Από τη μια η γριούλα, με τα βρώμικα ρούχα και το αδιάφορο για τα τεκταινόμενα βλέμμα, από την άλλη οι κορυφαίοι παράγοντες της τοπικής πολιτικής ζωής και όχι μόνο...

Όλα αυτά, κατά τη διάρκεια της τελετής εγκαινίων της Παμπελοποννησιακής Έκθεσης της Τεγέας στις 14 Αυγούστου.

Δεν γνωρίζω ποια είναι η ηλικιωμένη, απλά ήρθε και μου ζήτησε φωτιά για ν' ανάψει ένα τσιγάρο...Ίσως είναι άρρωστη, άστεγη ή κάτι άλλο...Πήγε και κάθισε πάνω στα σκαλιά του χώρου που δεσπόζει στο κέντρο της Έκθεσης και την παρατηρούσα να καπνίζει, κοιτάζοντας με παγερή αδιαφορία τη διαδικασία...Μετά, εξαφανίστηκε από τα μάτια μου, καθώς όλοι είχαμε εστιάσει την προσοχή μας στις ομιλίες...

Κι όμως, αυτή η γυναίκα βρίσκεται δίπλα σε όλους εμάς, την κατ' ευφημισμό πλέον "μέση" τάξη, και, μάλιστα, πολύ πιο κοντά απ' όσο νομίζετε...Και δεν αναφέρομαι στην οικονομική κατάσταση, αλλά την ουσιαστικότερη "ανθρώπινη κατάσταση"...Μια κατάσταση απάθειας, αδιαφορίας, περιφρόνησης και απλής επιβίωσης, μέσω της πλήρωσης των, κατά περίπτωση, απλών αναγκών της στιγμής...

Όποια κι αν είναι η ηλικιωμένη, οπωσδήποτε η αντίθεση ή η...αντινομία, αν θέλετε, ήταν εντυπωσιακή και με ιδιαίτερα συμβολικό χαρακτήρα...Πολύ περισσότερο λόγω της σημερινής, θρησκευτικής εορτής, της οποίας η υποτιθέμενη "ουσία", φαντάζει ως ειρωνεία...

Οι δυο όψεις μιας χώρας που προχωράει, αγκομαχώντας, ανάμεσα σε μέτρα λιτότητας, διαφθορά, καταστροφές φυσικές ή μη , αλαζονεία, αμετροέπεια, λαϊκισμούς και, τελικά, ανθρώπινο πόνο και απελπισία...

Μια απελπισία που είναι, εκκωφαντικά, "ήσυχη", που έλεγε και ο Τέννυσον, και γι' αυτό είναι ακόμα πιο τραγική...