Ο κ. Τσιόδρας έχει αναλάβει ένα απαραίτητο αλλά και δυσάρεστο, για τον ίδιο, καθήκον: Να μας ενημερώνει, καθημερινά, για τα επιστημονικά δεδομένα γύρω από τον κορωνοϊό, αλλά και να παρουσιάζει τα επίσημα στοιχεία που αφορούν τα επιβεβαιωμένα κρούσματα, τους θανάτους και τους βαριά πάσχοντες.

Κι αν ο κ. Χαρδαλιάς, ο Υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας πρέπει να είναι και λίγο "δραματικός" ή "αυστηρός" στον τόνο του, καθώς είναι επιφορτισμένος με την ανακοίνωση αλλά και τις προειδοποιήσεις περί προληπτικών μέτρων "καραντίνας του πληθυσμού", o κ. Τσιόδρας δεν μας έχει συνηθίσει σε "συναισθηματικές εξάρσεις". Δεν είναι αυτός ο ρόλος του και, μέχρι τώρα, είναι, κατά κοινή ομολογία, άψογος σ' αυτό που του ανατέθηκε.

Η συγκίνηση του κ. Καθηγητή

Στην καθιερωμένη ενημέρωση των συντακτών Υγείας, το Σάββατο 21 Μαρτίου 2020, ο κ. Τσιόδρας εμφανίστηκε, αρκούντως, συναισθηματικά φορτισμένος. Μάλιστα, έκλεισε την αρχική του τοποθέτηση με μια μικρή παράφραση στίχων του Οδυσσέα Ελύτη: "Την τελευταία λέξη δεν θα την έχει ο θάνατος". Λίγο αργότερα, ο κ. Χαρδαλιάς αναφέρθηκε σε στίχους του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές, σχετικά με την "αναγέννηση" του ανθρώπου, σε συμβολικό επίπεδο, μετά από μια πολύ δύσκολη δοκιμασία. Η άμεση αντίδραση του ελληνικού διαδικτύου ήταν ομόθυμη: "Σκούρα τα πράγματα...". Δεν συντρέχει, πάντως, λόγος μεγάλης ανησυχίας. Το "γιατί" θα το εξηγήσουμε αμέσως.

Οι λόγοι της "φόρτισης"

Εάν κάποιος παρακολουθήσει προσεκτικά το τι είπε ο κ. Τσιόδρας, όπως εμείς κάνουμε και λόγω επαγγελματικής ιδιότητας, θα παρατηρήσει πως αναφέρθηκε σε μια επιστολή που του έστειλε καταξιωμένος Έλληνας συνάδελφός του, όπως τον χαρακτήρισε ο ίδιος ο κ. Τσιόδρας, που εργάζεται στο εξωτερικό. Ο συνάδελφος, λοιπόν, του κ. Τσιόδρα αμφισβητεί τη "στρατηγική" που έχει λάβει το Ελληνικό κράτος απέναντι στον κορωνοϊό, επισημαίνοντας, με σαφή επιστημονικό "κυνισμό", πως "πολύ φασαρία κάνετε γι' ανθρώπους μεγάλης ηλικίας που έχουν ήδη βεβαρυμένο ιατρικό ιστορικό." Αμέσως μετά, έγινε αναφορά στην "πολιτική" του συστήματος Υγείας της Ισπανίας το οποίο, ευρισκόμενο αντιμέτωπο με πολλά σοβαρά περιστατικά, έχει αρχίσει ν' αξιολογεί τον αριθμό αυτών που θα νοσηλευτούν σε Μ.Ε.Θ. με κριτήρια, τουλάχιστον, αμφιλεγόμενα όπως αυτό που ορίζει κάποιον ως "πιο σημαντικό για το κοινωνικό σύνολο" από κάποιον άλλο. Δηλαδή, ασκεί μια πρακτική επιλογής με κριτήρια που δεν συνάδουν σε καμία περίπτωση με την αστική δημοκρατία και τ' ανθρώπινα δικαιώματα αλλά υπαγορεύονται από τον κοινωνικό "ωφελιμισμό" ή "ντετερμινισμό". *

Οι άνθρωποι δεν είναι "αριθμοί"

Ο κ. Τσιόδρας γνωρίζει πολύ καλά πως ο κοινωνικός "ωφελιμισμός" είναι κάτι πολύ γνωστό στη δυτική Ιατρική. Κοινώς, εάν βρίσκεται ο γιατρός σε δίλημμα περί του ποιος ασθενής θα σωθεί, θα πρέπει να επιλέξει αυτόν με τις καλύτερες προοπτικές επιβίωσης. Εδώ, όμως, στην Ελλάδα, γίνεται προσπάθεια να μην φθάσουμε σ' αυτό το σημείο και το Εθνικό Σύστημα Υγείας να μπορέσει ν' ανταπεξέλθει σε όλα τα περιστατικά ή, αν θέλετε, σε όσο το δυνατόν περισσότερα. Πολλοί λόγοι επιτάσσουν αυτή την "στρατηγική". Πολιτικοί, ανθρωπιστικοί, οικονομικοί, ακόμα και λόγοι που αφορούν την πολιτισμική μας εξέλιξη. Αυτή είναι η ουσία πίσω από τις αναφορές σε "γιαγιάδες και παππούδες". Και, όπως πάντα, όλα θα κριθούν εκ του αποτελέσματος. Γεγονός που δεν είναι, πάντα, κι ότι καλύτερο..

Φαντάζεστε, λοιπόν, σε τι είδους πίεση υπόκειται ο κ. Τσιόδρας και οι συνεργάτες του. Και αυτό αναμένεται να επιταθεί, μέσα στις επόμενες δυο εβδομάδες.

*Εφόσον έχετε χρόνο και διάθεση, μπορείτε να διαβάσετε έργα των Βρετανών φιλοσόφων Τζέρεμι Μπένθαμ και Τζον Στιούαρτ Μιλ, σχετικά με τον "ωφελιμισμό". Θα διαπιστώσετε πως οι ιδέες τους έχουν συμβάλλει πολύ στη διαμόρφωση των σύγχρονων, προηγμένων κοινωνιών.