Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί Λαϊκή ρήση για τον Πέτρο Τατούλη.

Σε όλη την διάρκεια του πολιτικού μου βίου ο λόγος μου είχε πάντα ονοματεπώνυμο και έφερε την υπογραφή μου. 

Ο Τατούλης προφανώς δεν έχει υπογραφή, ούτε λόγο. Κρύβεται πίσω από «Δελτία Τύπου», πίσω από «Κύκλους» και πίσω από διορισμένους αντιπεριφερειάρχες. 

Αυτή είναι μία από τις βασικές μας πολιτικές διαφορές.

Υπάρχει όμως, μεταξύ άλλων και άλλη μια, που όσο περνά ο καιρός τόσο εμπεδώνεται στον κόσμο.

Εγώ παραμένω σταθερός στις αρχές μου, στις αξίες μου, στις ιδεολογικές μου πεποιθήσεις μη γινόμενος πολιτικός γυρολόγος για να κρατήσω το αξίωμά μου και ταυτόχρονα αφήνω ως παρακαταθήκη ότι ο πολιτικός καθίσταται χρήσιμος, όταν νικητής παραδίδει την σκυτάλη στον καλύτερο και παραμένει απλός στρατιώτης.  

Άλλος είναι αυτός που χωρίς αρχές, χωρίς αξίες, χωρίς ιδεολογία και με αποκλειστικό γνώμονα την παραμονή στην καρέκλα, όποια και αν είναι αυτή, ενστερνιζόμενος κάθε μέσο, όχι μόνο προδίδει (Νέα Δημοκρατία) ,όχι μόνο μεταπηδά (ΠΑΣΟΚ), αλλά και δεν διστάζει να πέσει στην αγκαλιά αυτού που μόλις πριν λίγο έβριζε ταυτιζόμενος απολύτως μαζί του (ΣΥΡΙΖΑ).

Και αυτός ο «άλλος» έχει ονοματεπώνυμο και λέγεται Πέτρος Τατούλης. Υπογραφή δεν γνωρίζω αν φέρει.

Άραγε ποιος κινείται με «ιδιοτέλεια», ποιες έχει «δόλιες και διεφθαρμένες σκέψεις»;;;;  (Σε αυτό το ζήτημα έπεται και συνέχεια………). 

Ο κόσμος μας γνωρίζει και τους δυό μας.

Υ.Σ.

Όσον αφορά τα «Όλο θα και θα και θα….…»  επειδή βρίσκομαι στην Αρχαία Ολυμπία και μέσω της παράκαμψης των Λαγκαδίων θέλω να προλάβω την πτήση από το πολιτικό αεροδρόμιο της Τρίπολης για το Βερολίνο, μόλις επανέλθω έχοντας ολοκληρώσει τις επαγγελματικές μου υποχρεώσεις, θα απαντήσω «στον παραμυθά», μιας και αντιλαμβάνομαι τον πανικό εις τον οποίο έχεi περιέλθει.