Φυσικά, χαριτολογούμε..Άλλωστε, η κ. Ρεπούση δεν αμφισβητούσε το γεγονός της "σφαγής", απλά επέλεξε, ίσως, μια λάθος λέξη για να περιγράψει το γεγονός. Ωστόσο, ποια λέξη θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε για να περιγράψουμε αυτό που συμβαίνει τις ημέρες αυτές σε πολλά σημεία της Ελλάδας και, κυρίως, στην Αθήνα..;

Ίσως, τη λέξη "ανευθυνότητα", ή τη λέξη "ανοησία" ή τη λέξη "εθελοτυφλία" ή πολλές ακόμη λέξεις από την πλούσια ελληνική γλώσσα.

Πολλοί Έλληνες πολίτες φαίνεται πως, εφόσον θεωρούν εαυτόν "άτρωτο" και "ανίκητο" από κορονοϊούς και άλλες "εξωτικές" νόσους, δεν μπαίνουν στον κόπο ν' αλλάξουν, για λίγο, τις, έτσι κι αλλιώς, κοινότοπες και τετριμμένες συνήθειές τους. Κάνοντας αυτό, διαπράττουν συνειδητά μια "κοινωνική πρόκληση", θέτοντας την προσωπική τους αναψυχή επάνω από το καλό του κοινωνικού συνόλου. Κι αν ο συνωστισμός στα σούπερ μάρκετ είναι δείγμα "ανασφάλειας", τι είναι άραγε ο συνωστισμός σε μαρίνες και παραλίες...;

Θα πείτε τώρα, και θα έχετε δίκιο, πως ήταν απολύτως αναμενόμενο κάτι τέτοιο. Ο νεοέλληνας έχει αποδείξει πόση σημασία δίνει σε έννοιες όπως "ατομική" ή "κοινωνική" ευθύνη σε πλείστα όσα ζητήματα που αφορούν το δημόσιο χώρο. Τ' απορρίμματα, τα αδέσποτα, οι δημόσιοι κανόνες υγιεινής, η οδηγική συμπεριφορά αλλά και η καθημερινή ρατσιστική πρακτική απέναντι σε μειονότητες είναι παραδείγματα ενδεικτικά για το "ποιόν" της πλειοψηφίας των συμπατριωτών μας.

Άρα, γιατί να διαφοροποιηθεί τώρα ο Έλληνας; Αφού βλέπει, μάλιστα, και πολλά, προβεβλημένα στελέχη του κοινωνικού μας συνόλου να συνεχίζουν τη ζωή τους σαν να μην συμβαίνει τίποτε, αδιαφορώντας για το παράδειγμα που θέτουν..Παράλληλα, βέβαια, έχουμε κι άλλα "θέματα", όπως ο σκοταδισμός και η θρησκοληψία ή η μοιρολατρία και η εναπόθεση των ελπίδων μας σε "μαντζούνια" και.."άστρα"!

Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να έχουμε υπομονή..Πιθανότατα, θα την "σκαπουλάρουμε" γι' άλλη μια φορά, αφού, εν τέλει, η βλακεία μας είναι αήττητη..!

(Η φωτογραφία είναι από την Αθήνα, σήμερα, Σάββατο 14 Μαρτίου 2020..)