Αρκουδόρρεμα Αρκαδίας

Το Αρκουδόρρεμα είναι παλαιοϊστορικό χωριό της Αρκαδίας που βρίσκεται στη χαράδρα των Μαιναλικών Ορέων του σημερινού Δήμου Φαλάνθου και παραμένει ακατοίκητο από την αρχή του αιώνα. Βρίσκεται σε υψόμετρο 1200 μέτρων και απέχει 4 χιλιόμετρα από το Χρυσοβίτσι Αρκαδίας.

Επί Τουρκοκρατίας άκμαζε λόγω του απρόσιτου της τοποθεσίας και είχε καταστεί σημαντικό κέντρο της κλεφτουριάς. Ιστορείται πως από το 1530 είχαν εγκατασταθεί σ΄ αυτό, καθώς και στο πλησίον αυτού Λιμποβίσι, οι Κολοκοτρωναίοι και ότι και τα δύο αυτά χωριά αντιστάθηκαν έντονα κατά την ανάκτηση της Πελοποννήσου από τους Τούρκους το 1715.

Το Αρκουδόρρεμα κατά την Επανάσταση του 1821 έδωσε στον αγώνα εκλεκτό σώμα πολεμιστών υπό την αρχηγεία του αγωνιστή Αδάμ Κορέλλα. Στην απογραφή που διενήργησε ο Ιωάννης Καποδίστριας το 1829, το χωριό αριθμούσε 814 κατοίκους. Το 1851 επί Βασιλέως Όθωνα ήταν 454 και το 1897 επί Βασιλέως Γεωργίου Α΄ μόλις 33. Αυτό δικαιολογείται από το γεγονός ότι δεν ήταν πλέον απαραίτητη η διαμονή σε τέτοια απρόσιτη περιοχή. ΄Έτσι στις αρχές του αιώνα βρέθηκε ήδη ερειπωμένο, οπότε οι κάτοικοί του εγκαταστάθηκαν κυρίως στα πεδινά της Μεσσηνίας.

Σήμερα έχουν διασωθεί μονάχα ερείπια, ενώ το μόνο κτίσμα είναι το παλιό εκκλησάκι της Κοίμησης της Θεοτόκου (1719).

Λαογραφία

Χαρακτηριστικό έμεινε το δημοτικό τραγούδι που λέγεται ως «επιτραπέζιο» (της τάβλας) σε πολλά χωριά της Μεσσηνίας και Αρκαδίας:

Λάμπει ο Ήλιος στα βουνά

λάμπει και στα λαγκάδια

λάμπουν και στ΄ Αρκουδόρρεμα

οι Κολοκοτρωναίοι...

Εκφράσεις

Παλαιότερη έκφραση ήταν και η "Σαν νάρθες απ΄ τ΄ Αρκουδόρρεμα!", που λεγόταν σε χαρακτηρισμό ατόμου αγροίκου μεν χωρικού αλλά αγνού προς την διαφθορά των πόλεων.

Καμινάρι Αρκαδίας

Το Καμινάρι είναι εγκαταλελειμμένος οικισμός της επαρχίας Βόρειας Κυνουρίας που ανήκει στην κοινότητα Δολιανών. Εγκαταλείφθηκε από τους τελευταίους κατοίκους τη δεκαετία του 1970, οι οποίοι μεταφέρθηκαν κυρίως στα γειτονικά χωριά Κάτω Δολιανά και Προσήλια. Γεωγραφικά ο οικισμός βρίσκεται δυτικά των Κάτω Δολιανών και από την απέναντι πλευρά του χειμάρρου Τάνου.

Λιμποβίσι Αρκαδίας

Το Λιμποβίσι είναι ένα χωριό στο Νομό Αρκαδίας, στα 1200 μέτρα ύψος, πάνω από τις χαράδρες του Μαινάλου. Διοικητικά υπάγεται στην Πιάνα, η οποία σήμερα αποτελεί Δημοτικό Διαμέρισμα της δημοτικής ενότητας Φαλάνθου, του δήμου Τριπόλεως. Απέχει 30 χιλιόμετρα από την Τρίπολη.

Από το Λιμποβίσι καταγόταν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, καθώς από εδώ καταγόταν η οικογένειά του για 12 γενιές. Πρώτος έφτασε κυνηγημένος ο προπάτορας του Θεόδωρου, ο Τριανταφυλλάκος Τσεργίνης. Υπήρξε μεγάλη και τρανή επικράτεια, ένα πραγματικό οχυρό. Η ύπαρξη του οικισμού μαρτυρείται ήδη από την Ενετοκρατία και μάλιστα με ευάριθμους κατοίκους, κοντά στους 500. Σήμερα έχει ανακατασκευαστεί το πατρογονικό του Κολοκοτρώνη με ευγενική δαπάνη του Αρκάδα Αγγελόπουλου. Λειτουργεί ως μουσείο της οικογένειας και του αγώνα των Ελλήνων το 1821. Το αναστηλωμένο κτίριο είναι κτισμένο δίπλα στο παλιό πατρικό σπίτι του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και είναι αντίγραφο παραδοσιακού Κολοκοτρωνέικου σπιτιού. Ο χώρος γύρω έχει εξωραϊστεί, έχει αναστηλωθεί και η εκκλησία του Άη – Γιάννη, πνευματικό καταφύγιο του Κολοκοτρώνη και των εμπιστευμένων του. Στην πλατεία του χωριού υπάρχουν πηγές. Το πλάτωμά του αγναντεύει το Μαίναλο και το ιερό Αρκουδόρεμα, το καταφύγιο της Άρκτου των Αρκάδων.

Κατά την δεύτερη Τουρκοκρατία το Λιμποβίσι αναφέρεται ότι υπαγόταν διοικητικά στο Βιλαέτι της Καρύταινας. Μετά την επανάσταση οι κάτοικοι εγκατέλειψαν το χωριό και εγκαταστάθηκαν στη Κατσίμπαλη.

Πολύ κοντά στο Λιμποβίσι, βρίσκεται το επίσης εγκαταλελειμμένο χωριό Αρκουδόρρεμα, εκεί όπου πριν από την έναρξη της επανάστασης του 1821, είχαν τα λημέρια τους οι Κολοκοτρωναίοι.

Φώτο: exploring-greece.gr