Στην Αρκαδία πολύ συχνά ακούγονταν ιδιαίτερα στα χωριά, όπου οι άνθρωποι ασχολούνταν με την γεωργία και με διάφορες εξωτερικές δουλειές. Όμως μερικές από τις λέξεις που θα ακολουθήσουν θα διαπιστώσετε ότι τις χρησιμοποιούμε ακόμα και σήμερα σε αρκετές περιπτώσεις.

To μυαλό σας μην πηγαίνει απαραίτητα στο πονηρό, διαβάστε τις "Παραλίγο... κακιές λέξεις!" που ακολουθούν... πριν προβείτε σε οποιοδήποτε βιαστικό συμπέρασμα! 

Αρκαδικό Λεξικό

Κωλοκούμπι- κωλακούμπι+ κωλοκάτσι= κούτσουρο κομμένο με πριόνι και με τέτοιον τρόπο και τέτοιο ύψος ώστε να είναι κατάλληλο για κάθισμα, αλλά συνάμα και μικρού βάρους για να είναι πιο εύχρηστο.

Κωλοκουρεύω= κουρεύω τα οπίσθια των αιγοπροβάτων πράγμα που γίνεται στα μέσα της άνοιξης και ύστερα ακολουθεί το κανονικό κούρεμα, όταν δηλαδή πιάσουν οι ζέστες.

Κωλονούρι= Ο κόκκυγας.

Κωλόπανα= Πανιά που χρησιμοποιούνται για σπάργανα, μτφρ. Ευτελή φθαρμένα και άχρηστα πανιά.

Κωλορίζι= Παραφυάδα δέντρου.

Κωλοσοφράς= Η μεγάλη πράσινη σαύρα της ελληνικής πανίδας.

Κωλοσούρτης= 1. Αυτός που σέρνεται με τα οπίσθια του όπως τα μικρά παιδιά 2. Τόπος δύσβατος στον οποίο η προσπέλαση γίνεται με το σύρσιμο των οπισθίων για μεγαλύτερη ασφάλεια.

ΠΗΓΗ: Τοπικό λεξικό (Ερμηνευτικό, Ετυμολογικό, παραγώγων, ομόρριζων και λαογραφικών στοιχείων) του Ηλία Ν. Καραμάνη