Την Κυριακή αποχαιρετήσαμε για το μακρινό ταξίδι που δυστυχώς δεν έχει γυρισμό, τον φίλο, τον σύντροφο, τον συναγωνιστή, τον Παναγιώτη Αλεξόπουλο.

Όποιοι γνώρισαν από κοντά τον Παναγιώτη σίγουρα έχουν να πουν μόνο καλά λόγια γιατί ο Παναγιώτης Αλεξόπουλος πέρασε τη ζωή του ήσυχα, ήρεμα, εργατικά, οικογενειακά, χωρίς να ενοχλήσει και να αδικήσει απολύτως κανέναν από τους συνανθρώπους του.

Προσωπικά τον γνώρισα πολλά χρόνια πριν, ακριβώς μετά τη πτώση της χούντας, όταν ενώσαμε τις δυνάμεις μας μαζί και με άλλους συντρόφους και συντρόφισσες, με στόχο να αγωνιστούμε για μιά καλύτερη ζωή, για μιά πιο δίκαιη κοινωνία, για έναν καλύτερο κόσμο, για ένα ευτυχισμένο μέλλον των παιδιών μας.

Ο Παναγιώτης αξίζει να σημειωθεί ότι ήταν από τους πιο σεμνούς, συνεπείς και ανιδιοτελείς συναγωνιστές, αφού ήταν πάντοτε παρών σε κάθε δράση μας, σε κάθε αγώνα, σε κάθε προσπάθεια που απαιτούσαν οι συνθήκες προκειμένου να πετύχουμε τον στόχο μας, προκειμένου να κάνουμε πράξη τα όνειρα και τα ιδανικά μας.

Εκτός από την αδιάκοπη αγωνιστική του δράση, προτάσσοντας πάνω απ' όλα το καλό και το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου και ποτέ το προσωπικό του όφελος, ανέπτυξε σημαντική επαγγελματική δράση αρχικά ως ηλεκτρολόγος με ειδίκευση στις περιελίξεις κινητήρων (μοτέρ) και τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια ως τεχνικός σε βιομηχανικούς αυτοματισμούς εργοστασίων, οργώνοντας μέρα νύχτα όλη την Αρκαδία και όχι μόνο, βρισκόμενος πάντα δίπλα στον κάθε έναν που είχε ανάγκη τις γνώσεις και τη τέχνη του.

Ο φίλος και συναγωνιστής Παναγιώτης Αλεξόπουλος πέρασε μια ζωή λιτή και ταπεινή μακριά από κάθε πρόκληση της σύγχρονης ζωής. Αθόρυβα παρακολουθούσε τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας προσπαθώντας να συμβάλει με τις εύστοχες παρατηρήσεις, προτάσεις και ιδέες του σε μία πιο αποτελεσματική πορεία του τόπου μας.

Η ζωή σε τέτοιους Ανθρώπους, τίμιους και ειλικρινείς σαν τον Παναγιώτη του φέρθηκε γενναιόδωρα αφού η σύντροφός του Μαρία στάθηκε με αφοσίωση δίπλα του στα εύκολα και στα δύσκολα, στις χαρές και τις λύπες, του χάρισε και μεγάλωσε τρία παλικάρια, τρεις λεβέντες, τον Βασίλη, τον Δημήτρη και τον Θοδωρή που όλη η Τρίπολη και όχι μόνο, έχει να λέει για τη λεβεντιά τους, την ομορφιά τους αλλά και για τον άριστο, πονόψυχο και σεμνό χαρακτήρα τους!

Αγαπητέ μου Παναγιώτη η οικογένειά σου, οι συγγενείς σου, όλοι εμείς φίλοι και συναγωνιστές, σου ευχόμαστε καλό και ήρεμο ταξίδι να έχεις στην αιωνιότητα με τον άνεμο να είναι πάντα ούριος στα πανιά σου που το βράδυ της περασμένης Πέμπτης άνοιξες, ύστερα από μία άτυχη στιγμή που σε πήρε μακριά μας με έναν πολύ άδικο τρόπο και η Αρκαδική γη να σε πάρει στην αγκαλιά της με στοργή έτσι όπως αξίζει στα άξια τέκνα της!

Στους δικούς σου στέλνουμε τα πιο θερμά και ειλικρινή συλλυπητήριά μας και τους ευχόμαστε να έχουν υγεία και δύναμη για τις δύσκολες μέρες, μήνες, χρόνια που θα ακολουθήσουν χωρίς τη φυσική παρουσία σου.

Ο φίλος σου
Τάσος Παπαζαχαρίας.