Aυτό, βέβαια, έγινε μέσω των Εταιρειών για την Αγγλική και Γερμανική γλώσσα, φορέων που απαρτίζονται από επιστήμονες και διανοουμένους των χωρών αυτών.

Τι σημαίνει, όμως, ο όρος αυτός, που υφίσταται εδώ και δυο δεκαετίες περίπου αλλά μόνο τελευταίως έχει γίνει ιδιαιτέρως δημοφιλής;

Ένας ορισμός θα ήταν και ο εξής:

"Η διάλυση των γεγονότων μέσα στην αυθαίρετη επιλογή επιμέρους δεδομένων, που συνδυάζονται με ψευδείς και ανυπόστατες θεωρίες, ώστε να αιτιολογηθεί, εκ των υστέρων, μία συναισθηματικής βάσης πεποίθηση ως συμπέρασμα δήθεν με λογικό έρεισμα, σε μία διαδικασία που συνήθως τελείται και στους χώρους του Διαδικτύου".

Πρόκειται, φυσικά, για έναν νεολογισμό που ήδη χρησιμοποιείται κατά κόρον στις σοβαρές, πολιτικοκοινωνικές αναλύσεις αλλά και στη σύνθεση των νέων μοντέλων επικοινωνίας, που αποτελούν τον πυρήνα των αντιστοίχων μελετών για τη σύγχρονη ανθρώπινη επικοινωνία.

Κατά την Εταιρεία για τη Γερμανική Γλώσσα: 

«Ο νεολογισμός παραπέμπει στο ότι σήμερα το πιο σημαντικό στις συζητήσεις για πολιτικά και κοινωνικά θέματα έχει γίνει το συναίσθημα αντί για το γεγονός. Όλο και μεγαλύτερη μερίδα του πληθυσμού, είναι διατεθειμένη, εξαιτίας της δυσφορίας της για "αυτούς εκεί πάνω", να αγνοήσει τα πραγματικά γεγονότα και να αποδεχθεί με προθυμία ακόμη και ολοφάνερα ψέματα. Στην postfaktischen εποχή, η επιτυχία δεν έρχεται με επίκληση της αλήθειας, αλλά με έκφραση της "αλήθειας που αισθάνεται κανείς αληθινή"»

Χαρακτηριστικά παραδείγματα "επικράτησης" των λεγομένων "Post Truth Politics" (Πολιτική της μετα-αλήθειας), είναι, φυσικά, η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ και το δημοψήφισμα στη Βρετανία, το γνωστό ως Brexit...

Δυστυχώς, στην Ελλάδα, θα λέγαμε, πως η "Μετα-αλήθεια" είναι μια έννοια πολύ οικεία, απλά είχαμε συνηθίσει να την περιγράφουμε με τον όρο "Λαϊκισμός" και, εσχάτως, "Νεολαϊκισμός". Αυτό που συμβαίνει στις κοινωνίες, με τα πολιτισμικά χαρακτηριστικά, για παράδειγμα, της Ελλάδας και της Ιταλίας, είναι η ανορθολογική επικράτηση συναισθηματικών αντιδράσεων, αλλά και όρων, σε θέματα που, κανονικώς, θα έπρεπε να χαρακτηρίζονται από πρακτικές και όρους επιστημονικής φύσεως.

Ωστόσο, είναι απολύτως φυσιολογική η στρέβλωση αυτή, καθώς, από τη μια, οι κλασικές, πολιτικοκοινωνικές δομές έχουν περιέλθει σε ανυποληψία λόγω της ανικανότητάς τους να διαχειριστούν στοιχειώδεις οικονομικές και κοινωνικές κρίσεις και από την άλλη η σαρωτική επικράτηση των social media, ως μέσου επικοινωνίας, επάνω στα παραδοσιακά μέσα, δίνει τη δυνατότητα στον καθένα να επιδίδεται στην παραγωγή και εκπομπή μηνυμάτων, χωρίς να υπεισέρχεται, σχεδόν, κανενός είδους "φίλτρο".

Πραγματικά, φαίνεται πως έχουμε να κάνουμε με μια "νέα πραγματικότητα" στον χώρο της πολιτικής, των media και όχι μόνο...Σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές, έχουμε να κάνουμε με μια πλήρη αντιστροφή του "Διαφωτισμού", που επικράτησε στη Δύση μετά την περίοδο της Αναγέννησης.

Οι πρόσφατες εξελίξεις στο γεωπολιτικό πεδίο, δείχνουν πως ο πλανήτης μπαίνει σε μια, ιδιαίτερα κρίσιμη, μεταβατική περίοδο που κανείς δεν μπορεί, μετά βεβαιότητας, να προβλέψει που θα οδηγήσει...