Στην «Αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι» ο Κούντερα χρονικογραφεί την εύθραυστη φύση της μοίρας του ατόμου ως μονάδας, ισχυριζόμενος πως η μεμονωμένη ανθρώπινη ζωή είναι ασήμαντη υπό το Νιτσεϊκό πρίσμα της αυτούσιας, αιώνιας επανάληψής της, μέσα σ' ένα άπειρο σύμπαν.

Όσον αφορά την Ελληνική Κεντροαριστερά, η προαναφερθείσα ανάλυση μετατρέπεται σε παρωδία:

Ενώ οι πολίτες αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα- με τη Δημόσια Υγεία και την Ακρίβεια να είναι τα πλέον επιτακτικά-, η Ελληνική Κεντροαριστερά συνεχίζει να βρίσκεται σε "περιδίνηση", "εσωστρέφεια" και να βιώνει διαμάχες περί..."όνου σκιάς", στην πραγματικότητα. Η..."μεμονωμένη ανθρώπινη ζωή" και ο ατομισμός είναι τα βασικά χαρακτηριστικά που διέπουν, εν προκειμένω, τα εξεταζόμενα κόμματα.

Στον μεν ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., ο διαγκωνισμός μεταξύ "φραξιών" συνεχίζεται, όπως και η δεδηλωμένη, αναμφισβήτητα, πρόθεση του Προέδρου, Στέφανου Κασσελάκη, να "μετασχηματίσει" το κόμμα. 

Στο ΠΑΣΟΚ, η διαδικασία εκλογής Προέδρου περνάει από "χίλια κύματα" κι εξελίσσεται σε μια ιδιότυπη "σύγκρουση" μεταξύ μελών του κόμματος και..."λαϊκής βάσης"!

Σε κάθε περίπτωση, και τα 2 κόμματα όχι μόνο δεν μπορούν ν' αρθρώσουν επιδραστικό αντιπολιτευτικό λόγο αλλά δεν φαίνεται ν' ασχολούνται καν! Εάν προσθέσουμε στο "μείγμα" και τη, φαινομενική, αδιαφορία του πληθυσμού της χώρας- η οποία, βέβαια, "σιγοντάρεται" από τις επικοινωνιακές πρακτικές της κυβέρνησης-, τα "μαντάτα" δεν είναι καθόλου καλά για ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ.

Και πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά: Τα κόμματα της Κεντροαριστεράς έχουν μετατραπεί σε "κλειστές λέσχες" στελεχών που αλληλοσπαράσσονται, με μοναδικό σκοπό τον έλεγχο κομμάτων που, εδώ και καιρό, έχουν πάψει ν' αποτελούν εναλλακτική επιλογή διακυβέρνησης της χώρας. Και μάλιστα, με τις πρακτικές αυτές, την πολιτική τους αδυναμία-ανυπαρξία, τις ιδιοτελείς στρατηγικές και τις διαδικτυακές ίντριγκες, "επιτρέπουν" στην κυβέρνηση να συνεχίσει να λειτουργεί στο "απυρόβλητο", αφήνοντας ανεξέλεγκτη την κερδοσκοπία, τη διαπλοκή και τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος χωρίς αντίκρυσμα.

Μπορεί και ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και το ΠΑΣΟΚ να διαθέτουν, ακόμα, ικανά στελέχη, μπορεί ακόμα να μην αντιμετωπίζονται επί ίσοις όροις, σε σχέση με την κυβέρνηση, από πολλά ΜΜΕ, αλλά όλα αυτά είναι δικαιολογίες και προφάσεις εν αμαρτίαις.

Πραγματικά, η "τύφλωση", η "πόρωση" και ο "Βυζαντινισμός" που κυριαρχούν, αυτή τη στιγμή, στο χώρο της Ελληνικής Κεντροαριστεράς, είναι πρωτόγνωρες και ιδιαίτερα επιβλαβείς για το πολιτικό μας σύστημα. 

ΥΓ. Ο γράφων προβληματίστηκε αρκετά, ως προς τη συγκεκριμένη αναφορά στη λογοτεχνία. Θα μπορούσε, αντί για το έργο του αείμνηστου Τσέχου συγγραφέα, να χρησιμοποιηθεί κάποιο έργο της Λένας Μαντά- δεν έχει σημασία ποιο, όλα είναι ίδια-, κάποιο κείμενο του Σουρή ή του Τσιφόρου, ακόμα και, πολύ "αυθαίρετα", "Η μεγάλη Χίμαιρα" του Καραγάτση, για την οποία έγινε τόσος ντόρος προσφάτως. Τελικά, όμως, "προκρίθηκε" η "ελαφρότητα".....