Οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης αποτελούν τη συνέχεια και την εξειδίκευση του προεκλογικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ που ετέθη υπό την κρίση του ελληνικού λαού και επιδοκιμάστηκε με μεγάλη πλειοψηφία.

Α) Το πλαίσιο των προγραμματικών δηλώσεων περιλαμβάνει τους εξής άξονες:

1) Τη "μη δογματική" υλοποίηση των προαπαιτουμένων και των μέτρων που προβλέπονται στη συμφωνία με τους ξένους δανειστές 

2) Την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, που περιλαμβάνει και τη ρύθμιση των «κόκκινων» δανείων, στο πλαίσιο της οποίας η προστασία της πρώτης κατοικίας αποτελεί προϋπόθεση εκ των ων ουκ άνευ. 

3) Τη διαπραγμάτευση για την αναδιάρθρωση-απομείωση του μη βιώσιμου δημόσιου χρέους. Εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης θα ζητηθεί παράταση αποπληρωμής, μείωση και σταθερότητα επιτοκίων, περίοδος χάριτος και σύνδεση αποπληρωμής με ρήτρα ανάπτυξης. Η επιτυχία του εγχειρήματος θα άρει βάρη από την ελληνική οικονομία και θα αποδεσμεύσει πόρους που θα κατευθυνθούν προς την την παραγωγική ανασυγκρότηση

4) Την εφαρμογή του παράλληλου προγράμματος, που περιλαμβάνει

α) τα αντίβαρα (τα ισοδύναμα) για την κατά το δυνατόν άμβλυνση των υφεσιακών και κοινωνικά άδικων μέτρων του νέου προγράμματος

Ειδικότερα τα αντίβαρα περιέχουν μία ποσοτική διάσταση, που σημαίνει ότι πρέπει να εξευρεθούν πόροι, προκειμένου να έχουν αντίστοιχο δημοσιονομικό αποτέλεσμα, δηλαδή να ισοσταθμίσουν τους πόρους που θα λείψουν από την υποκατάσταση συγκεκριμένων μέτρων του νέου προγράμματος. Όμως περιέχουν και μία ποιοτική διάσταση, αφού πρόκειται για αντί-μετρα (δράσεις) που εντάσσονται σε μία κοινωνικά δίκαιη οικονομική πολιτική, δηλαδή στον αντίποδα της επιβαλλόμενης από τους ξένους δανειστές οικονομικής πολιτικής νεοφιλελεύθερης αντίληψης, π.χ. η ισχυρότερη προστασία των πιο ευάλωτων κοινωνικών στρωμάτων, η ευνοϊκά διαφορετική αντιμετώπιση περιοχών άγονων, προβληματικών, μειονεκτικών, απομακρυσμένων που παρά ταύτα διαθέτουν συγκριτικά πλεονεκτήματα για τοπική ανάπτυξη (παραγωγή ποιοτικών τοπικών προϊόντων, ανάπτυξη ειδικών μορφών τουρισμού, συνδυαστικά αγροτουρισμός).

Επιπλέον τα αντίβαρα δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται στατικά. Θα αποκτήσουν δυναμική, αφού αντίβαρα θα εξευρεθούν, αφενός από την επιχειρηθησόμενη αναδιάρθρωση-απομείωση του μη βιώσιμου δημόσιου χρέους και αφετέρου από το τέλος της ύφεσης και την εκκίνηση της ανάπτυξης.

β) το αναπτυξιακό σχέδιο με την ταχεία υλοποίηση του ΕΣΠΑ και την προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων 

Ήδη επετεύχθη, για το ΕΣΠΑ 2007-2013, η προεκταμίευση του 5 % των κοινοτικών πληρωμών που διακρατούνται έως το «κλείσιμο» των προγραμμάτων και η εφαρμογή ποσοστού 100 % της κοινοτικής συγχρηματοδότησης και για το ΕΣΠΑ 2014-2020, η αύξηση του επιπέδου αρχικής (προ) χρηματοδότησής του.

Εξάλλου το ΕΣΠΑ (ανα)προσανατολίζεται προς την κατεύθυνση του προτεινόμενου νέου παραγωγικού προτύπου σε συγκεκριμένους τομείς οικονομικής δραστηριότητας στους οποίους η χώρα μας διαθέτει συγκριτικά πλεονεκτήματα και με την αξιοποίηση του προικισμένου επιστημονικού δυναμικού που σήμερα διαρρέει προς το εξωτερικό, με συνέπεια η χώρα να αιμορραγεί. Ενδεικτικά θα ενισχυθούν ο αγροτο-κτηνοτροφικός τομέας σε συνδυασμό με τη μεταποίηση των σχετικών προϊόντων, το διατροφικό σύμπλεγμα, ο αγροτουρισμός, η ενέργεια, καινοτόμες-εξωστρεφείς δράσεις, η κοινωνική-αλληλέγγυα οικονομία.  

Η προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων θα επιτευχθεί με τη δημιουργία του νέου φορέα χάραξης της σχετικής στρατηγικής, τον υπό κατάρτιση νέο αναπτυξιακό νόμο και τη διαμόρφωση ενός σταθερού, απλού και δίκαιου φορολογικού συστήματος    

γ) την καταπολέμηση της φορο-αποφυγής, -διαφυγής, - κλοπής, της διαφθοράς και της διαπλοκής, της μάστιγας που διατρέχει το νεοφιλελεύθερο σύστημα

δ) δομικές και διαρθρωτικές τομές (αλλαγές) στα πεδία της εκπαίδευσης και της υγείας 

ε) την επανάκτηση της εργασίας, με την επαναρρύθμιση της αγοράς εργασίας και την καταπολέμηση της ανεργίας 

στ) τη συνέχιση του προγράμματος για την ανθρωπιστική κρίση και σ΄ αυτό το πλαίσιο τη δημιουργία εθνικού συστήματος κοινωνικής αλληλεγγύης

ζ) τον θεσμικό μετασχηματισμό του πολιτικού συστήματος και με τη σχεδιαζόμενη αναθεώρηση του Συντάγματος. Μέσω του θεσμικού μετασχηματισμού του πολιτικού συστήματος, της διαφανούς λειτουργίας του κοινοβουλίου και της επίδειξης ήθους εκ μέρους όλων των μελών του, θα επιτευχθεί η αποκατάσταση σχέσης εμπιστοσύνης μεταξύ των πολιτών και της πολιτικής.  

Όμως για να γίνουν όλα αυτά απαιτείται η επανοικοδόμηση της δημόσιας διοίκησης με την ουσιαστική αξιολόγηση των στελεχών της και τον περιορισμό της γραφειοκρατίας σε συνδυασμό με την απλοποίηση της νομοθεσίας, μέσω της συστηματικής καταγραφής και κωδικοποίησης της τελευταίας, δεδομένων μάλιστα των υφισταμένων πολλών, διάσπαρτων, αλληλοεπικαλυπτομένων και αντιφατικών ρυθμίσεων. Μόνον έτσι η δημόσια διοίκηση θα αποτελέσει αρωγό-στήριγμα της αναπτυξιακής πολιτικής, που μπορεί, με την ενεργό σύμπραξη του λαού, «να βγάλει» τη χώρα από την κρίση και να την απογειώσει.

Β) Τελευταίο αλλά όχι ήσσονος σημασίας : Στην προοπτική απογείωσης της χώρας, είναι ανάγκη να περιληφθεί επιτέλους η ελληνική περιφέρεια, αυτή που μονίμως αποτελεί τον παρία του ελληνικού κράτους και της όποιας ανάπτυξης.

Ανάπτυξη μόνο στο λεκανοπέδιο Αττικής είναι στρεβλή, κολοβή ανάπτυξη.  Ιδίως για τον ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς, που δεν βλέπει μόνον αριθμούς αλλά ανθρώπους και αντιμετωπίζει τα πράγματα υπό το πρίσμα της κοινωνικής δικαιοσύνης.   

Η ελληνική περιφέρεια μπορεί να είναι το άλλο μισό του φεγγαριού, η σκοτεινή πλευρά του, όμως έχει δυνάμεις και δυνατότητες, που πρέπει να αξιοποιηθούν. Και επιπλέον, διότι στην ελληνική περιφέρεια, οι άνθρωποι, νέοι και μεγαλύτερης ηλικίας, "φυλάνε Θερμοπύλες".