Ο Δήμος Τρίπολης, το Επιμελητήριο Αρκαδίας, ο Εμποροβιομηχανικός Σύλλογος Τρίπολης, ο Σύλλογος Καφέ-Εστιατόρων Αρκαδίας, η Ομοσπονδία Επαγγελματιών Βιοτεχνών και Εμπόρων Αρκαδίας (ΟΕΒΕΑ), η Ένωση Ξενοδοχείων Αρκαδίας και ο Τουριστικός Οργανισμός Πελοποννήσου, καλούν όλοι μαζί τους καταναλωτές και επιχειρηματίες της Τρίπολης και της περιοχής μας στις 30 και 31 Αυγούστου σε μια διήμερη φιέστα εμπορίου, προτρέποντας τον κόσμο να ανταποκριθεί ψωνίζοντας και διασκεδάζοντας μέχρι τις 12 το βράδυ. Στην ουσία όλοι μαζί συμβάλουν στην περεταίρω διεύρυνση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων και μονιμοποίηση αυτού.

Αλήθεια ας μας απαντήσουν οι κύριοι διοργανωτές, τόσα χρόνια που άκμασε η διεύρυνση του ωραρίου των καταστημάτων πανελλαδικά αλλά και στο νομό μας, αυξήθηκαν τα έσοδα των μικροεμπόρων και αυτοαπασχολουμένων ή τα λουκέτα στις επιχειρήσεις; Τα ίδια τα δικά τους στοιχεία (ΕΣΕΕ, ΣΕΛΠΕ, ΕΛΣΤΑΤ) επιβεβαιώνουν ότι τα τελευταία χρόνια που εφαρμόστηκε η διεύρυνση ωραρίου των καταστημάτων, το ενιαίο ωράριο, το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές, οι μεγάλες αλυσίδες και οι όμιλοι είδαν τα κέρδη τους να αυξάνονται και οι μικροί έμποροι τα μαγαζιά τους να φυτοζωούν και να κλείνουν.

Οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες στο εμπόριο (κατά κύριο λόγο νέες γυναίκες και ειδικά μητέρες) έχουν ήδη γίνει λάστιχο μέσα στα καταστήματα, με ελαστικές μορφές απασχόλησης, σπαστά και τρίσπαστα, 10ωρα και 12ωρα πολλές φορές απλήρωτα, για ένα κομμάτι ψωμί που αντιστοιχεί πλέον στο βασικό μισθό της ΕΓΣΕΕ. Όσοι σπεύσουν, δε, να μας κατηγορήσουν ότι διώχνουμε τον τουρισμό και δεν θέλουμε «Λευκές Νύχτες», γιορτές και γιρλάντες, προτρέπουμε να ακολουθήσουν το πρόγραμμα ενός εμποροϋπαλλήλου ή γενικότερα ιδιωτικού υπαλλήλου, που η ξεκούραση και οι διακοπές είναι άγνωστες λέξεις για εμάς. Ο νόμος Χατζηδάκη ήρθε να νομιμοποιήσει αυτές τις συνθήκες και να δώσει ακόμα περισσότερο αέρα στα πανιά της εργοδοσίας να αλωνίζει μέσα στα καταστήματα. Οι «λευκές νύχτες» έχουν έρθει για να δώσουν ένα ακόμα χτύπημα στην οικογενειακή ζωή των εργαζομένων, στην αυτονόητη ανάγκη για ανάπαυση, ξεκούραση και προσωπικό χρόνο.

Είναι τουλάχιστον θράσος να ζητάνε όλοι αυτοί οι φορείς της επιχειρηματικότητας και της τοπικής διοίκησης από τη μάνα εμποροϋπάλληλο να πηγαίνει το πρωί στη δουλειά και να επιστρέφει τα μεσάνυκτα στο σπίτι της. Να ζητούν από τον βιοπαλαιστή αυτοαπασχολούμενο να μένει στο μαγαζί του από το πρωί ως τα βαθιά χαράματα μπας και χτυπήσει το "Ζ" για να πάρει λίγα από τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των πολυκαταστημάτων και των πολυεθνικών.

Για μας λύση και "γιορτή" είναι η ουσιαστική στήριξη του εισοδήματός μας, ειδικά σε μία περίοδο δυσβάσταχτης ακρίβειας, για να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στις καθημερινές ανάγκες μας και των παιδιών μας. Για σίτιση, ενοίκιο, πληρωμές λογαριασμών, καύσιμα, θέρμανση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Έτσι θα έχουμε τη διάθεση να ψωνίσουμε, να έχουν κίνηση τα μαγαζιά. Μέχρι και ο πιο αφελής πλέον αναγνωρίζει ότι αυτό που λείπει “για την τόνωση της αγοράς” δεν είναι οι ώρες λειτουργίας αλλά τα χρήματα στην τσέπη του εργαζόμενου, συνταξιούχου, φοιτητή. Με την αύξηση των τιμών στην ενέργεια, τη μετακίνηση, στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης ακόμα και μια 24ωρη λειτουργία των καταστημάτων θα ήταν ανώφελη.

Ως εδώ! Δεν θα συμβιβαστούμε με δουλειά χωρίς δικαιώματα!

Παλεύουμε και διεκδικούμε:

Αυξήσεις στους μισθούς μας. Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας οι οποίες θα καθορίζουν το μισθό, τα ωράρια, γενικότερα τους όρους εργασίας με ενιαίο τρόπο.

7ωρο – 5θημερο – 35ωρο για όλους, με σταθερό ωράριο και απαγόρευση των σπαστών ωραρίων.

Κατάργηση όλων των ελαστικών μορφών απασχόλησης, των απλήρωτων υπερωριών, των νόμων για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και την υπονόμευση των ΣΣΕ.

Μηνιαίο πρόγραμμα εργασίας με κυλιόμενα ρεπό και σταθερές εβδομαδιαίες βάρδιες. Το διάλειμμα να προσμετράται στον εργάσιμο χρόνο.

Νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακάτικης αργίας.

Αυστηρός καθορισμός πόστων και αρμοδιοτήτων ανά ειδικότητα