Μπορεί να έχει "ξεχειλίσει το ποτήρι" όσον αφορά τα κωμικοτραγικά τεκταινόμενα εντός του Περιφερειακού Συμβουλίου της Πελοποννήσου, αλλά μακάρι να εστιαζόταν μόνο εκεί το πρόβλημα...

Στην πραγματικότητα, η Ελλάδα διανύει, ίσως, την χειρότερη περίοδο της σύγχρονης ιστορίας της, όσον αφορά τη λειτουργία και το κύρος των Θεσμών της. Το διαχρονικό αυτό πρόβλημα- που ουδέποτε δεν επεδίωξε κανείς ν' αντιμετωπίσει επαρκώς, σε αντίθεση με ότι έγινε σε άλλες Δυτικές Δημοκρατίες-, έρχεται, πλέον, να μας "στοιχειώσει", καθώς, ειδικά τα τελευταία χρόνια, η χειραγώγηση και η "οικειοποίηση" των Θεσμών έχει φθάσει σε δυσθεώρητα επίπεδα.

Διαχρονικά, βέβαια, οι Έλληνες πολίτες δεν πίστευαν σε "Θεσμούς" αλλά σε "πρόσωπα-Θεσμούς". Εξού και η, πατροπαράδοτη, "προσωπολατρεία" που, ακόμα και σήμερα, διέπει σχεδόν κάθε έκφανση της πολιτικής, οικονομικής και, εν τέλει, κοινωνικής ζωής στην ημεδαπή. 

Κι αν σε κάποιους τομείς η "προσωπολατρεία" είναι, εν μέρει, "δικαιολογημένη" και "αναίμακτη", σε άλλους αποτελεί τροχοπέδη για την εξέλιξη του νεοελληνικού μορφώματος σε κάτι που να θυμίζει, έστω, αστική, φιλελεύθερη Δυτική κοινωνία.

Εν έτει 2022, η Ελλάδα βρίθει από "σατραπείες", "φέουδα" και, αντιστοίχως, "μουζίκους" και "υπηκόους", οι οποίοι "εξαγοράζονται" σχετικά εύκολα, είτε μέσω υλικών ανταλλαγμάτων είτε μέσω υποσχέσεων. Επιπρόσθετα, στη χώρα μας "αυγατίζει", πάνω απ' όλα, ο φόβος και η χαμέρπεια που προκύπτει και εξ αυτού. Δεν θα μπορούσε, άλλωστε, να συμβαίνει κάτι το διαφορετικό, εφόσον το μεγαλύτερο μέρος της οικονομικής δρατηριότητας εξαρτάται, έμμεσα ή άμεσα, από την κρατική βούληση, η οποία διαφοροποιείται, εν πολλοίς, αναλόγως του διαχειριστή...

Εν κατακλείδι, το Ελληνικό κοινωνικό σύνολο συνάδει πολύ περισσότερο με το αντίστοιχο, για παράδειγμα, Τουρκικό- γεγονός που αποδεικνύεται και...πολιτιστικώς-, παρά με κάποιο όπως το Γερμανικό ή ακόμα και το Ιταλικό. Αυτό θα πρέπει να το έχουμε πάντοτε υπόψην μας, γιατί αποτελεί μια αυταπόδεικτη αλήθεια, και, αν μη τι άλλο, να μην βαυκαλιζόμαστε, θεωρώντας τους εαυτούς μας "ανώτερους", ως σύνολο, από άλλους, επειδή εμείς (sic) έχουμε μεγάλη ιστορική παράδοση- την οποία, εν πολλοίς, αγνοούμε, βέβαια...-. 

Το ζήτημα είναι, καταρχάς, τι παρόν έχουμε...