Ωστόσο, τα ελληνικά πανεπιστημιακά ιδρύματα, ενώ είναι πολλά και με ποικιλία τμημάτων, δεν έχουν ακόμη κατανοήσει εις βάθος, κατά τα φαινόμενα, ποιές σχολές βοηθούν πραγματικά στην καλύτερη ανάπτυξη της οικονομίας αλλά και της ίδιας της νεοελληνικής κοινωνίας.

Αυτό οφείλεται στο ότι τα Πανεπιστήμια δεν αφουγκράζονται την κοινωνία και αγνοούν την πραγματική φύση της οικονομοτεχνικής δομής που διέπει την επικράτεια.

Κατά συνέπεια, οι νέοι "φορτώνονται" γνώσεις, θεωρητικές και τεχνικές, σχετικά άχρηστες, ενώ θα ήταν απλό-και θα συνέβαλε τα μέγιστα στην εξοικονόμηση πόρων για λογαριασμό του ελληνικού δημοσίου- να απλοποιηθούν τα πράγματα με τη δημιουργία σχολών που θα "παράγουν" απευθείας επιστήμονες κατάλληλους να στελεχώσουν αμέσως τις τάξεις εκείνων των ειδικοτήτων που είναι κυρίαρχες στην μεταπολεμική Ελλάδα.

Για παράδειγμα, 

Σχολή Πολιτικών (όχι ασάφειες τεχνοκρατικού τύπου, όπως Σχολή Πολιτικών Επιστημών και "αηδίες"...). Εδώ, οι νέοι θα μπορούσαν να διδαχθούν άμεσα τι οφείλουν να κάνουν για να πιάσουν "στασίδι" στην ελληνική βουλή. Με έμφαση στις πρακτικές γνώσεις (π.χ. Πως απαντάμε σε ερωτήσεις δημοσιογράφων χωρίς να...απαντάμε, πως συμπεριφερόμαστε σε μια φιλανθρωπική εκδήλωση γνωστού χρηματοδότη-επιχειρηματία κλπ) και χωρίς περιττολογίες και ανώφελες γνώσεις πολιτικής ιστορικής εξέλιξης, είναι βέβαιο πως μια τέτοια σχολή θα αναβάθμιζε το επίπεδο των ελλήνων πολιτικών. Μια συμπληρωματική ονομασία της Σχολής θα μπορούσε να είναι "Σχολή Πολιτικών Ο Γκρούεζας", για να τιμηθεί έτσι και η μακρά παράδοση πελατειακών σχέσεων και παρουσίας κομματαρχών στην ελληνική πολιτεία. 

Σχολή Μελετητών Δημοσίων Έργων. Δεν είναι απαραίτητο να στελεχώνεται αυτή η λίαν επιτυχημένη κοινωνική ομάδα μόνο από μηχανικούς. Οφείλουμε να δώσουμε τη δυνατότητα σε περισσότερους νέους να εισχωρήσουν στην "Εδέμ", κατά κόσμον "Μελέτες Ελληνικού Δημοσίου". Έτσι κι αλλιώς, οι περισσότερες είναι προβληματικές και ανεφάρμοστες. Τα βασικά γνωστικά αντικείμενα της Σχολής αυτής θα περιστρέφονται γύρω από τις δημόσιες σχέσεις- την ικανότητα στο "γλείψιμο", δηλαδή-, τον κοινωνικό χαμαιλεοντισμό και την ικανότητα διαστρέβλωσης της πραγματικότητας. Ειδικό Τμήμα θα πρέπει να καταρτιστεί σχετικά με "Μελέτες Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων". Πιθανή, συμπληρωματική ονομασία: Σχολή Μελετητών Ο Άγιος Ντελόρ, για να τιμηθεί έτσι και η πρώτη, σημαντική περίοδος στην ελληνική ιστορία που "αποθεώθηκε" ο οικονομικός παρασιτισμός.

Σχολή Μεσαζόντων. Πραγματικά, απορούμε πως δεν υπάρχει πρόβλεψη γι' αυτό το τεραστίας σημασίας γνωστικό αντικείμενο στην ελληνική πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Κι όμως, οι μεσάζοντες αποτελούν σημαίνουσα πηγή "ανάπτυξης" για την ελληνική κοινωνία. Ο κύκλος εργασιών τους αφορά ολόκληρο το φάσμα της οικονομικής δραστηριότητας- από τα...κάρβουνα και τα σκουπίδια μέχρι τα φάρμακα και τα αγροτικά προϊόντα-, αποδεικνύοντας περίτρανα πως δεν χρειάζεται ούτε να δουλεύει αλλά ούτε και να παράγει κανείς για να είναι επιτυχημένος οικονομικά. Προτεινόμενη ονομασία: "Σχολή αχθών αρούρης".

Σχολή απαθών τηλεθεατών. Εδώ, πια, τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι εμφανές πως σνομπάρουν την πραγματικότητα, αδιαφορώντας για την πιο διαδεδομένη "επαγγελματική ιδιότητα" στην ελληνική επικράτεια. Κι όμως, μια σοβαρή, επιστημονική προσέγγιση του φαινομένου, σε συνδυασμό με την αντίστοιχη κατάρτιση, θα μπορούσε να οδηγήσει στην "παραγωγή" συνειδητοποιημένων, παθητικών καταναλωτών και τηλεθεατών που θα είναι σε θέση να προσεγγίσουν με εποικοδομητικό τρόπο τα "διαμάντια" που παρουσιάζονται εμπρός τους, μέσω της οθόνης. Προφανής ονομασία της Σχολής: "Survivor's Wisdom" (η σοφία της επιβίωσης)

Τέλος, θα μπορούσαμε να αναφέρουμε άλλη μια...δωδεκάδα Σχολών που οφείλουμε να διαθέτουμε στην ημεδαπή, με αντικείμενα όπως "Ο συνδικαλιστής του 21ου αιώνα", "Η υπεραξία του συναισθηματικού marketing στη δημοσιογραφία", "Το σύνδρομο Μιμή Ντενίση και Λάκη Λαζόπουλου" (αλλιώς, "Μελόδραμα και Λαϊκισμός: Το θαύμα του νεοελληνικού πολιτισμού"), αλλά φρονούμε πως αποδείξαμε επαρκώς τη θέση μας...