει στο καθιστικό, στο γραφείο, στον καναπέ, στο κρεβάτι, στο περσικό χαλί. Να μη γαβγίζω, ούτε κι όταν κάποιος περνούσε ξυστά από το σπίτι -ακόμα κι όταν έστεκε στην πόρτα!

-Το ξέρω, το ξέρω.

-Κι όταν μ' έδιωξαν από την παραλία, θυμάσαι; Δεν υπήρχε περίπτωση να κλειστείς εσύ εδώ πίσω. Όχι, η Γκρέις έπρεπε να με βγάζει βόλτα στο έλος, όσο εσύ έκανες τον περίπατό σου στην ακτή. Ελπίζω να περνούσες καλά.

-Δεν περνούσα καλά. Αισθανόμουν μικροπρεπής και ανόητος.

-Αλλά εσύ είπες και ελάλησες! Δικό της σκυλί, δική της ευθύνη. Μια φορά την άφησες να με βγάλει βόλτα μέσα στη βροχή ενώ ήταν κρυωμένη!

-Αυτή επέμενε.

-Τότε, λοιπόν, έπρεπε να επιμείνεις περισσότερο.

-Ναι. Κι εγώ έτσι πιστεύω πια.

-Μου λείπει! Μου λείπει η Γκρέις μου!

-Κι εμένα.

-Όχι όσο μου λείπει εμένα. Της γάβγισα ποτέ;

-Όχι.

-Εσύ ναι.

-Κι αυτή μου γάβγιζε. Κάποιες φορές διαφωνούσαμε. Όλα τα ζευγάρια έτσι κάνουν.

-Όχι η Γκρέις και ο Βίκτορ. Η Γκρέις και ο Βίκτορ δεν διαφώνησαν ποτέ. Την παραμέλησα εγώ ποτέ;

-Όχι.

-Εσύ την παραμέλησες. Υπήρχαν φορές που σε φώναζε κι εσύ συνέχιζες να διαβάζεις την εφημερίδα σου ή να βλέπεις τηλεόραση κάνοντας ότι δεν άκουγες. Χρειάστηκε ποτέ να με φωνάξει δεύτερη φορά; Όχι! Μία φορά και πήγαινα αμέσως, σήκωνα το κεφάλι και την κοιτούσα έτοιμος για όλα. Θέλησα εγώ ποτέ άλλη κυρία;

-Όχι.

-Εσύ θέλησες. Τις κοιτούσες στο πάρκο, στην παραλία, στα άλλα αυτοκίνητα όταν πηγαίναμε βόλτες με το αμάξι.

-Έτσι κάνουν οι άντρες. Δεν σήμαινε ότι ήθελα άλλη πέρα από την Γκρέις.

-Ναι, αυτό σήμαινε.

-Ίσως για μια ώρα. Για ένα βράδυ. Όχι παραπάνω.

-Τότε, λοιπόν, εγώ την αγαπούσα περισσότερο από σένα. Την αγαπούσα μ' όλη μου την καρδιά.

-Δεν γινόταν αλλιώς. Δεν μπορείς να φερθείς εγωιστικά. Αλλά εμείς οι άντρες - είναι θαύμα και που παύουμε να ασχολούμαστε με τον εαυτό μας για δυο λεπτά, ίσα για να αγοράσουμε μια κάρτα γενεθλίων. Όσο για την αγάπη... Μπορούμε να αγαπήσουμε, αλλά είμαστε πάντα ξεχασιάρηδες.

-Εγώ ποτέ δεν την ξέχασα, ούτε μια φορά.

-Αυτό είναι αλήθεια. Αλλά, από την άλλη, δεν σου δόθηκε ποτέ η ευκαιρία της συγχώρεσης. Ποτέ δεν ένιωσες πώς είναι να σου ανοίγουν την πόρτα και να σε ξαναδέχονται αφού ξέφυγες από την πορεία σου κι έχασες τον δρόμο σου. Δίχως συγχώρεση είμαστε χαμένοι. Και δεν μπορούμε να την προσφέρουμε στον εαυτό μας. Δεν μπορούμε να περιμαζέψουμε μόνοι μας τον εαυτό μας.

-Εγώ ποτέ δεν ξέφυγα από την πορεία μου, ποτέ δεν έχασα τον δρόμο μου.

-Όχι. Είσαι καλό σκυλί. Πάντοτε ήσουν καλό σκυλί."

| Tobias Wolff | Δικό της σκυλί | Η χαρά του πολεμιστή και άλλα διηγήματα | μτφρ.: Τάσος Αναστασίου - Γιάννης Παλαβός | εκδόσεις Ίκαρος |

| 4 Οκτωβρίου, Παγκόσμια Ημέρα Ζώων |