Σίγουρα, σ' αυτό "βοηθάει" το γεγονός πως μια σειρά από συνθέσεις του παραπάνω group, έχουν διασκευαστεί επανειλημμένα από σύγχρονους καλλιτέχνες. Ωστόσο, η "αύρα" της προσωπικότητας του ιδίου του Morrison και ο "μύθος" που συντηρείται ακόμα και σήμερα σε σχέση με την ζωή, το έργο και, κυρίως, τον θάνατο του Βορειοαμερικανού καλλιτέχνη στο Παρίσι στις 3 Ιουλίου του 1971- κατά την επίσημη "καταγραφή"-, είναι τα στοιχεία εκείνα που οδηγούν ακόμα και σήμερα πολλούς νέους στην "ανακάλυψη" εκ νέου ενός μουσικού σχήματος και μιας εποχής που μας έχουν "εγκαταλείψει", ως φυσική παρουσία, εδώ και πολλά χρόνια.

Aυτό που είναι, εξόχως, εντυπωσιακό είναι πως το συγκρότημα συνεχίζει να εμφανίζει πολύ μεγάλη επιτυχία σήμερα, στην "εποχή" του Spotify και του YouTube. Εδώ, μπορείτε να δείτε έναν σχετικό πίνακα, από την ιστοσελίδα chartmasters.org, που καταγράφει του λόγου το αληθές:

Είναι δεδομένο πως η biopic ταινία του σκηνοθέτη Oliver Stone "The Doors" (1991), έδωσε μια νέα ώθηση στη δημοτικότητα και, άρα, τις πωλήσεις του συγκροτήματος, ειδικά στην Ευρώπη. Αυτό, με τη σειρά του, βοήθησε και στην "ανάπτυξη" του μουσικού ιδιώματος που οι Βορειοαμερικανοί δημοσιογράφοι ονόμασαν "grunge music" και βασίστηκε σε συγκροτήματα της underground σκηνής του Sheattle- Νirvana, Pearl Jam, Alice in chains, Stone Temple Pilots κ.ο.κ. 

Καθώς, όμως, όλα τα παραπάνω έχουν, από καιρό, "ατονίσει", δεν συμβαίνει το ίδιο με το "φαινόμενο Morrison". Oι λόγοι είναι πολλοί και σύνθετοι, εδώ θ' αναφέρουμε τους τρεις βασικότερους, κατά την άποψή μας.

Η εικόνα και το βλέμμα

"Δανειζόμαστε" τον τίτλο της εργασίας του κριτικού τέχνης John Berger περί ζωγραφικής για να καταδείξουμε το γεγονός πως η "εικόνα" του James Douglas Morrison- όπως ο ίδιος προτιμούσε ν' αποκαλείται, καθώς θεωρούσε τον εαυτό του "ποιητή" και όχι rock star, ειδικά μετά τα 2-3 πρώτα χρόνια της "εκτόξευσής" του στη "στρατόσφαιρα" της διασημότητας- ήταν τέτοιας "δυναμικής" και "απήχησης" που ήταν φυσικό να ευνοηθεί ακόμα περισσότερο στη σημερινή εποχή της, σχεδόν, "βιασμένης" φωτογένειας. Και ο Morrison ήταν "φωτογενής", ίσως περισσότερο απ' όσο..έπρεπε!

Ο "Δαίμονας" εαυτού

Πέρα από τα στερεότυπα που "κατατρέχουν" τους χαρακτηριζόμενους ως "καταραμένους καλλιτέχνες"- δηλαδή, κυρίως, τους Γάλλους συμβολιστές ποιητές των τελών του 19ου αιώνα και των αρχών του εικοστού, που έζησαν την "γέννηση" δηλαδή του μοντέρνου κόσμου-, ο Morrison είχε, πράγματι, ευρύτερες γνώσεις από τον "μέσο" Βορειοαμερικανό, μεγαλύτερη ευαισθησία και αντιληπτικότητα, ενώ ήταν και ένας πολύ καλός "σκηνοθέτης" του εαυτού του. Είχε κάνει, άλλωστε, και σχετικές σπουδές. 

Η τάση που επέδειξε προς κάθε μορφής "υπερβολή"- μια τάση που βρισκόταν σε απόλυτη "συμφωνία" με το κλίμα της δεκαετίας του '60-, δεν ήταν, σίγουρα, "σύμφωνη" με την Σωκρατοειδή ρήση "Κατά το δαίμονα εαυτού" που η οικογένεια του Morrison τοποθέτησε ως επιγραφή στον τάφο του καλλιτέχνη (Το ταφικό μνημείο, που βρίσκεται στο νεκροταφείο Pere Lachaise στο Παρίσι, είναι υπό συνεχή φύλαξη από τις Γαλλικές αρχές, όπως έχουμε διαπιστώσει ιδίοις όμμασι). Επέτεινε, όμως, το "μύθο" και τη σύνδεσή του με την "κλασσική παράδοση" του Δυτικού πολιτισμού, όπως αυτή εκφράζεται, συχνά, με "δάνεια" αρχαιοελληνικού τύπου. 

Η σύγχρονη έλλειψη "δράματος" στη μουσική βιομηχανία

Είναι πολύ λίγες, πλέον, οι περιπτώσεις δημοφιλών καλλιτεχνών που συνδυάζουν επιτυχία και προσωπικό "δράμα" ή υπαρξιακό και καλλιτεχνικό "αδιέξοδο". Η "mashup εποχή" που διανύουμε, δεν "επιτρέπει" την παρουσία αυθεντικών προσωπικοτήτων ή ολοκληρωμένων δημιουργών στα μουσικά δρώμενα. Θα λέγαμε πως, αντίθετα, "επιβάλλει" την παρουσία καλών επαγγελματιών, οι οποίοι θα πρέπει, μάλιστα, να συμπεριφέρονται και αναλόγως. Κοινώς, η παραγωγή μουσικών προϊόντων, στις περισσότερες περιπτώσεις, οφείλει να είναι τυποποιημένη, απρόσκοπτη και μακρόβια- όσο γίνεται. Το προσωπικό "δράμα" είναι μια "πολυτέλεια" πλέον, κατεξοχήν "αντιπαραγωγική", που δεν συνάδει με τις "αρχές" που διέπουν τη σύγχρονη showbiz και την pop culture. Όλα αυτά, "κρύβονται", φυσικά, επιμελώς, κάτω από μια σωρεία καταχρήσεων και "υπερβολών", οι οποίες, καλώς ή κακώς, δεν εμπεριέχουν καμία ουσία. 

Γι' αυτό και πολλοί νέοι στρέφονται ακόμα στον Morrison- και σε άλλους "ένδοξους" νεκρούς-, αναζητώντας είτε "απαντήσεις" είτε "εκτόνωση"..Ακόμα και "παρηγοριά"...