Η εποχή των "εναλλακτικών γεγονότων", των "post truth politics", ήτοι η εποχή του Ντόναλντ Τραμπ αρχίζει!

Τα πρώτα δείγματα, εξόχως συμβολικά...Φεύγει η προτομή του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και έρχεται αυτή του Ουίνστον Τσώρτσιλ, οι κουρτίνες από βυσσινί βάφονται χρυσαφί (!), το πλήθος που παρακολούθησε τη..."στέψη" χαρακτηρίζεται ως το "μεγαλύτερο στην ιστορία" και τα ΜΜΕ, συλλήβδην, χαρακτηρίζονται "εχθρικά και κακεντρεχή".

Γνωστή και μη εξαιρετέα η πρακτική αυτή, καθόλου καινοφανής, παρά τα αντιθέτως υποστηριζόμενα εκ του επιτελείου του "πλανητάρχη"...

Οι έννοιες "όποιος δεν είναι μαζί μου, είναι εναντίον μου", "αυτή είναι η άποψή μου κι αν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα" και άλλες τινες, έχουν χρησιμοποιηθεί αρκετές φορές στην ανθρώπινη ιστορία, και δη την πολιτική.

Σχεδόν πάντα, αποτελούσαν βασικό επικοινωνιακό "όπλο" καθεστώτων ή ατομικοτήτων που εξέφραζαν απολυταρχικές, λαϊκιστικές ιδεοληψίες, όπως ακριβώς ο κ. Τραμπ ή η κ. Λεπέν ή ακόμα ακόμα ο κ. Γεωργιάδης και άλλοι...ημεδαποί....

Αναμένεται μια δύσκολη αλλά ενδιαφέρουσα τετραετία-αν βέβαια την ολοκληρώσει ο 45ος Πρόεδρος των ΗΠΑ και δεν έχει την τύχη του Ρίτσαρντ Νίξον, ο οποίος αναγκάστηκε να παραιτηθεί, λιγότερο από ένα χρόνο μετά την θριαμβευτική του επανεκλογή, λόγω του σκανδάλου που ονομάστηκε Watergate..

Σκάνδαλο το οποίο αναδείχθηκε χάρη στην επιμονή δυο δημοσιογράφων της εφημερίδας Washington Post, για να μην ξεχνιόμαστε. Μια πολύ καλή ταινία, σχετική με το θέμα, είναι το φιλμ "Όλοι οι άνθρωποι του Προέδρου".

Στον κόσμο σήμερα, υπάρχει ανάγκη δημοσιογράφων που αναζητούν την αλήθεια και ελέγχουν τις πρακτικές των ατόμων, οργανισμών ή κρατών που καθορίζουν τις εξελίξεις...

Και όχι "επαγγελματιών" της ενημερωψυχαγωγίας, που κοιτάζουν πως θα βγάλουν κανένα "θεματάκι" για να χαζέψουν οι αργόσχολοι πολίτες...

Για την...ιστορία, η λεζάντα της εικόνας αναφέρει:

"Τρομπετίστες, γιατί είστε θυμωμένοι; Το αγόρι σας κέρδισε. Υ.Γ. Τα πάντα εκτός απ' τη λαϊκή ψήφο.."