Ιδιαίτερα στο χώρο του "Θεάματος", όπου, συχνά, συγχέεται, υποκριτικά, η "καλλιτεχνική δημιουργία" και "ελευθερία" με την κατάχρηση εξουσίας, τις προσωπικές.."ιδιαιτερότητες"- για να μην αναφέρουμε κάτι χειρότερο..- και την χυδαία, εκβιαστική εκμετάλλευση των νεοεισερχομένων στο χώρο, μια τάση "αποκαθάρσεως" δεν θα ήταν καθόλου άσχημο ή δυσλειτουργικό εάν, τυχόν, επικρατούσε..

Αλλά, στην πραγματικότητα, για τι πράγμα μιλάμε..; Το βασικό πρόβλημα, όχι μόνο στο χώρο του Θεάματος και του Αθλητισμού αλλά σ' ολόκληρο το φάσμα της νεοελληνικής πραγματικότητας είναι η προσκόλληση σε παραδοσιακές μορφές οργάνωσης, ανομίας και παρωχημένου, συχνά εγκληματικού, πατερναλισμού.

Ο σκεπτικισμός- για να το θέσουμε κομψά- με τον οποίο αντιμετωπίζουν οι Έλληνες τους Θεσμούς, η συνεχιζόμενη και διογκούμενη οικονομική ανασφάλεια, η αποδόμηση των δομών που έχουν ως στόχο την επίτευξη μιας σχετικής έστω σταθερότητας και η άπληστη, μονοπωλιακού τύπου, συμπεριφορά εκ μέρους πολλών μελών της εγχώριας "ελίτ", είναι αναπόφευκτο να επιτείνουν τη σύγχυση, την αυτοθυματοποίηση, την προσκόλληση σε ομάδες που λειτουργούν με πελατειακό τρόπο και, τελικά, την περαιτέρω απορρύθμιση του ίδιου του κοινωνικού ιστού.

Η απόδοση όλης αυτής της "αρρωστημένης" κατάστασης σε συγκεκριμένα άτομα ή εθνοτικές ομάδες, είναι, απλά, μια "κλασσική" μέθοδος αποφυγής της αντιμετώπισης του "τέρατος", το οποίο έχουμε "θρέψει" όλοι, λιγότερο ή περισσότερο, επί χρόνια..Θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε ως "φατριαρχία", "νεοραγιαδισμό", "τοτεμισμό" αλλά και με χίλιες άλλες ονομασίες..Αυτό που είναι αδιαμφισβήτητο, ωστόσο, είναι πως οι βασικές ευθύνες για όλα τα παραπάνω ανήκουν σε όσους "λυμαίνονται" τις όποιες μορφές εξουσίας επί δεκαετίες.

Το πρόβλημα δεν είναι μόνο το πως συμπεριφέρεται ο τάδε επαγγελματίας ή ο δείνα παραγοντίσκος..Ολόκληρη η νεοελληνική πραγματικότητα, όζει..Διαφθορά, αναξιοκρατία, καιροσκοπισμό, αδιαφάνεια, πολιτικαντισμό, οικογενειοκρατία, πατριδοκαπηλεία, φανατισμό και ανομία..

Η "φάρα", όμως, είναι η κύρια πληγή στο νεοελληνικό "corpus", απ' αυτήν και τη νοοτροπία που διαιωνίζει προέρχονται οι στρεβλώσεις που λειτουργούν ως "τροχοπέδη" για τον αστικό εκσυγχρονισμό..Κι όσο μένει στο "απυρόβλητο" η "φάρα"- που συχνά καλείται "παράδοση" αλλά και παρουσιάζεται, φτιασιδωμένα, ως "εθνική συνείδηση"-, είτε σ' επίπεδο θεσμικό και πρακτικό είτε στο αντίστοιχο θεωρητικό και φιλοσοφικό, η Ελλάδα θα ταλανίζεται από βίαιες αντιφάσεις και απλά, "ελεγχόμενα" ξεσπάσματα οργής που, τελικά, θα παίζουν, αναπόφευκτα, το ρόλο και του αποπροσανατολισμού.