Τα παιχνίδια, που έπαιζαν περισσότερο τα παιδιά, ήταν οι εφημερίδες και το ποδόσφαιρο. Το πρώτο ήταν ένα είδος σκυταλοδρομίας από δύο ή τρεις ομίλους, που η διαδρομή τους έφτανε 3 - 4 τετράγωνα της γειτονιάς. Το παιχνίδι αυτό ήταν ουσιαστικά απομίμηση των εφημεριδοπώλων, που έπαιρναν τις εφημερίδες στο Σιδηροδρομικό Σταθμό και έτρεχαν προς την Κεντρική Πλατεία με ταχύτητα, για να φτάσουν πρώτοι εκεί και να πουλήσουν πρώτοι τις εφημερίδες τους… Και φώναζαν: - "Εφημερίδεεεεεες!... Πρωινή, Ακρόπολις, Καιροί, Νέα Ημέρα, Σκριπ!"

Δεν υπήρχαν γυμναστήρια, ούτε άλλου είδους γήπεδα στην περιοχή, για να γυμνάζονται τα παιδιά και έτσι έβρισκαν δικούς τους τρόπους και τόπους για τα παιχνίδια τους.

Το ποδόσφαιρο δε γινόταν να αφήσει ασυγκίνητα τα παιδιά της Τρίπολης. Βέβαια μπάλες δεν υπήρχαν τότε, άλλα ούτε και λαστιχένια τόπια.

Τον μπελά τους έβρισκαν οι μανάδες, που οι κανακάρηδες τους δεν άφηναν κουρέλι για κουρέλι άθικτο στο σπίτι. Ναι, ναι πολύ σωστά καταλάβατε, όλα τα παιδιά κουβαλούσαν κουρέλια, σπάγκους, μαλλιά και έφτιαχναν μια πάνινη μπάλα για να παίξουν το αγαπημένο τους άθλημα, το ποδόσφαιρο.

Το 1910 περίπου, έκανε την εμφάνισή της στη "Λάκκα" της Τρίπολης (η σημερινή Αγορά) η πρώτη κανονική μπάλα ποδοσφαίρου. Όλα τα παιδιά ξετρελάθηκαν από τη χαρά τους… Και έτσι άρχισε το κανονικό ποδόσφαιρο!

Πρώτο θύμα η τζαμαρία του Κατσούλη στη "Λάκκα", δεύτερο θύμα η τζαμαρία του Καλατζόπουλου, τρίτο θύμα τα κρασοπότηρα μίας ταβέρνας… Τέταρτο και τελευταίο θύμα η ίδια η μπάλα τους, που τους την πήρε ο Χωροφύλακας! 

Αυστηρή διαταγή, το ποδόσφαιρο να επιτρέπεται έξω από την πόλη, στ’ αλώνια, στη δεξαμενή, στο τέρμα της οδού Ερυθρού Σταυρού όπου εκεί βρισκόταν μία κατάλληλη αλάνα.

Τα εμπόδια πολλά και δεν άργησε να έρθει και το επόμενο… Οι γονείς των παιδιών άρχισαν να ανησυχούν πως τα παιδιά θα έχαναν τα μαθήματά τους! Έτσι οργανώθηκε "τριπλή συμμαχία" (γονέων, χωροφύλακα και παιδονόμου), το ποδόσφαιρο καταργήθηκε…

Τέτοιο άδοξο τέλος είχε η αρχή του ποδοσφαίρου στην Τρίπολη…