Πολυτάλαντος και αεικίνητος, ο ηθοποιός και θεατρικός παραγωγός κατάφερε να μείνει στο προσκήνιο για μισό αιώνα, κάνοντάς μας να φοράμε το πιο πλατύ μας χαμόγελο κάθε φορά που τον βλέπαμε σε ταινία ή επιθεώρηση. Αυτός ήταν ο Νίκος Ρίζος!

Τα πρώτα χρόνια

Ο Νίκος Ρίζος γεννιέται στις 30 Σεπτεμβρίου 1924 στην Πέτα της Άρτας, μέσα σε οικογένεια της εργατικής τάξης. Το 1946, σε ηλικία 22 ετών, εγκαταλείπει την Άρτα για την Αθήνα, ερχόμενος στην πρωτεύουσα με σκοπό να σπουδάσει. Λόγω της καταραμένης φτώχειας, είναι υποχρεωμένος να βρει αμέσως δουλειά και οι περιστάσεις τον φέρνουν στο θέατρο.

Καθώς την εποχή εκείνη οι διάλογοι και τα νούμερα των ηθοποιών αντιγράφονταν με το χέρι από το πρωτότυπο του συγγραφέα, υπήρχε ξεχωριστή θέση στις θεατρικές επιχειρήσεις για τους "αντιγραφείς": αυτή είναι και η πρώτη εμπλοκή του νεαρού Ρίζου με το θέατρο.

Μετά τον αντιγραφέα, εργάστηκε ως υποβολέας, πριν εκτιμηθεί τελικά το ασύλληπτο κωμικό του στοιχείο και ανέβει επιτέλους στο σανίδι, στην επιθεώρηση "Όασις", αν και το επίσημο ντεμπούτο του ως ηθοποιού θα έρθει το καλοκαίρι του 1948 στην κλασική επιθεώρηση του "Άνθρωποι, Άνθρωποι" του Αλέκου Σακελάριου, ο οποίος ήταν και ο πρώτος που διέκρινε την κωμική φλέβα του Ρίζου.

Επιτυχημένος κωμικός

Ήδη από το ντεμπούτο του, ο Ρίζος άφησε πολύ καλές εντυπώσεις, υποσχέσεις που θα κρατήσει σε όλες τις υπόλοιπες εμφανίσεις του στο σανίδι. Σύντομα θα εγκαινιάσει μια μεγάλη καλλιτεχνική πορεία που θα τον φέρει στις μεγαλύτερες αθηναϊκές σκηνές, πλάι στους κορυφαίους ηθοποιούς της εποχής.

Η καθοριστική στιγμή για την καριέρα του θα έρθει ωστόσο μόλις δύο χρόνια μετά το ντεμπούτο του στο σανίδι, όταν θα κάνει την πρώτη του εμφάνιση στη λεγόμενη "χρυσή εποχή" του ελληνικού κινηματογράφου: ήταν το 1950 λοιπόν όταν θα εμφανιστεί στον "Μεθύστακα".

Από κει κι έπειτα τα υπόλοιπα είναι συνυφασμένα με την ίδια την ιστορία του ελληνικού σινεμά, αφού ο μεγάλος μας κωμικός έπαιξε σε όχι λιγότερες από 300 ταινίες(!), πολλές από τις οποίες είναι κλασικές και άλλες τόσες αξέχαστες!

Και βέβαια ήταν οι εμφανίσεις του στο σινεμά της δεκαετίας του '80 και τις βιντεοκασέτες, όπως στις "Ένας κοντός θα μας σώσει" (1981), "Ρόδα, Τσάντα και Κοπάνα" (1982), "Γάτα ο κοντός" (1986) και τόσες ακόμα, όπου παρά την προχειρότητα της παραγωγής, ο κωμικός Ρίζος κατάφερνε πάντα να ξεδιπλώνει το ασύλληπτο ταλέντο του.

Ο θιασάρχης

Μια σχετικά άγνωστη πτυχή της ζωής του ήταν ότι ο Ρίζος υπήρξε και εξίσου επιτυχημένος θιασάρχης: το 1959 δημιούργησε τον δικό του θίασο (με τον Γκιωνάκη και τον Μηλιάδη), ενώ το 1961 παρακίνησε τα άλλα δύο "ιερά τέρατα" της εποχής, τον Αυλωνίτη και τη Βασιλειάδου, να ιδρύσουν τη θεατρική επιχείρηση "Βασίλης Αυλωνίτης-Γεωργία Βασιλειάδου-Νίκος Ρίζος", που μέχρι το 1965 περιόδευσε με εκκωφαντική επιτυχία τόσο στην ελληνική επικράτεια όσο και την ομογένεια (κυρίως στη Γερμάνια).

Ο Ρίζος ήταν το εμπορικό δαιμόνιο της παραγωγής αυτής, το οποίο συνεχίστηκε και σε άλλες θεατρικές επιχειρήσεις που ίδρυσε κατόπιν, με την καλλιτεχνική του διεύθυνση και την επιχειρηματική του καριέρα να εκτείνεται σε βάθος χρόνου 27 ετών. Η τελευταία του εμπορική περιπέτεια σημειώθηκε το 1986, μετατρέποντας τον ιστορικό κινηματογράφο του αθηναϊκού κέντρου "Άστορ" σε θέατρο, το οποίο διηύθυνε με μαεστρία ως το 1990.

Προσωπική ζωή 

Ο αξέχαστος κωμικός ήταν παντρεμένος με την επίσης ηθοποιό Έλσα Λαμπροπούλου (Ρίζου), με την οποία απέκτησαν έναν γιο. Πρόκειται για μια αγάπη η οποία μέχρι και σήμερα δεν έχει χάσει τίποτε από την δύναμή της, ενώ για την ηθοποιό δεν υπάρχει μέρα που να μην περνά από το μυαλό της ο Νίκος όπως η ίδια τον έζησε. "Μου λείπει η παρουσία του, η ανάσα του, η αύρα του που είναι διάχυτη στο σπίτι" έχει δηλώσει η Έλσα Ρίζου.

"Αυτό το μικρό εγώ θα το κάνω γυναίκα μου" είχε πει στην πρώτη τους γνωριμία σε μια κοινή τους φίλη ο ηθοποιός και όπως έδειξε η ιστορία… τήρησε την υπόσχεσή του. "Εγώ δεν τον ερωτεύτηκα, αγάπησα αμέσως όλα τα χαρίσματά του. Ποτέ δεν τον είδα κοντό. Ήταν τόσο ψηλός σε αισθήματα που το κάλυπτε. Εμπιστευόμουν τυφλά τον Νίκο" συνεχίζει η Έλσα Ρίζου ενώ συμπληρώνει "Δεν το έχω ξεπεράσει ακόμα, είναι πολύ νωπό για μένα να ξεπεράσω αυτόν τον άνθρωπο που αναπνέαμε μαζί 40 χρόνια. Μετά τον θάνατό του δεν μπορούσα να δω τις ταινίες που παίζαμε".

 Ο θάνατος

Στις 20 Απριλίου 1999, τη μέρα που παιζόταν το τελευταίο επεισόδιο της σειράς "Αίθουσα του Θρόνου", όπου και έπαιζε, ο Νίκος Ρίζος έφευγε από τη ζωή: χτυπημένος από έμφραγμα του μυοκαρδίου, κατέληξε στο νοσοκομείο "Αλεξάνδρα", σε ηλικία 75 ετών. Ήταν η τελευταία πράξη μιας ζωής που ταυτίστηκε με το ελληνικό σινεμά και έμελλε να γίνει συνώνυμο του γέλιου και της ποιοτικής ψυχαγωγίας. Λίγες μέρες μάλιστα πριν από τον θάνατό του, ο Ρίζος είχε τιμηθεί για τη συνολική του προσφορά με το θεατρικό βραβείο "Παναθήναια".

Πηγές: newsbeast.gr/mixanitouxronou.gr/sansimera.gr