Η "ισοπέδωση" που, σε μεγάλο βαθμό αναπόφευκτα, επέφερε η υγειονομική κρίση στον χώρο του Πολιτισμού, απειλεί ν' αφήσει έντονα τα σημάδια της στην πρωτεύουσα της Αρκαδίας που δεν έχει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα, σ' αυτό τον τομέα, άλλων πόλεων της χώρας.

Ουσιαστικά, η απουσία ενός αναγνωρισμένου και διεθνούς κύρους θεσμού πολιτιστικού χαρακτήρα, φέρνει την Τρίπολη- και την Αρκαδία- σε δεινή θέση, καθώς θα χρειαστεί περισσότερο χρόνο και μεγαλύτερη προσπάθεια για να επανέλθει σε κάποιου είδους "εύσχημη" αντίστοιχη δραστηριότητα.

Οι, όποιες, εκδηλώσεις γίνονται και θα γίνουν για την 200η επέτειο από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, μπορούν, δυνητικά, ν' αποτελέσουν ένα καλό "εφαλτήριο ανάκαμψης", αλλά κάποιες βρίσκονται "υπό αίρεση"- ειδικά, όσες εμπλέκουν ζωντανή παρουσία πολιτών. Μεμονωμένες προσπάθειες, αμιγώς ερασιτεχνικού χαρακτήρα, είναι πάντα χρήσιμες, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τις μεγαλύτερου βεληνεκούς και επαγγελματικής φύσεως εκδηλώσεις.

Άλλωστε, αυτό επεσήμανε σε πρόσφατη τοποθέτησή του κατά τη διάρκεια συνεδρίασης του Περιφερειακού Συμβουλίου Πελοποννήσου, ο Περιφερειάρχης, Παναγιώτης Νίκας.

Επιπρόσθετα, όσον αφορά τις παραστάσεις και εν γένει τις οπτικοακουστικές παραγωγές που θα μπορούσαν να "φιλοξενηθούν" σε κάποιον από τους χώρους που διαθέτει η πόλη, τα πράγματα είναι δυσοίωνα. Αφενός, διότι, αντικειμενικά, η πόλη δεν είναι μια "πιάτσα" με καλή φήμη στην ημεδαπή πολιτιστική αγορά και, αφετέρου, γιατί υπολείπεται των κατάλληλων υποδομών. Εκτός αν φθάνει ένα Δημοτικό Θέατρο περιορισμένων ή και πεπερασμένων δυνατοτήτων, ένα Πνευματικό Κέντρο που έχει τα "χάλια" του και κάποιοι άλλοι χώροι- ανοικτοί ή κλειστοί- με προβλήματα και "κουσούρια" από το παρελθόν.

Το κύριο, όμως, πρόβλημα, παραμένει εδώ και χρόνια το ίδιο: Δεν υπάρχει καμία, σχεδόν, "ανανέωση" στο πολιτιστικό δυναμικό της πόλης, "αναγκάζοντας" τους ίδιους και τους ίδιους ανθρώπους να "τραβάνε κουπί". Κι επειδή, ως γνωστόν, τίποτε δεν ξεφεύγει από τον "πανδαμάτορα χρόνο", η πολιτιστική παρακμή της Τρίπολης- που είναι εμφανής ήδη-, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να γίνει μια μόνιμη, "ανήκεστος" βλάβη εάν δεν ληφθούν, έγκαιρα, κάποιες αποφάσεις που θα βελτιώσουν τις προοπτικές της.

Δυνατότητες υπάρχουν, "πρώτες ύλες" υπάρχουν, το ζητούμενο είναι αν υπάρχει διάθεση και, τελικά, ανάγκη για μια συνολική αναβάθμιση της πολιτιστικής δραστηριότητας.