Τι άλλο από απογοήτευση, κούραση και αηδία θα μπορούσε να προκαλέσει μια εβδομάδα που απέδειξε- για πολλοστή φορά- πως η χώρα "διοικείται" από μια "δράκα" "πορωμένων" αμοραλιστών, τους οποίους το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η νομή και η κατάχρηση της εξουσίας; 

Και, φυσικά, δεν αναφερόμαστε στην πολιτική εξουσία, μόνο, αλλά στα περισσότερα μέλη της- ο "θεός" να την κάνει...- ημεδαπής ελίτ, που επιδεικνύουν μια τέτοια έλλειψη αισθητικής και ενσυναίσθησης, που προκαλεί, σε τελική ανάλυση,...οίκτο!

Στην πραγματικότητα, βέβαια, αυτή που, ρεαλιστικά, προκαλεί "οίκτο" είναι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών, η οποία έχει, πλήρως, εξαχρειωθεί, θυμίζοντας την "απάθεια" άλλων, πολύ πιο "σκοτεινών" εποχών...

Μπορεί να "βαυκαλίζονται" κάποιοι πως το "κοινό περί δικαίου αίσθημα" και άλλα τινά, υφίστανται ακόμα, αλλά η ίδια η πραγματικότητα αποδεικνύει πως οι όποιες "αναλαμπές" είναι "απονευρωμένες" και δεν μπορούν να βρουν πραγματολογική έκφραση, στο πεδίο της ίδιας της κοινωνικοπολιτικής- ή και της πολιτισμικής...- διαχείρισης.

Συνεπώς, η Ελλάδα μπορεί να συνεχίσει ν' "αυτοθαυμάζεται", ζώντας εντός μιας "φαντασίωσης" που εξυπηρετεί ορισμένα, προχείρως διατυπωμένα αλλά "πανίσχυρα" αφηγήματα, μπορεί να συνεχίσει ν' αντιμετωπίζει με, σχετική, "ελαφρότητα" το μέλλον της, αλλά δεν έχει, πλέον, σχεδόν τίποτε να πει στη νέα της γενιά, εκτός, ίσως, από τη γνωστή και μη εξαιρετέα ρήση-κλισέ, που, μάλλον, θα πρέπει να τοποθετηθεί σε όλα τα σχολεία, αν θέλουμε να είμεθα ρεαλιστές:

"Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάρτης"