Ειδικότερα, το κείμενο του ψηφίσματος ζητάει τα εξής από τις χώρες της Ε.Ε.:

Να διακόψουν την «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» ή τουλάχιστον να ξεκαθαρίσουν τη διάκριση των εξουσιών και να εξασφαλίσουν τις απαραίτητες ισορροπίες σε δικαστικό και κοινοβουλευτικό επίπεδο.

Να αποφεύγουν την απαγόρευση των συναθροίσεων και των διαδηλώσεων αδικαιολόγητα ή για να υιοθετήσουν αμφιλεγόμενα μέτρα. 

Να αποφεύγουν να υιοθετούν μέτρα που έχουν ξεκάθαρο αντίκτυπο σε βασικά δικαιώματα, την στιγμή που η κατάσταση της δημόσιας υγείας δεν επιτρέπει τις ασφαλείς διαδηλώσεις.

Να είναι συγκρατημένες όταν προχωρούν σε ρυθμίσεις που περιορίζουν την ελευθερία της μετακίνησης, ειδικά σε σχέση με το δικαίωμα στην οικογενειακή ζωή.

Να εξασφαλίσουν το δικαίωμα στην εκπαίδευση, σιγουρεύοντας πως όλοι οι μαθητές έχουν πρόσβαση σε αυτήν.

Να εξασφαλίσουν πρόοδο στις διαδικασίες ασύλου, παρά την πανδημία, και να εκκενωθούν οι καταυλισμοί.

Να εξασφαλίσουν τα δικαιώματα των φυλακισμένων και των κατηγορούμενων, μέσω του συνδυασμού της τεχνολογίας και της δικαστικής εξουσίας.

Επί της ουσίας, οι Ευρωβουλευτές τονίζουν πως οι έκτακτες εξουσίες οφείλουν να είναι απαραίτητες, αναλογικές, χρονικά περιορισμένες και να υπόκεινται σε δημοκρατικό έλεγχο, ενώ καλεί την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να παρεμβαίνει δια της νομικής οδού, όπου αυτό κρίνεται αναγκαίο.

Η, οπωσδήποτε, κατά κύριο λόγο, συμβολική- αλλά και χαρακτηριστική του κλίματος που επικρατεί- αυτή πολιτική κίνηση του Ευρωκοινοβουλίου, έτυχε της έγκρισης της μεγάλης πλειοψηφίας των μελών του. Συγκεκριμένα, το ψήφισμα έλαβε 496 ψήφους υπέρ, 138 ψήφισαν κατά και 49 απείχαν.

Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πηγές, το ψήφισμα αποτελεί "προϊόν" των προσφάτων εξελίξεων σε Ουγγαρία, Πολωνία και Σλοβενία- όπου νομοθετήθηκαν μέτρα που παραβιάζουν ανθρώπινα δικαιώματα-, αλλά και τα πρόσφατα επεισόδια στην Αθήνα και στο Βερολίνο προκάλεσαν, επίσης, συζητήσεις μεταξύ των μελών του Ευρωκοινοβουλίου.