Όσοι έχετε επισκεφτεί τη Βυτίνα, ίσως έχει πέσει το μάτι σας στο ορειχάλκινο άγαλμα, που δεσπόζει στην πλατεία, έξω από το Λαογραφικό Μουσείο· είναι του Μαθιού Πόταγα, που κάποια μέρα κάποιοι σκέφτηκαν να το μετακινήσουν κάπου που να μην φαίνεται... Η Ελλάδα, άλλωστε, δεν αντέχει τους ήρωες, ούτε σαν αγάλματα… 

Ευτυχώς το άγαλμα παραμένει εκεί κι εμποδίζει τον πιο αδυσώπητο κατακτητή: τη λησμονιά! Και έρχονται στο νου σαν καταιγίδα κάποιοι στίχοι: «Γιε μου, μονάκριβέ μου, σε μαρμαρώσανε σε μια μικρή πλατεία σαν σε σκοτώσανε. Και γράψανε στην πλάκα με τόση υποκρισία: “Έπεσε πολεμώντας για την Ελευθερία”».

Η «υποκρισία» έχει να κάνει με το γεγονός ότι το μνημείο με το άγαλμα του Μαθιού Πόταγα ανεγέρθηκαν στον 21ο αιώνα, 62 χρόνια μετά τη Θυσία!

Ποιος λοιπόν ήταν ο Μαθιός Πόταγας; Το 1941, ο Πόταγας ήταν δεν ήταν 17 χρονών. Μαθητής της Ε’ τάξης του Βαρβακείου Γυμνασίου, ο Ματθαίος βγήκε στους δρόμους με το ξίφος της νιότης γυμνό και το όπλο της τρέλας γεμάτο και πρόταξε τα στήθη του - κυριολεκτικά - στη γερμανική φάλαγγα αρμάτων που κατευθυνόταν στο χωριό του, τη Βυτίνα.

Λέγεται ότι, ο παθιασμένος έφηβος στάθηκε αγέρωχος στη γέφυρα Κουτρουμπή, στη δημοσιά έξω από το χωριό του και φώναξε στους Ναζί που τον κοιτούσαν σαστισμένοι: «Σταθείτε, δεν θα μας σκλαβώσετε. Είμαι εδώ μόνος, αλλά ολόκληρη η Ελλάδα μ’ ακολουθεί». Κάνετε το εικόνα… Δεν σας έρχεται στο νου εκείνος ο άλλος «τρελός» της πλατείας Τιενανμέν; Εκείνος που χάθηκε στα θλιβερά μπουντρούμια της Κίνας, αλλά τον ανάστησε η Ιστορία.

Γράφει ο ιστορικός Γεώργιος Ντελόπουλος: «…ώσπου ξαφνικά ξεσπάει η ηχώ του μηνύματος γερμανικά τανκς στο δρόμο Πύργου-Βυτίνας-Τρίπολης, έρχονται προς τα 'δω! Χωρίς να σκεφτεί τίποτε, λες και είχε προδιαγραφεί τότε η μοίρα του για έναν ηρωικό θάνατο, τρέχει στο σπίτι του, αρπάζει το περίστροφο του πατέρα του, που είχε κρύψει εκεί και ένα φυσίγγιο δυναμίτη από το ορυχείο της περιοχής και πάει να εμποδίσει τους εισβολείς με το να ανατινάξει με αυτό (!) το γεφυράκι της Βυτίνας απ’ όπου θα περνούσαν σε λίγο. Μόλις τους είδε ανάβει το δυναμίτη για μια ακίνδυνη, για το γεφυράκι, έκρηξη· τελειώνει τις σφαίρες του περιστρόφου του πυροβολώντας κατά των σιδηρόφρακτων γερμανικών τανκς και στέκεται όρθιος και αγέρωχος κρατώντας ως μοναδικό του όπλο μια πέτρα!»…

Τον Μαθιό Πόταγα τον σκότωσαν οι Γερμανοί με μια ριπή· συνέθλιψαν το κρανίο του και τα άρματα συνέχισαν ατάραχα την πορεία τους… Η Ιστορία και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης απουσίαζαν τότε κι έτσι ο Μαθιός θάφτηκε από τη μάνα του και δυο τρεις γειτόνους, νύχτα για να μην τους ακούσουν οι κατακτητές· την πράξη του την «άκουσαν» όμως σε πολλούς τόπους της Ελλάδας και η πύρινη σκυτάλη πέρασε από χέρι σε χέρι.

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ και διαβάστε περισσότερα