Ουδείς, σχεδόν, δεν ασχολείται σοβαρά με το γεγονός πως η Ελλάδα "θρηνεί" εκατό ανθρώπους την ημέρα, πλέον, λόγω του νέου κορωνοϊού. Το γεγονός αυτό, ουσιαστικά, παρουσιάζεται ως "αναπόφευκτο" ή, ακόμα, και ως "επιτυχία", καθώς χώρες κατά πολύ πιο προηγμένες και ισχυρές (βλέπε Γερμανία) παρουσιάζουν χειρότερη εικόνα.

Αντίθετα, πολλοί ασχολούνται με την "Βίλα Τσίπρα" και την, δήθεν, "επιτυχία" της Ελλάδας στη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. (10-11 Δεκεμβρίου 2020), θέματα όπου η διαστρεβλωμένη παρουσίαση της αντικειμενικής και αυθύπαρκτης πραγματικότητας είχε την "τιμητική" της σε μερίδα των Μ.Μ.Ε.

Αναμφίβολα, από τη στιγμή που έχουμε αποδεχθεί- "αναίμακτα"..- μια σειρά από παράλογες, άσκοπες, τυχάρπαστες, μονομερείς, αφελείς, λαϊκιστικές, χειραγωγικές και, τελικά, αντίθετες προς τις θεμελιώδεις έννοιες του φιλελευθερισμού ενέργειες από την πλευρά της πολιτικής ηγεσίας, τα παραπάνω είναι "σταγόνα στον Ωκεανό"..

Αυτό που αντιλαμβάνεται όποιος έχει διατηρήσει, ακόμα, μια σχετική ικανότητα επαγωγικής σκέψης κι, επίσης, έχει τη δυνατότητα ν' αντλεί πληροφορίες από "δεξαμενές" που δεν είναι προσβάσιμες για το ευρύ κοινό, είναι πως το τελευταίο που ενδιαφέρει την ηγεσία είναι η αποτελεσματική αντιμετώπιση του ίδιου του υγειονομικού προβλήματος-υφίστανται και συγκεκριμένα παραδείγματα περί αυτού..

Κάτι τέτοιο, φαίνεται, έχει κριθεί ως "μη ρεαλιστικό" ή και "μη θεμιτό", ακόμα..Συνεπώς, προτάσσεται η λεγόμενη "πρόληψη", αλλά όχι της μετάδοσης του ιού..Η "πρόληψη" αφορά την "ισοπέδωση" κάθε έννοιας "διαφάνειας" (transparency) που θα μπορούσε να καταδείξει τις ολέθριες συμπεριφορές και ολιγωρίες των ανθρώπων που έχουν την ευθύνη των αποφάσεων, σ' αυτή τη χρονική συγκυρία. 

Η λογοκρισία και  η απαγόρευση δηλώσεων, είναι τα πλέον χαρακτηριστικά στοιχεία του δημοσίου διαλόγου στην Ελλάδα, μαζί με την, πηγαία, ανοησία, τη λογική "δυο μέτρα- δυο σταθμά" και την εθελοτυφλία. 

Πάνω απ' όλα, όμως, αυτό που κάνει τη μεγαλύτερη εντύπωση είναι η ανικανότητα των Ελλήνων να εγκαταλείψουν την μανιχαϊστική και απλοϊκή τους "οπτική" που επιτάσσει μια σκέψη τύπου "άσπρο- μαύρο". 

Η.."εμπιστοσύνη" των Ελλήνων στην ατομική τους "κρίση"- όπως εμφανίζεται σ' έρευνες κοινής γνώμης- δεν είναι τίποτε άλλο από ένα "ηλεκτροφόρο" μείγμα "ανεμελιάς", επιλεκτικής πληροφόρησης ή απουσίας κάθε πληροφόρησης, επίκλησης συναισθηματικών στερεοτύπων ή ακόμα και "μεταφυσικών" πεποιθήσεων.

Κι αυτός είναι ο βασικός λόγος που έχουμε, αδιαμφισβήτητα, αποτύχει ν' αντιμετωπίσουμε επαρκώς και αυτή τη νέα κρίση..Η λύση δεν είναι τα "ψέματα", αλλά η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη διαφάνεια και ειλικρίνεια- ακόμα κι όταν δεν μας..συμφέρει..