"Το Δυρράχι είναι το μέρος που, όσα χρόνια κι αν περάσουν, πάντα θα μας ενώνει"

Αρκαδική γεύση αποπνέει η στήλη "Γειτονιές της Ελλάδας", της διαδικτυακής LIFO στην τελευταία της δημοσίευση. Αφορμή αποτέλεσε, η ιστορία του Δυρραχίου, του χωριού των 35 -πλέον- μόνιμων κατοίκων, που κρύβει όμως πολύ παρελθόν, έντονο παρόν κι όπως όλα δείχνουν και φιλόδοξο μέλλον.

Ο Ταξιάρχης Γερόνικος, πρόεδρος της Αδελφότητας Δυρραχιτών εν Αττική και η Σοφία Τζιούβελη, μόνινη κάτοικος του χωριού, περιγράφουν τι σημαίνει για τους ίδιους το χωριό τους, το Δυρράχι.

"Το Δυρράχι για μένα είναι οι ρίζες μου, οι άνθρωποί μου, οι αναμνήσεις που με συντροφεύουν όπου κι αν βρεθώ. Είναι τα καλοκαίρια της παιδικής μας ηλικίας, τότε που τρέχαμε ανέμελοι στα σοκάκια και παίζαμε μέχρι να μας φωνάξουν οι μανάδες μας για φαγητό. Είναι οι παιδικοί μου φίλοι, που μπορεί να μας χώρισαν οι δρόμοι της ζωής, αλλά κάθε καλοκαίρι, όταν ξανασυναντιόμαστε στο πανηγύρι, είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα. Είναι οι νύχτες που γεμίζουν με μουσική, γέλια και χορό, οι μεγάλες παρέες στα τραπέζια, τα “θυμάσαι τότε που…” που λέγονται ξανά και ξανά", σημειώνει χαρακτηριστικά ο κ. Γερόνικος, ο οποίος φροντίζει με τα υπόλοιπα μέλη της Αδελφότητας φροντίζουν με πράξεις να μετουσιώσουν σε έργα την μεγάλη τους αγάπη.

"Όλοι όσοι μένουν στο χωριό μόνιμα είναι πλέον άξιοι λόγου. Κι αυτό γιατί μείναμε μόλις 35 μόνιμοι κάτοικοι, σε διαφορετικές γειτονιές του χωριού. Ο καθένας είναι "φύλακας" στο σπίτι του και στη γειτονιά του. Και ένας απ' όλους εμάς που πρέπει να αναφέρουμε είναι ο ιερέας μας, ο παπα-Φώτης, ο οποίος χτυπά την καμπάνα της εκκλησίας κάθε Κυριακή, ακόμη και αν δεν πηγαίνει κανένας στη λειτουργία. Κρατά το χωριό ζωντανό χειμώνα - καλοκαίρι", προσθέτει από την πλευρά της η Σοφία που μόνο μετανιωμένη δεν δηλώνει για τη... μεγάλη της επιστροφή.

Διαβάστε αναλυτικά την πανέμορφη ιστορία του μικρού Αρκαδικού χωριού