Τα.. "φαινόμενα" έτσι δείχνουν, αν και υφίστανται παράγοντες- όπως η πανδημία- που δεν είναι δυνατό να εκτιμηθεί ακόμα το κατά πόσο θα επηρεάσουν τις εξελίξεις. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που διαπιστώνει κανείς, εφόσον έχει μια σχετική ενασχόληση με τα πολιτικά δρώμενα, είναι πως οι διεργασίες έχουν ήδη ξεκινήσει και τα κόμματα- αλλά, κυρίως, τα πρόσωπα που παίζουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο- βρίσκονται σε..."οργασμό"!

Αυτό δεν είναι ιδιαιτέρως θετικό για το κυβερνών κόμμα καθώς από τη μια η αδυναμία επαρκούς αντιμετώπισης των μεγάλων προβλημάτων και από την άλλη οι εσωτερικοί "διαγκωνισμοί" για τον προσπορισμό μεγαλύτερου μεριδίου εξουσίας, έχουν δημιουργήσει μια διόλου "ειδυλλιακή" κατάσταση εντός της Ν.Δ. Φυσικά, αυτό δεν είναι ευκόλως αντιληπτό εκ μέρους της πλειοψηφίας των πολιτών, λόγω του ιδιάζοντος "καθεστώτος" μιντιακού προστατευτισμού που "απολαμβάνει" το εκάστοτε κόμμα που νέμεται τη διακυβέρνηση- και άρα τις αναθέσεις κρατικών εργολαβιών...

Ωστόσο, καθώς υπάρχει μπροστά και συνέδριο, δεν λείπουν οι...."ρουκέτες" που εξακοντίζονται από τη μια "φράξια" εναντίον της άλλης...Κοινώς, αυτό που διατηρεί την φαινομενική ηρεμία είναι η- δικαιολογημένη...;- σιγουριά της πρωτοκαθεδρίας εντός των τειχών...

Η αξιωματική αντιπολίτευση, δε, που έπρεπε να φθάσουμε σε νέα, πανδημική "αναζωπύρωση" για να πάρει μια κάποια, έστω επικοινωνιακή, πρωτοβουλία, έχει, επίσης, μπροστά της ένα ιδιαίτερα σημαντικό συνέδριο, κυρίως λόγω του νέου αντιπάλου δέους που λέγεται "ΚΙΝΑΛ" αλλά υπό το Νίκο Ανδρουλάκη, πλέον. Το ουσιαστικό ερώτημα που απασχολεί τους πολίτες δεν είναι, φυσικά, τι είδους αντιπαραθέσεις θα λάβουν χώρα μεταξύ των πρωτοκλασάτων στελεχών και πόσοι εκ των "πασοκογενών" θα επιστρέψουν στη "μητρόπολή" τους, αλλά το εάν ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. θα πραγματοποιήσει τις αναγκαίες εκείνες κινήσεις που θα τον φέρουν πιο κοντά στο, λεγόμενο, "κέντρο", έτσι ώστε να υπάρξει και κάποιου είδους προσέγγιση με την παραδοσιακή κεντροαριστερά της χώρας. Ή, έστω, ότι απέμεινε απ' αυτήν...

Και εξηγούμαστε: Η αλλαγή ηγεσίας στο ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ- που, γι' άλλη μια φορά "συνδυάστηκε" με την απώλεια ηγέτη, αυτή τη φορά της αείμνηστης Φώφης Γεννηματά- είναι, σίγουρα, κάτι που δίνει μια "δυναμική" στο κόμμα, αλλά όχι επ' άπειρον. Σύντομα, τόσο ο κ. Ανδρουλάκης, όσο και οι ίδιοι οι "μηχανισμοί" του ΠΑΣΟΚ, θα πρέπει ν' αποδείξουν- ή, έστω, να υποστηρίξουν με πειστικό τρόπο- πως, όντως, η μετεξέλιξη του ΚΙΝΑΛ σε ένα "νέο ΠΑΣΟΚ" που θα εκφράσει τον μέσο Έλληνα πολίτη και θα επαναφέρει στο προσκήνιο μια αξιόπιστη, ρεαλιστική και δυνητικά πλειοψηφική απάντηση στην "ένδοξο Δεξιά" (φράση του Χάρη Καστανίδη), είναι εφικτή. Γιατί, μπορεί να "υπερτιμήθηκε" σφόδρα το θέμα της συμμετοχής στις εσωκομματικές εκλογές, μπορεί να προσέφερε μια "νότα" παρελθοντικής "αίγλης" στο πολιτικό και δημοσιογραφικό γίγνεσθαι της ημεδαπής, αλλά τα προβλήματα είναι υπαρκτά, η κυβερνητική αδυναμία- και ανικανότητα...- δεδομένη και η Ελλάδα δεν έχει χρόνο για..."πειραματισμούς"...

Τέλος, θα πρέπει να σημειώσουμε πως το 2021, συν τοις άλλοις, ήταν και η χρονιά που ακούσαμε μεγάλο μέρος του Ελληνικού πολιτικού κόσμου να μέμφεται το, αντικειμενικά, πιο δίκαιο και ορθολογικό εκλογικό σύστημα που έχει επινοήσει ο άνθρωπος, αυτό της "απλής αναλογικής".

Το επιχείρημα δε πως, τάχα, το σύστημα αυτό προκαλεί "αστάθεια" και "ακυβερνησία", είναι χαρακτηριστικό μιας ορισμένης νοοτροπίας, που αντιμετωπίζει τους πολίτες ως "άβουλα όντα" και την λειτουργία της αστικής δημοκρατίας ως μια απλή εναλλαγή "ηγεμόνων" στη θέση του "ελέω θεού Κυβερνήτη".