Νεράιδες... στις Κολλίνες Αρκαδίας

Αφήνοντας τη Βλαχοκερασιά και ακολουθώντας το δρόμο που πηγαίνει προς τις Κολλίνες, δε φαντάζεσαι στην αρχή το θέαμα που θα ακολουθήσει...
"Ένα πυκνό, υγρό και υγιέστατο δάσος από μαυρόπευκα, έλατα, καστανιές, αλλά και διάφορες "πειραματικές" δασικές εκτάσεις, με είδη που δεν ανήκουν στην τοπική χλωρίδα, σε συντροφεύουν στη διαδρομή προς τις Κολλίνες και συναγωνίζονται σε ομορφιά τα αμιγώς φυσικά δάση που υπάρχουν αλλού.
Φτάνοντας πολύ κοντά στο χωριό, μια εκπληκτική θέα περιμένει ξαφνικά να ξεδιπλωθεί στα ανύποπτα και χορτασμένα από το δάσος μάτια του: ολόκληρος ο όγκος του Ταΰγετου στο δεξί χέρι και ολόκληρος ο όγκος του Πάρνωνα στο αριστερό προσφέρουν άμεσα την αίσθηση του απείρου, έτσι όπως οι κορυφογραμμές τους εκτείνονται - ειδικά του Ταΰγετου - στα πέρατα του ορίζοντα.
Συνειδητοποιείς τότε ότι μπορείς ελεύθερα και απρόσκοπτα να περιπλανηθείς μέσω του οπτικού σου πεδίου στα δύο από τα τρία "πόδια" της Πελοποννήσου και να αντιληφθείς όσο ελάχιστες ακόμα φορές την ομορφιά και την αξία του παράδεισου που ζούμε, της Ελλάδας.
Φτάνοντας στην κεντρική πλατεία του χωριού, ακόμα ένα αξέχαστο και όχι τόσο συχνό θέαμα μας περίμενε. Στο καφενείο του χωριού, μια «στρατιά» από γέροντες βρίσκονταν παραταγμένοι στα τραπεζάκια του, λες και μας περίμεναν για να μας δώσουν πληροφορίες. Έτσι δε γινόταν παρά να βρούμε ένα σωρό στοιχεία για τις παραδόσεις του χωριού.
[...]
Σύμφωνα με μαρτυρίες, νεράιδες έβγαιναν φυσικά σε όλα τα ρέματα γύρω από τις Κολλίνες, όμως η... αδυναμία τους ήταν η θέση "Νεραϊδόβρυση", που βρίσκεται έξω από το χωριό και πριν τα σύνορα με τη Λακωνία, όπου και γινόταν συνωστισμός από δαύτες!
Στις Κολλίνες εμφανίζεται και πλανητικό φως, το οποίο, όμως, περιέργως οι κάτοικοι το ονομάζουν σμερδάκι. Πρόκειται για ένα φως που βγαίνει από τον Άγιο Δημήτρη, στο νεκροταφείο του πέρα χωριού, κατεβαίνει στη ρεματιά και φτάνει στο προ-σκυνητάρι "Σταυρός".
Σε όλη του την πορεία, μέχρι που φτάνει στο σταυροδρόμι των Κάτω Κολλινών, το φως, που μοιάζει με φαναράκι, αναβοσβήνει.
Ένας "Παράξενος Τόπος" φαίνεται να υπάρχει στις Κολλίνες. Η τοποθεσία ονομάζεται Γαύρος και βρίσκεται ανατολικά του χωριού.
Ο "Γαύρος" είναι μία δασωμένη κοιλάδα λίγων στρεμάτων με ρυάκια, όμως... έχει κακή φήμη. Η περιοχή έχει περίεργη ατμόσφαιρα και οι γονείς φοβούνταν και δεν άφηναν τα παιδιά τους να πηγαίνουν μόνα εκεί.
Λέγεται μάλιστα πως πολύ παλιά, είχαν πάει στον Γαύρο κάποιοι ελληνοαυστραλοί Κολλινιάτες για εκδρομή. Όμως, κάποια στιγμή ενώ ήταν εκεί σταμάτησαν τα ρολόγια τους, έχασαν την αίσθηση του χρόνου, ένιωσαν ότι κάποιοι τους παρακολουθούν, τρομοκρατήθηκαν και τελικά προσπαθώντας να φύγουν έχασαν το δρόμο τους και βρέθηκαν σε κάποια άλλη, τελείως άσχετη περιοχή, στην οποία κανείς ποτέ από το χωριό δεν κατάλαβε πώς έφτασαν. Στο Γαύρο φυσικά έβγαιναν και νεράιδες που τις είχαν δει διάφοροι να χορεύουν."
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο στο kollineslexiko.blogspot.com
Σχόλια