Παπαηλιού: Η ορεινότητα ν' αντιμετωπίζεται με όρους απομόνωσης-δυσχερούς πρόσβασης στα αστικά κέντρα

Ο Βουλευτής Αρκαδίας και Τομεάρχης Δικαιοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Γιώργος Παπαηλιού στην Υποεπιτροπή Ορεινών Περιοχών της Επιτροπής Περιφερειών της Βουλής κατά τη συζήτηση για την «Ανάδειξη και Ανάπτυξη ορεινών περιοχών: το παράδειγμα του ορεινού όγκου της Πίνδου»:
Η περιφερειακή διάσταση των ασκουμένων πολιτικών πρέπει να περιλαμβάνει και διακριτό ρόλο για τις ορεινές περιοχές της χώρας. Η ορεινότητα κατοχυρώνεται συνταγματικά για να υπάρχει διαφορετική, «ευνοϊκή» μεταχείριση αυτών των περιοχών.

Αυτό σημαίνει αυτόνομη και ισχυρή τοπική αυτοδιοίκηση, ενίσχυσή της, όχι αποδυνάμωση-αφυδάτωσή της, όπως συμβαίνει σήμερα, και συμμετοχή των μονίμων κατοίκων της ορεινής υπαίθρου χώρας στο σχεδιασμό και στην εφαρμογή των εν εξελίξει προγραμμάτων.

Η ορεινότητα δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται μόνον με όρους γεωμορφολογίας, αλλά και με όρους απομόνωσης-δυσχερούς πρόσβασης στα αστικά κέντρα.
Τα προβλήματα και οι προκλήσεις είναι κοινά για όλες τις ορεινές περιοχές, αλλά και διαφοροποιούνται από (ορεινή) σε (ορεινή) περιοχή.

Η «ξεχασμένη» ελληνική περιφέρεια, και ιδίως οι ορεινές και οι απομακρυσμένες από τα αστικά κέντρα περιοχές, βρίσκονται στο περιθώριο-στην «απέξω» εδώ και πολλά χρόνια, με την κατάσταση να επιδεινώνεται με ραγδαίους ρυθμούς τα τελευταία 4 χρόνια. Η πληθυσμιακή αφαίμαξη και η (αναπτυξιακή) υστέρηση τις έχουν οδηγήσει σε ερημοποίηση.

Απογυμνώνεται συνεχώς από δημόσιες, κοινωφελείς, εκπαιδευτικές, υγειονομικές, τραπεζικές δομές, με συνέπεια να μην εξυπηρετείται η στοιχειώδης καθημερινότητα των μονίμων κατοίκων.

Σε πρώτη φάση, μία πρώτη παρέμβαση για την ανακούφιση των μονίμων κατοίκων, μπορεί να αποτελέσει, η καθιέρωση ορεινών-περιφερειακών ισοδύναμων, ώστε να διασφαλιστεί η κάλυψη του κόστους μετακίνησης και της απώλειας εισοδήματος που συνεπάγεται η μετακίνησή τους προς τα πλησιέστερα αστικά κέντρα, προκειμένου να υπάρχει πρόσβαση στα βασικά αγαθά και στις κοινωφελείς υπηρεσίες, με τρόπο που να εξυπηρετούνται οι καθημερινές ανάγκες τους.

Και επιπλέον, η ευνοϊκή φορολογική μεταχείριση και η παροχή δυνατότητας (στους μονίμους κατοίκους) για προσέγγιση των διαθέσιμων προγραμμάτων και της δανειοδότησης με όρους ρεαλιστικούς που να ανταποκρίνονται στις συγκεκριμένες συνθήκες, ώστε να υπάγονται σ΄ αυτά οι αγρότες, οι κτηνοτρόφοι, οι επαγγελματίες και οι μικρομεσαίοι.

Ο κανόνας κόστους-οφέλους που διατρέχει τη χρηματοδότηση έργων, (πρέπει να διασφαλίζεται με τρόπο, που το μεν κόστος να μην κρίνεται μόνον βάσει αμιγώς οικονομικών κριτηρίων αλλά και βάσει κοινωνικών-περιφερειακών, το δε όφελος να μη συνιστά «στατικό μέγεθος», αλλά να προβάλλεται στο μέλλον.

Να προωθηθεί η αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων κάθε ορεινής περιοχής, των τοπικών ποιοτικών αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων, αλλά και .της ανόθευτης φύσης, του φυσικού κάλλους-περιβάλλοντος, της μυθολογίας, της ιστορίας, της λαϊκής παράδοσης και του λαϊκού πολιτισμού και των ηθών και εθίμων.

Σε αυτό το πλαίσιο, εντάσσεται και η κατασκευή έργων υποδομής, ώστε να διευκολύνεται η πρόσβαση σ΄ αυτές αλλά και των αγροτών και κτηνοτρόφων στα κτήματα και στις κτηνοτροφικές μονάδες τους.

Τα φωτοβολταϊκά και οι ανεμογεννήτριες που «φυτρώνουν» ανεξέλεγκτα στα βουνά ολόκληρης της χώρας συνιστούν μία μεγάλη «πληγή» που στρέφεται κατά του φυσικού περιβάλλοντος, του φυσικού, ιστορικού και πολιτιστικού αποθέματος των ελληνικών βουνών, της ζωής και των τοπικών παραμέτρων ήπιας ανάπτυξης ολοκληρων περιοχών.

Οι τοπικές κοινωνίες αντιδρούν. Τα κινήματα που αναπτύσσονται, αποκτούν μονιμότητα, (και) διότι τα συμφέροντα είναι μεγάλα και δεν το «βάζουν κάτω».
Εμφανίζονται και επεκτείνονται παντού, με τη στήριξη της κυβέρνησης της ΝΔ.
Η λαϊκή αντίδραση μπορεί να αποτρέψει την καταστροφή

Οι επιμέρους ορεινές περιοχές της περιφερειακής Ελλάδας πρέπει, ως κοινωνίες, να παραμείνουν ή να ξαναγίνουν ζώσες-ζωντανές, με τη χορήγηση κινήτρων, σοβαρών, στοχευμένων και με μακροχρόνιο ορίζοντα, για την αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος και με τη στήριξη των υγειονομικών (των Κέντρων Υγείας) και των εκπαιδευτικών δομών της (των σχολικών μονάδων).

Απαιτείται η κατάρτιση ολοκληρωμένων τοπικών προγραμμάτων ανασυγκρότησής τους, με βάση τα κοινά χαρακτηριστικά ευρύτερων περιοχών και με την αποφασιστική συμμετοχή της τοπικής αυτοδιοίκησης, των φορέων της περιοχής και των εθνοτοπικών συλλόγων.