Που να ήταν και καλός, δηλαδή...
Δεν κρύβω ότι βλέποντας την ομάδα ειδικά στο πρώτο μέρος, δεν περίμενα να έρθει κάτι θετικό σήμερα.
Δεν έβλεπα μια ομάδα που είχε όρεξη και τρόπο να παίξει συνδυαστικό ποδόσφαιρο, βρίσκοντας τις λύσεις να φτάσει στην αντίπαλη περιοχή.
Ο Αστέρας και πάλι όμως πέτυχε ανατροπή. Τέσσερις σερί νίκες, οι δύο με ανατροπή. Μια ομάδα που δεν... μασάει. Που δεν κωλώνει και που βρίσκει τον τρόπο να μένει όρθια. Νοοτροπία νικητή…
Χρειάστηκε η γκολάρα του Νίκου Καλτσά, ο οποίος το έχει... βούτυρο στο ψωμί να σκοράρει πανέμορφα γκολ, τα οποία μάλιστα συνδυάζονται και με αποτέλεσμα. Χρειάστηκε, δε, κι η εκτέλεση πέναλτι του Μακέντα. Εκεί φάνηκε το ότι η ομάδα διαθέτει παίκτες με ποιότητα και προσωπικότητα. Πολύ σημαντικό. Φυσικά, πρέπει να σταθούμε στο ότι, για ακόμα μια φορά, οι κινήσεις του Παντελίδη, βοήθησαν την ομάδα. Η αλλαγή του Αλάγμπε με τον Γιαμπλόνσκι έφερε μέτρα στο γήπεδο και κάπου εκεί ξεκίνησε να έρχεται η ανατροπή. Επιτρέψτε μου, δε, να σταθώ και στον Παπαδόπουλου, ο οποίος ακόμα και στο γκολ που δέχτηκε έκανε σούπερ επέμβαση απέναντι στον Κωστή.
Η ομάδα, που δεν ήταν ιδιαίτερα καλή - τουλάχιστον από άποψη φάσεων και δημιουργίας - πήρε μια νίκη... 5άδας. Και το μόνο σίγουρο είναι πως όλα είναι στο χέρι της για την 8άδα.
