Το βασικότερο, όμως, στοιχείο που τιμά τους προγόνους μας και συνεισφέρει στην αξιοποίηση της πλούσιας "κληρονομιάς" που μας παρέδωσαν, είναι να γνωρίζουμε τι συνέβη πραγματικά στην Ελλάδα κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και όχι μόνο..Οι Έλληνες, δυστυχώς, είναι- σε μεγάλο ποσοστό- ένας λαός "ανιστόρητος", καθώς τείνουν να γνωρίζουν και να προβάλλουν μόνο ότι συνάδει με τις προσωπικές τους πεποιθήσεις σχετικά με το σύγχρονο γίγνεσθαι. Κι αυτό, όμως, ακόμα το κάνουν, διαστρεβλώνοντας τα δεδομένα ή αγνοώντας τα πλήρως..

Η σοβαρή κι ενδελεχής γνώση της Ελληνικής Ιστορίας δεν αφορά "εθνοπατριωτικά" παραμυθάκια, υπεραπλουστεύσεις μανιχαϊκού τύπου και διαφόρων ειδών "ξεπλύματα".

Είναι μια επίπονη αλλά και αποδοτική διαδικασία, που αφορά, ταυτόχρονα, την "μετάφραση" του ιστορικού πεπραγμένου- σύμφωνα με τις αναλύσεις που βασίζονται σε στοιχεία- και την κατάδειξη της επιρροής του στη σύγχρονη Ελληνική πραγματικότητα.

Δεν είναι δυνατόν ένα έθνος που επαίρεται πως είχε τόσο μεγάλη συνεισφορά στην εξέλιξη της ανθρώπινης σκέψης και της ανθρωποκεντρικής επιστημονικής έρευνας, να έχει μεταβληθεί σήμερα σ' ένα συνονθύλευμα φανατισμένων οπαδών, διεφθαρμένων μεσαζόντων και κουτοπόνηρων μεταπρατών ιδεών, πρακτικών και..εκδουλεύσεων!

Δυστυχώς, όμως, η κατάσταση βαίνει από το κακό στο χειρότερο, καθώς όχι μόνο δεν υφίσταται στιβαρή κρατική μέριμνα για νευραλγικούς τομείς, όπως η Παιδεία και ο Πολιτισμός, αλλά και η σύγχρονη, δυσμενής συγκυρία χρησιμοποιείται ως "αφορμή" ή και "δικαιολογία" για να "βυθιστεί" έτι περισσότερο το νεοελληνικό κοινωνικό σύνολο στον "βάλτο" της άγνοιας, του ψευδομυστικισμού, του φανατισμού και της απάθειας.

Η "αγιοποίηση" και η "εξιδανίκευση" της Ελληνικής Ιστορίας- που φαίνεται να είναι ο "στόχος" και της σημερινής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας-, δεν βοηθάει καθόλου την διαμόρφωση μιας ευοίωνης προοπτικής για τη χώρα και, κυρίως, για την Ελληνική νεολαία. Το μόνο που καταφέρνει είναι να προκαλεί σύγχυση, μεγαλομανή σύνδρομα και απουσία κριτικής σκέψης σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού.

Aν στα παραπάνω προσθέσουμε τον, ενδημικό στην Ελλάδα, πολιτισμικό "ρατσισμό", τον συστημικό "εθνικισμό" και τις διαλείψεις ενός "ανιστορικού" μεγαλείου- στοιχεία που, εν πολλοίς, οφείλονται στην θρησκευτική παράδοση και την μη, ουσιαστική,  υιοθέτηση των αξιών της φιλελεύθερης, αστικής Δύσης-, το "μείγμα" καθίσταται υπεύθυνο για πλείστες εκ των αγκυλώσεων και αντιφάσεων που ταλαιπωρούν ακόμα τη σύγχρονη, Ελληνική κοινωνία.

(Στην φωτογραφία, συνομιλία του Ιωάννη Μεταξά με τον Αλέξανδρο Παπάγο, στο ξενοδοχείο "Μεγάλη Βρετανία", όπου στεγαζόταν το αρχηγείο του στρατού κατά τη διάρκεια του Ελληνο-Ιταλικού πολέμου, πηγή: Περιοδικό "Τότε", τεύχος 71, Μάρτιος- Απρίλιος 1998)