Ο κ. Αθανασίου, ούτε λίγο ούτε πολύ, χαρακτήρισε τους Έλληνες, Μουσουλμάνους Βουλευτές ως δυνητικά επικίνδυνους για την εθνική ασφάλεια της χώρας. Ειδικότερα, στο πλαίσιο συνέντευξής του, ανέφερε, μεταξύ άλλων , τα εξής- ερωτηθείς για την πολύκροτη υπόθεση των παρακολουθήσεων από την Ε.Υ.Π.:

«Ας υποθέσουμε ότι ένας βουλευτής έχει θρησκευτικό προσανατολισμό εντελώς διαφορετικό από του ορθόδοξου. Ας πούμε ένας μουσουλμάνος βουλευτής της Βορείου Ελλάδος -δεν λέμε ότι υπάρχει καμία αιχμή- προς Θεού. Αν υποθέσουμε ότι δίνει κάποια πληροφορία στην γείτονα χώρα, από πού θα μπουν οι μετανάστες κλπ. Γιατί δεν πρέπει να ελεγχθεί; Εδώ προέχει η Εθνική Ασφάλεια. Αν τηρείται η διαδικασία που ο νομοθέτης προβλέπει βεβαίως και σας αναφέρω μάλιστα. Σας αναφέρω μάλιστα επειδή το έχω σημειώσει, την περίμενα αυτή την ερώτηση, σας διαβάζω τι λέει ο εφαρμοστικός, ο εκτελεστικός νόμος του Συντάγματος, τι λέει το Σύνταγμά μας στο άρθρο 19. Λέει επί λέξει: Νόμος ορίζει τις εγγυήσεις υπό τις οποίες η δικαστική αρχή δεν δεσμεύεται από το απόρρητο για λόγους εθνικής ασφαλείας.»

Η παραπάνω αναφορά του κ. Αθανασίου, προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις τόσο από τον ΣΥΡΙΖΑ, όσο και από το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ. Αυτό που, σε κάθε περίπτωση, προκαλεί αλγεινή εντύπωση είναι ακριβώς το γεγονός πως ο κ. Αθανασίου ήταν, ακριβώς, Υπουργός Δικαιοσύνης και....Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων!

Μετά τις αντιδράσεις, ο κ. Αθανασίου εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση:

«Επειδή προέκυψαν παρερμηνείες των όσων είπα σε συνέντευξη μου, τονίζω ότι ουδέποτε αμφισβήτησα τον πατριωτισμό των συναδέλφων μου βουλευτών ανεξαρτήτως θρησκεύματος. Τούτο δε προκύπτει από προσεκτική ανάγνωση της όλης τοποθέτησης μου. Αυτό που ανέλυσα με σαφήνεια ήταν η επιστημονική άποψή μου, για την άρση του απορρήτου σε θέματα προστασίας της εθνικής ασφάλειας»