2024: Ποιος είναι ο καταλληλότερος "τίτλος" που θα μπορούσε να του αποδοθεί;
Υπάρχουν επιλογές αλλά η προφανής είναι μία- παρότι αρκετοί θα διαφωνήσουν για.. ευνόητους λόγους
Το έτος που "φεύγει" σε λίγες ώρες, θα μπορούσε, κάλλιστα, να χαρακτηριστεί ως "έτος της βίας". Κι όταν αναφερόμαστε στην τελευταία, προφανώς και δεν εννοούμε μόνο τη "φυσική βία", αλλά κάθε μορφή της.
Είτε αναφερόμαστε στη διεθνή "σκηνή" είτε στην εθνική, η βία, αδιαμφισβήτητα, κυριάρχησε πλήρως, ξεκινώντας απ' αυτήν που δημιούργησαν οι συρράξεις σε Ουκρανία, Μέση Ανατολή και καταλήγοντας σε αυτήν που δημιουργείται από την διογκούμενη, οικονομική ανισότητα που παρατηρείται σ' ολόκληρο τον πλανήτη, αλλά "πονάει" κυρίως σε ανεπτυγμένες χώρες με, πάλαι ποτέ, υψηλό βιοτικό επίπεδο.
Η οικονομική ανισότητα ως "καταλύτης"
Οι χαοτικές διαφορές που διαπιστώνονται και στατιστικά μεταξύ κοινωνικών στρωμάτων και στη Δύση, οδήγησαν, οδηγούν και θα οδηγούν στην κλιμακούμενη διόγκωση φαινομένων όπως το "οργανωμένο έγκλημα", "ανήλικη παραβατικότητα", η "ενδοοικογενειακή βία" και ιδιαίτερα οι "γυναικοκτονίες". Όλες οι κατηγορίες αυτές, άλλωστε, είχαν την "τιμητική" τους και στην Ελλάδα καθ' όλη τη διάρκεια του 2024.
Παράλληλα, ήταν αναπόφευκτο να συνεχιστεί η άνοδος κομμάτων, ομάδων και κινήσεων οι οποίες "εργαλειοποιούν" στοιχεία λεκτικής και ρατσιστικού χαρακτήρα βίας, προκειμένου να προσελκύσουν περισσότερους υποστηρικτές. Ειδικά στην Ευρώπη, η κατάσταση θυμίζει- τηρουμένων των αναλογιών- ολοένα και περισσότερο "μεσοπόλεμο", παρότι δεν έχει διαμορφωθεί, ακόμα, μια απολύτως παγιωμένη εικόνα.
Ειδικά, τώρα, για την Ελλάδα, η περαιτέρω υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των περισσοτέρων πολιτών- επιβεβαιωμένη και από την Eurostat-, η ανεπάρκεια των Θεσμών και το αίσθημα πλήρους ανασφάλειας, οδηγούν σε αντιδραστικές συμπεριφορές, απάθεια και εκτεταμένη διαφθορά. Το πολιτικό προσωπικό, απ' όλες τις πλευρές, είτε αποδεικνύεται ανέτοιμο να δράσει, είτε αδιαφορεί, είτε ακόμα ακόμα εκμεταλλεύεται τη συγκυρία για να προσεταιριστεί "δυσαρεστημένους" ή και "απελπισμένους". Σε κάθε περίπτωση, το αποτέλεσμα είναι αρνητικό, για το σύνολο.
Επιπρόσθετα, κάτι που δεν αναδεικνύεται επαρκώς είναι η σταδιακή εξαχρείωση ολοένα και μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού- κι εδώ, δεν εννοούμε μόνο την οικονομική...
Δεν υπάρχει, λοιπόν, ρεαλιστική βάση μιας, έστω, συγκρατημένης αισιοδοξίας για το 2025;
Πέρα από το "κλισέ" (Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία), εντός του 2024 είχαμε και θετικές εξελίξεις, εντός κι εκτός χώρας, που δεν μπορούν να παραβλέπονται. Η επιστήμη συνεχίζει να κάνει "άλματα", η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατοχυρώνεται σε περισσότερες χώρες, η ανθρώπινη επικοινωνία εξελίσσεται με ραγδαίους ρυθμούς, η γνώση διευρύνεται.
Όλα τα παραπάνω στοιχεία, ωστόσο, συχνά διαστρεβλώνονται, παραποιούνται ή γίνονται "βορά" στα χέρια ισχυρών παραγόντων που δεν ενδιαφέρονται για τίποτε άλλο παρά για την ιδιοτελή τους ενδυνάμωση.
Κι αν το 2024- με τόσες εκλογικές αναμετρήσεις σε ισχυρές χώρες με δημοκρατικού τύπου πολιτεύματα- "έδειξε" υποχώρηση του αστικού φιλελευθερισμού απέναντι σε προσωποπαγείς, απολυταρχικές λογικές, το 2025 έρχεται είτε για να παγιώσει αυτή την τάση, να την ενδυναμώσει ή, εάν είμαστε...τυχεροί, να την αμβλύνει.
Σε κάθε περίπτωση, ας ευχηθούμε να είναι καλή η επόμενη χρονιά ή έστω λιγότερο κακή από την προηγούμενη!
