Ανακαλύψαμε δυο ανθρώπους που είχαν όραμα για την πόλη μας και ήθελαν να την αναπτύξουν. Ανθρώπους που με τα έργα τους ήθελαν να πετύχουν κάποιους στόχους και να ημερεύσουν τα δαιμόνια που έκρυβαν μέσα τους, που τους κυρίευαν όταν το τότε σύστημα δεν πήγαινε σωστά.

Αναφερόμαστε φυσικά στον Θεόδωρο Συναδινό και στον Σοφοκλή Καρύδη.

Πολύ πιθανόν είναι να κατοικείτε σε κάποια από αυτές τις οδούς, να μην γνωρίζετε όμως τα έργα αυτών των ανθρώπων και την προσφορά τους στην ελληνική τέχνη και όχι μόνο. 

Η οδός Σοφ. Καρύδης (όπως και αναγράφεται) βρίσκεται στο κέντρο της πόλης μας και πιο συγκεκριμένα είναι η οδός πίσω από το 9ο Δημοτικό, η οποία έχει έξοδο από την οδό Χατζηχρήστου.

Λίγες λεπτομέρειες για τον Σοφοκλή Καρύδη:

Ο Σοφοκλής Καρύδης (1832-1893) ήταν ποιητής, δημοσιογράφος και θεατρικός συγγραφέας. Ήταν γιος του Κωνσταντίνου Καρύδη, ενός ράφτη αγωνιστή του ’21 από την Τρίπολη. Ο Σοφοκλής ήταν ένας άνθρωπος που διέθετε πολλά προσόντα και τα επιτεύγματά του –κρινόμενα με τα μέτρα της εποχής- ήταν σπουδαία. Η αδιαφορία του, όμως, για τη φιλολογική του προβολή και η αδιάκοπη αντιμαχία του με την εξουσία, είχε ως αποτέλεσμα να επισκιασθεί από πολλούς συγχρόνους του, που δεν διέθεταν ούτε το εύστοχο της σάτιράς του, ούτε το δημοσιογραφικό του ταλέντο.

Ο Καρύδης είχε όλα τα καλά. Μόρφωση, ταλέντο, χρήμα, οικογένεια, επιχειρηματικές, συγγραφικές και θεατρικές επιτυχίες. Επέμενε όμως να τα εκποιεί για εκείνο που ο ίδιος θεωρούσε κοινό συμφέρον. Δεν κράτησε τίποτα γι' αυτόν. Πλούτισε την τέχνη και δεν πλουτίστηκε από αυτήν.

Στόχος του, όλα τα κακώς κείμενα της εποχής του: κοινωνικά ήθη, όπως η ξενομανία, αλλά κυρίως τα έργα και οι ημέρες των πολιτικών. Στην εφημερίδα "Φως", που εξέδιδε από το 1860 μέχρι το 1877, ευανάγνωστη είναι η διάθεσή του, από την προμετωπίδα, κιόλας, του εντύπου:

"Και ο δείνας και ο τάδες είναι όλοι μασκαράδες. Κι ο συντάκτης τού "Φωτός" μασκαράς είναι κι αυτός"

Η καταγγελία των μασκαράδων, με κύριους εκφραστές τους διεφθαρμένους δημοσίους υπαλλήλους, η σφοδρή επίθεση κατά του Όθωνα -και σε μια εποχή που ο νόμος περί τύπου ήταν πολύ σκληρός-, τον φιλοδώρησαν με όλων των μορφών τις τιμωρίες: πρόστιμα, ξύλο, φυλακίσεις. Μέχρι και αυτοεξόριστος στη Μικρά Ασία βρέθηκε, έως ότου ξέσπασε η επανάσταση του 1862 η οποία σήμανε και την έξωση του Όθωνα. Εις βάρος του Καρύδη είχαν εκδοθεί τόσες καταδικαστικές αποφάσεις, ώστε, όπως έγραφε ο ίδιος, για να εκτίσει τις ποινές του "θα έπρεπε να ζήσει τρεις φοράς από εξήντα χρόνια". Ευτυχώς οι φυλακές Γκαρμπολά, που συχνά του "πρόσφεραν φιλοξενία", βρίσκονταν πολύ κοντά στα τυπογραφεία της εφημερίδας του κι έτσι συνέχιζε το έργο του. Την επομένη μιας από τις πολλές κατασχέσεις του "Φωτός" δημοσίευσε ένα ποίημα-κόλαφο κατά των διεφθαρμένων εκπροσώπων της εξουσίας, ικανό να τον καταδικάσει ξανά.

Βασικό χαρακτηριστικό των κειμένων του Καρύδη, στο σύνολό τους, είναι η θεατρικότητα.

Δίκαια, επομένως, ο Σοφοκλής Καρύδης θεωρείται ένας από τους προδρόμους του πολιτικού θεάτρου.

Ο Σοφοκλής Καρύδης υπήρξε ένας δημιουργός που αξίζει -τουλάχιστον- να μνημονεύουμε.

Λίγο πιο μακριά από το κέντρο της πόλης και πιο συγκεκριμένα κοντά στην πλατεία Μαντινείας με εξόδους τις οδούς Ξάνθου και Απόλλωνος βρίσκεται η οδός Θ. Συναδινού (όπως αναγράφεται).

Το σπίτι του Θεόδωρου Συναδινού δε βρίσκεται στην οδό που έχει το όνομα του. Το σπίτι του συγγραφέα είναι στην οδό Ταξιαρχών.

Δείτε τις φωτογραφίες..

Απορίας άξιον γιατί δεν ονόμασαν την οδό που είναι το σπίτι του με το όνομά αυτού.

Ας μάθουμε λίγες λεπτομέρειες για τη ζωή του…

Ο Θεόδωρος Συναδινός γεννήθηκε το 1880 στην Τρίπολη Αρκαδίας. Ήταν μέλος μιας πολύτεκνης οικογένειας (7 παιδιά), που ορφάνεψε από πατέρα όταν το μεγαλύτερο παιδί ήταν 12 χρόνων και ο Θεόδωρος 11. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά μετά την αποφοίτησή του ακολούθησε τον κλάδο της δημοσιογραφίας. Το 1903 έγινε συντάκτης της "Ακροπόλεως" του Βλάση Γαβριηλίδη, ενώ δύο χρόνια μετά ανέλαβε τα καθήκοντα του αρχισυντάκτη. Αποχωρώντας από την εφημερίδα, ανέλαβε ως διευθυντής την εφημερίδα "Νέα Ελλάς", τα γραφεία της οποίας καταστράφηκαν κατά τα Νοεμβριανά. Τότε ο Συναδινός εξέδωσε δική του εφημερίδα με το όνομα "Πρόοδος". Το 1920, μετά το θάνατο του Γαβριηλίδη, που είχε γίνει ωστόσο πεθερός του, ανέλαβε την Διεύθυνση της "Ακροπόλεως". Το 1922 έκλεισε το κεφάλαιο "δημοσιογραφία" και άνοιξε για εκείνον το πιο σημαντικό κεφάλαιο της ζωής του "το θέατρο".

Ως θεατρικός συγγραφεύς πρωτοεμφανίστηκε το 1911 με την κωμωδία "Μπλόφες", από τον θίασο Κυβέλης. Η συνεισφορά του στο θέατρο ανέρχεται σε 52 έργα, εκ των οποίων δύο ανέβηκαν στο Εθνικό Θέατρο, ενώ τα περισσότερα από τα έργα του παίχτηκαν από τον θίασο της Κοτοπούλη. Σημαντικότερα έργα του θεωρούνται: "Ο Καραγκιόζης" σατιρικό δράμα, η "Κοσμική κίνησις" κωμωδία, το "Αυτός είμαι" κωμωδία, ο "Ερωτόκριτος", διασκευή του ομώνυμου έργου, ο "Δον Κιχώτης", διασκευή του ομώνυμου έργου του Θερβάντες, το "Ευτυχώς επτωχεύσαμεν" κωμωδία, το "Στην κάψα του καλοκαιριού" δράμα, κλπ. Η θεατρική του παραγωγή, που υπήρξε ογκώδης, μπορεί πολύ γρήγορα να παραγκωνίσθηκε και να μη "βλέπει" πια τα φώτα της σκηνής, όμως, για την εποχή που γράφτηκε, δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί βήμα προόδου. 

Η αγάπη του για την Τρίπολη!

Σε μια διάλεξη του, στις 6/5/1932, με θέμα "Πώς πρωτοεμφανίστηκα στο θέατρο", μιλάει για τις αναμνήσεις του από την Τρίπολη των παιδικών του χρόνων, αποδεικνύοντας την αγάπη που έτρεφε για τη γενέθλια πόλη του. Ο Συναδινός, αποδεδειγμένα, δεν "έριξε μαύρη πέτρα πίσω του" απομακρυνόμενος από την Τρίπολη. Ενδιαφερόταν πάντα για την πορεία της, πράγμα που μπορούμε να το διαπιστώσουμε από τις συχνές παρεμβάσεις του, με αντικείμενο τα διάφορα προβλήματά της. Αναφέρουμε ένα τέτοιου είδους παράδειγμα: Όταν στα 1957 η εφημερίδα "Αρκαδικά Νέα" άνοιξε μια συζήτηση για "την τουριστικήν αξιοποίησιν της Τριπόλεως", ανταποκρίθηκε, στέλνοντας μια επιστολή, την οποία η εφημερίδα καταχώρησε (φύλλο 7/4/1957) με τη σημείωση ότι έχει "πλήρη συναίσθησιν της τιμής η οποία της προσεγένετο" από ένα διακεκριμένο συμπολίτη.

Σ’ αυτό το κείμενο της ομιλίας του επισημαίνει δυο καίριες προϋποθέσεις, ως προς το συγκεκριμένο θέμα. Πρώτον, ότι πρέπει να σταματήσει η ερήμωση των επαρχιών με τη μετακίνηση των κατοίκων στην Αθήνα και δεύτερον ότι πρέπει να δημιουργήσει η Τρίπολη κάτι δικό της, που να ικανοποιεί πνευματικά και ψυχικά πρώτα τους κατοίκους της και να κεντρίζει έπειτα την όρεξη των ξένων να την επισκεφτούν.

Κάθε εβδομάδα θα πραγματοποιούμε έρευνα για κάποια οδό, αυτή την εβδομάδα ερευνήσαμε τους θεατρικούς συγγραφείς Σοφοκλή Καρύδη και Θεόδωρο Συναδινό.

Μέχρι την επόμενη εβδομάδα, εν αναμονή για την επόμενη οδό… Γιατί μην ξεχνάμε ότι "Όλα είναι… δρόμος".