Στηλες - Ει εσεις οι απ' εξω

Πυρκαγιές: Οι πραγματικές αιτίες και.. οι εμπρηστικοί "μύθοι"

H δραματική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα δεν είναι πρωτόγνωρη ούτε οφείλεται, κυρίως, στις "ακραίες συνθήκες".

Ο παρατεταμένος καύσωνας "έπαιξε" το ρόλο του, φυσικά, στη διαμόρφωση μιας ευνοϊκής για τις πυρκαγιές συγκυρίας. Το ίδιο συνέβη και σε άλλες χώρες, όπως η Ιταλία, η Γαλλία και η Ισπανία. Προφανώς, είναι πολύ "βολική" η εξήγηση πως πρόκειται για έργο εμπρηστών. Δυστυχώς, η αλήθεια είναι πως σπάνια συμβαίνει κάτι τέτοιο, όπως, ειρήσθω εν παρόδω, σπάνιο είναι και το γεγονός της πρόκλησης πυρκαγιάς από "πεταμένα τσιγάρα".

Το πλήγμα στο περιβάλλον και, προφανώς, στην οικονομία της χώρας, έχει αίτια που ποτέ δεν θ' ακούσετε ν' αναφέρονται- ή, μάλλον, θα τ' ακούσετε σπάνια. Βασικό αίτιο είναι το μοντέλο ανάπτυξης που ακολουθεί ολόκληρος ο πλανήτης* και το οποίο, με μαθηματική ακρίβεια, οδηγεί στην "οικολογική κατάρρευση". Αυτή είναι η πραγματικότητα. Το αν στην Ελλάδα οι πτυχές της πραγματικότητας αυτής εμφανίζονται με εντονότερο ή ηπιότερο τρόπο, είναι θέμα του είδους της κρίσης. Οι πυρκαγιές, για παράδειγμα, άρχισαν να κάνουν ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία τους από το 1990 και μετά. Εντελώς "τυχαία", τότε ξεκίνησε και η μεγάλη πορεία της χώρας προς την "ανάπτυξη". Η ίδια η "κλιματική αλλαγή"- που, αίφνης, έγινε "καραμέλα εξιλέωσης" για κάθε "πικραμένο", είναι μια υπαρκτή πραγματικότητα μεν, αλλά δεν είναι καθόλου ανεξάρτητη από την ανθρώπινη δραστηριότητα, όπως αφήνουν κάποιοι να εννοηθεί, χρησιμοποιώντας τους παρωχημένους "κώδικες επικοινωνίας" των ανθρωποκεντρικών, μονοθεϊστικών θρησκειών.

Η "ανάπτυξη" στην Ελλάδα είχε- και έχει- συγκεκριμένα χαρακτηριστικά: Άναρχη δόμηση, επέκταση των ενεργειακών και επικοινωνιακών δικτύων χωρίς κανόνες ουσιαστικά, αύξηση του όγκου των αστικών απορριμμάτων και λυμάτων (άρα και αύξηση των "χωματερών") και ούτω καθεξής. Η περίπτωση του Αγίου Βλάση στην Τρίπολη είναι χαρακτηριστική: Τόνοι σκουπιδιών βρίσκονται στις παρυφές του Μαινάλου και αποτελούν μόνιμη "βόμβα" στα θεμέλια του περιβάλλοντος. Μπορεί να ξεκινήσει, όπως φαίνεται, η σωστή και ορθολογική διαχείριση των απορριμμάτων οσονούπω, όμως η αποκατάσταση των "χωματερών" θα πάρει χρόνια. Άλλωστε, είναι "κοινό μυστικό" πως μέσα σε δάση και άλση- ή αλσύλλια- της χώρας, βρίσκεται σωρεία εύφλεκτων αντικειμένων που έχουν αφεθεί εκεί από ασυνείδητους, αστοιχείωτους ή, απλά, "παραδοσιακούς" πολίτες. Ακόμα και το ίδιο το κράτος, μέσω των λειτουργών του, τέτοιες πρακτικές ακολουθεί. Ή μήπως, όχι..;

Από εκεί και πέρα, υπάρχουν και άλλοι, "ειδικοί", παράγοντες, που φέρνουν την Ελλάδα σε δυσχερέστερη θέση, απέναντι στην εκδήλωση μιας περιβαλλοντικής κρίσης. Σχηματικά, θα μπορούσαμε ν' αναφέρουμε την υποβάθμιση του ρόλου- και των πόρων- της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, την έλλειψη πραγματικού σχεδιασμού για την πρόληψη των φαινομένων αυτών, την ελλειμματική διαπαιδαγώγηση του πληθυσμού, την εμμονή της Πολιτείας ν' αντιμετωπίζει τα πάντα με επικοινωνιακούς όρους "πολιτικού κόστους" και, επίσης, την αντικειμενική άγνοια ή ανικανότητα που διακρίνει πολλούς, αναξιοκρατικά, διορισμένους παράγοντες και "παραγοντίσκους" της ημεδαπής.

Η ίδια η "στρατηγική" που υιοθετήθηκε φέτος, αποδεικνύει του λόγου το αληθές: Ουσιαστικά, Εύβοια και Αρκαδία "θυσιάζονται", εν μέρει, στο βωμό αφενός του "ρεαλισμού" (έλλειψη μέσων") και αφετέρου της "επικοινωνίας".

Συνεπώς, δεν θα πρέπει να τρέφουμε και πολλές ελπίδες, για το μέλλον. Όπως και σε άλλες περιπτώσεις, το τι θα συμβεί στη χώρα και σ' εμάς είναι, κατά κύριο λόγο, θέμα τύχης.. Υπάρχει, βέβαια, και η πιθανότητα της "αφύπνισης" του είδους μας και η εφαρμογή μιας πιο συμβατής με το περιβάλλον, ήπιας μορφής ανάπτυξης που θα καθυστερήσει την οικολογική κατάρρευση. Δυστυχώς, από τη στιγμή που η τελευταία αυτή επηρεάζει, νομοτελειακά, περισσότερο τους μη έχοντες από τους έχοντες και η αλματώδης εξέλιξη της τεχνολογίας υπόσχεται λύσεις- φρούδες, ως επί το πλείστον, κατά την ταπεινή μας άποψη-, το απώτερο μέλλον δείχνει ζοφερό.

* Το μοντέλο ανάπτυξης που αναφέρουμε, δεν έχει σχέση με την εκάστοτε ιδεολογία ή πρακτική που ακολουθεί μια Κυβέρνηση. Ήτοι, ο φιλελεύθερος καπιταλισμός, που έχει επικρατήσει πλήρως ως το πλέον ενδεδειγμένο μοντέλο ανάπτυξης- στην πραγματικότητα, πρόκειται περί "θρησκείας"- σ΄ ολόκληρο τον πλανήτη, υιοθετείται, πάνω κάτω, ακόμα και από καθεστώτα που αυτοπροσδιορίζονται ως "μη καπιταλιστικά". Και, τέλος, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως δυο από τις μεγαλύτερες περιπτώσεις ανθρωπιστικής και οικολογικής καταστροφής στην Ιστορία "πιστώνονται" σε καθεστώτα όπως το Σταλινικό (πρώην ΕΣΣΔ) και το Μαοϊκό (Κίνα).

 

Σχόλια

Το Arcadia938.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης υβριστικών, συκοφαντικών, ρατσιστικών σχολίων και διαφημίσεων, καθώς αντιβαίνουν στις διατάξεις την κείμενης νομοθεσίας. Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά προσωπικές απόψεις αναγνωστών.